Σε μια ιδιωτική επιχείρηση, όταν ένας υπάλληλος δεν αποδίδει ή δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή που έχει, ένας είναι ο δρόμος: η απόλυση. Κι αυτό κατοχυρώνεται ακόμα και μέσα από το εργατικό δίκαιο. Στη βάση, ασφαλώς, συγκεκριμένων διαδικασιών.
Στο μόνο επάγγελμα που δεν υπάρχει απόλυση, είναι η πολιτική. Εδώ, ο καθένας κάνει ή δεν κάνει αυτό που πρέπει, χωρίς καμία επίπτωση. Κλασικό παράδειγμα η εν εξελίξει προεκλογική εκστρατεία. Σε μια εποχή που ο κόσμος αναζητεί διεξόδους ή έστω κάποιες καλές ιδέες για αντιμετώπιση των προβλημάτων, αυτό που παρακολουθεί καθημερινά είναι η ανακύκλωση συζητήσεων που έγιναν κατ' επανάληψη και εξαντλήθηκαν σε εκνευριστικό βαθμό. Μια τέτοια είναι η υπόθεση του κουρέματος. Μέσα στην ανησυχία των τελευταίων ενδείξεων, το επιτελείο του Νικόλα Παπαδόπουλου αποφάσισε να σερβίρει ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Μοιάζει όμως η κίνηση αυτή με τον πνιγμένο που αρπάζεται απ' όπουδήποτε για να σωθεί.
Σαφώς και το κούρεμα ήταν μια ιδιαιτέρως σημαντική στιγμή για την πορεία αυτού του τόπου. Σαφώς και έκρινε πολλά για την κυπριακή οικονομία. Και κρίνει ακόμα. Μόνο που το συγκεκριμένο θέμα το συζητήσαμε κατ' επανάληψη. Εκείνες τις μέρες, όλο το δραματικό διάστημα που ακολούθησε, στις βουλευτικές εκλογές του 2016. Όσο το συζητούμε, τόσο αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι είχαμε μια πολιτική ηγεσία απροετοίμαστη να χειριστεί μια τόσο μεγάλη κρίση. Και αυτό αφορά το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας. Αυτούς που κυβερνούσαν πριν, αυτούς που ανέλαβαν, αυτούς που πήραν αποφάσεις στη Βουλή. Ο ίδιος ο κ. Παπαδόπουλος, στη συγκεκριμένη συνεδρία της επιτροπής Οικονομικών που προήδρευε, είχε διατυπώσει τις επιφυλάξεις του για το κούρεμα καταθέσεων μόνο άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, αναφερόμενος στις δικαιολογημένες αντιδράσεις που θα είχαμε από πλευράς Ρωσίας. «Εν εκατάλαβα. Εσείς τα κάματε σαλάτα, οι Κύπριοι δεν θα συμμετέχουν στο σχέδιο και θα σας τα πληρώσουμε εμείς;». Αυτή τη φράση χρησιμοποίησε ο κ. Παπαδόπουλος, μεταφέροντας την ενόχληση των Ρώσων. Για να συμπεράνει: «Επομένως σέβομαι την αρχή που λέτε (ασφαλισμένες οι 100 χιλιάδες) αλλά ίσως στο συγκεκριμένο θέμα θα πρέπει να εξετάσουμε και άλλους παράγοντες που θα μας οδηγήσουν στην απόφασή μας».
Για πολλοστή λοιπόν φορά συζητούμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Ανατρέχοντας στις γραμμές και τις λέξεις δηλώσεων για να δώσει ο καθένας τη δική του ερμηνεία. Αν είναι κάτι που θα έπρεπε όλους να απασχολεί, είναι ο πανικός που συλλογικά επέδειξαν έναντι των τότε δεδομένων. Όπως και η επιπολαιότητα, ο λαϊκισμός, η παντελής αίσθηση του κινδύνου. Αυτά είναι πολύ πιο σοβαρά θέματα. Και, δυστυχώς, ουδείς διεσώθει από αυτή την κρίση για να μπορεί σήμερα να ασκεί κριτική.
Είπαμε όμως, αν ένας υπάλληλος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, απολύεται. Αν ένας πολιτικός δεν καταφέρνει να γεννά πολιτική σκέψη και να διαμορφώνει πολιτικές προτάσεις και ανακυκλώνεται μονίμως στο παρελθόν κριτικάροντας απλώς τους αντιπάλους, δεν απολύεται. Ή, μήπως, τελικά μπορεί και να απολυθεί;
