ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ και ο Άριστος Μιχαηλίδης και ο Γιώργος Καλλινίκου στα χθεσινά άρθρα τους στον «Φιλελεύθερο», ότι το μεγάλο φαγοπότι με τις τουρκοκυπριακές περιουσίες έχει περίπου καταντήσει σαν κοροϊδία και λαϊκισμός, αφού είναι ένα θέμα χιλιοειπωμένο και με πρωταγωνιστές αυτούς κατά καιρούς που φωνάζουν για τη λεηλασία αυτή. Τους πολιτικούς δηλαδή. Και είναι κρίμα γιατί οι δημοσιογράφοι πάνε και αυτοί θύματα αυτού του άγαρμπου λαϊκισμού και προβάλλουν το θέμα όχι στις σωστές του διαστάσεις αλλά όπως θέλουν οι λαϊκιστές.
ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία έχω κουραστεί να γράφω και να διαβάζω για «μεγάλο φαγοπότι» και «λεηλασία» στις τουρκοκυπριακές περιουσίες. Είναι τόσο χιλιοειπωμένο που το έχουν μάθει και οι κότες.
ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ το θέμα έχει συζητηθεί στη Βουλή. Να μην πω εκατοντάδες. Κάθε χρόνο το καταγγέλλει ο γενικός ελεγκτής της Δημοκρατίας στην ετήσια έκθεσή του. Τα έγγραφα που κατά καιρούς έχουν κατατεθεί στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, θέλουν ένα λεωφορείο να τα χωρέσει. Και όλα αυτά που λέγονται σήμερα για την Πάφο, είναι γνωστά σε όλους. Και στο υπουργείο Εσωτερικών. Δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν στη δημοσιότητα.
ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ο λαϊκισμός δυστυχώς έχει ακόμα πέραση. Και όποιος τον χρησιμοποιεί, κερδίζει αξιώματα. Και προβολή. Και παλαμάκια. Ειδικά ο λαϊκισμός περί σκανδάλων, περί λεηλασίας, περί μεγάλου φαγοποτιού, περί καθαρών χεριών…
ΣΤΟ ΘΕΜΑ της λεηλασίας των τουρκοκυπριακών περιουσιών, και όταν λέω λεηλασία το εννοώ, όλες οι κυβερνήσεις έχουν βρεμένα χέρια. Αυτές γέννησαν το σκάνδαλο, αυτές το ανέθρεψαν προστατεύοντάς το και αυτές το εκμεταλλεύτηκαν. Μάλιστα επί προηγούμενης κυβέρνησης αυτό οργίασε και μετατράπηκε σε μπάτε σκύλοι αλέστε για τους κομματικούς. Και έπρεπε να έρθει ο Σωκράτης Χάσικος, ο τέως υπουργός Εσωτερικών, για να βάλει τάξη στην αταξία αυτή. Το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς, στο οποίο το ΑΚΕΛ είχε βρέξει πολύ τα χέρια του, ήταν η αρχή. Ο Χάσικος το αποκάλυψε και το έσπρωξε στη δικαιοσύνη.
ΔΕΝ ΤΟ ΓΡΑΦΩ για να επαινέσω τον Σωκράτη επειδή αυτή η εφημερίδα είναι οικογενειακών του συμφερόντων. Ούτε αυτός χρειάζεται επαίνους, ούτε εγώ έχω ανάγκη να τον επαινέσω για το θεαθήναι. Το γράφω γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΕΠΙ ΧΑΣΙΚΟΥ στο υπουργείο Εσωτερικών πέντε χρόνια ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση στο μεγάλο αυτό σκάνδαλο. Από τη μια σταμάτησε η παραχώρηση τ/κυπριακών περιουσιών και από την άλλη άρχισε η ανάκτηση τ/κυπριακών περιουσιών στις περιπτώσεις όπου υπήρχαν παρανομίες. Αυτή η πολιτική συνεχίζεται και από τον νέο υπουργό Εσωτερικών. Ελπίζουμε πως λόγω εκλογών δεν θα αλλάξει η πολιτική.
