Περίπου το 2009, έγινε η «πρώτη γνωριμία» με το καταφύγιο Άργος στην Ορμήδεια, όταν είδαμε στην ιστοσελίδα τους, την ιστορία της Agnes, μιας πανέμορφης γατούλας! Όπως λέω πάντα, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά…της δικής μας όμως ματιάς, αφού η Agnes είναι τυφλή!
Τα ζώα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωή μας…οικογένεια! Από τότε η οικογένειά μας έχει μεγαλώσει πάρα πολύ, αφού εκτός από τα 3 (δίποδα) παιδάκια μας, έχουμε 1 γαϊδούρι, 2 γουρούνια, 10 σκύλους (κάποιοι δικοί μας και κάποιοι που φιλοξενούμε μέχρι να υιοθετηθούν), 13 γατάκια μέσα στο σπίτι, καναρινάκια, χελωνίτσες, ψαράκια και περίπου 30 γατάκια εκτός σπιτιού!
Τα εντός του σπιτιού γατάκια τα αποκτήσαμε είτε από δικές μας διασώσεις είτε από φιλοζωικές οργανώσεις οι οποίες πραγματικά δίνουν μάχη, χωρίς ιδιαίτερα οικονομικά μέσα και βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις εισφορές ατόμων που αγαπούν τα ζώα. Εκτός από το Άργος από το οποίο υιοθετήσαμε 3 υπέροχα τυφλά γατάκια, πήραμε από το CAT P.A.W.S Cyprus μια γατούλα με 3 ποδαράκια και ένα μικρούλι τυφλό, κωφό με εγκεφαλικό πρόβλημα, όπως επίσης και από το PAWS – Protecting Animals Without Shelter ένα γατούλη με επίσης εγκεφαλικό πρόβλημα που του προκαλεί αστάθεια στην κίνηση. Η ζωή όλων όμως είναι απόλυτα φυσιολογική και δεν επηρεάζεται καθόλου από τις σωματικές τους αναπηρίες.
Ο αριθμός των γατιών έξω, είναι αποτέλεσμα της ανεύθυνης νοοτροπίας που έχουν πολλοί συμπολίτες μας (η οποία ισχύει και για τα σκυλιά). Η ανεύθυνη αυτή νοοτροπία έχει 2 πιθανά αποτελέσματα.
Η πρώτη πιθανότητα είναι να έχουν ζώα, τα οποία αρνούνται να στειρώσουν είτε από άγνοια για το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει είτε γιατί πεισματικά πιστεύουν πως δεν πρέπει να παρεμβαίνεις «στη φύση των ζώων» (και πάλι αγνοώντας το τεράστιο υφιστάμενο πρόβλημα) είτε για οικονομικούς λόγους.
Η δεύτερη πιθανότητα είναι να «εμφανίστηκαν» - ως δια μαγείας – ζώα στο σπίτι τους, τα οποία όμως δεν θέλουν…
Και οι 2 πιο πάνω περιπτώσεις έχουν συνήθως ένα κοινό…
Βρεθήκαμε με ανεπιθύμητα ζώα; Κανένα πρόβλημα! Ψάχνουμε για σπίτια ή πάρκα που βλέπουμε πως υπάρχουν κι άλλα ζώα – άρα τα αγαπούν – άρα θα τα φροντίσουν – άρα θα τα κρατήσουν. Τα παίρνουμε εκεί και το πρόβλημα παύει να είναι πια δικό μας! Συν του ότι έχουμε και τη συνείδηση μας ήσυχη για το «καλό» που κάναμε και τα αφήσαμε κάπου που θα είναι «ευτυχισμένα»!
…και κάπως έτσι το «πρόβλημα» κάποιων άλλων, έπαψε να είναι πια δικό τους και έγινε δικό μας. Εμείς όμως, αρνούμαστε να συμπεριφερθούμε με την ίδια ανευθυνότητα και προσπαθούμε τουλάχιστον να βρούμε τρόπο να τα στειρώσουμε για να μην διαιωνίζεται το πρόβλημα!
Θεωρώ όμως, πολύ σημαντικό τόσο οι Δήμοι, όσο και οι Κοινότητες να δημιουργήσουν «Ταμεία Ευημερίας των Ζώων» - αφού ζητούν από τους κατοίκους τους να καταβάλλουν τέλη για άδεια κατοχής σκύλων – και να συμβάλουν έμπρακτα στη μείωση του προβλήματος. Η θανάτωση των αδέσποτων σίγουρα δεν είναι λύση! Οι στειρώσεις μόνο θα επιλύσουν οριστικά το ανεξέλεγκτο αυτό πρόβλημα (και φυσικά η καλύτερη ενημέρωση του κόσμου). Θα μπορούσε να υπάρχει συνεργασία με τοπικούς κτηνιάτρους, όπως επίσης και τις κτηνιατρικές υπηρεσίες και να γίνονται οι στειρώσεις είτε δωρεάν όπου είναι δυνατόν είτε με πολύ χαμηλές χρεώσεις. Μέχρι τώρα τα λεφτά που δίνονται για άδειες σκύλων, καταλήγουν σε ένα ταμείο με τα υπόλοιπα έσοδα (από φορολογίες), χωρίς όμως να παρέχεται ουσιαστικά κανένα όφελος στους ιδιοκτήτες. Όπως με τα σκύβαλα ο κάτοικος πληρώνει μία υπηρεσία στον Δήμο ή την Κοινότητα, το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με την άδεια κατοχής σκύλου!
Γι’ αυτό και θεωρώ πως το ποσό που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για στειρώσεις, είναι ένα πολύ σημαντικό ξεκίνημα στη μείωση του προβλήματος που επικρατεί στο μικρό μας νησί.
Ελπίζω οι θετικές εξαγγελίες που αφορούν την ευημερία των ζώων να συνεχιστούν έμπρακτα και μετά τις Προεδρικές Εκλογές!
