Η ευτυχία είναι στιγμές, είναι διάθεση, είναι επιδίωξη, είναι η θετική ματιά μας. Γύρω μας βρίσκονται τα πινέλα και τα χρώματα για να ζωγραφίσουμε τον δικό μας παράδεισο. Σήμερα που το καλεντάρι γράφει ότι είναι παγκόσμια μέρα ευτυχίας, φέρνω στον νου αβίαστα μία πραγματικά ευτυχισμένη στιγμή, μιας κατά τα άλλα συνηθισμένης μέρας, που το άρωμά του Κυπριακού τοπίου, του πάρκου στην καρδιά της πόλης χάραξε την πολύτιμη αίσθηση στον νου και στην καρδιά.
Ήταν αρχή χειμώνα. Είχα αναβάλει πολλές φορές την πρώτη μου επίσκεψη στο πάρκο της Αθαλάσσας, αλλά εκείνη την ημέρα, θα πήγαινα. Το είχα πάρει απόφαση.
Γοητεύτηκα με την πρώτη ματιά και την πρώτη αναπνοή για να κυριολεκτώ. Ήταν μια ελαφρώς συννεφιασμένη ημέρα, λίγο μετά το μεσημέρι και το πάρκινγκ ήταν σχεδόν άδειο. Δύο μόνον αυτοκίνητα και το δικό μου τρίτο, στο άνετο πάρκινγκ. Είχα ακολουθήσει τις απλές οδηγίες του φίλου, που μου το πρότεινε ως βόλτα. Δεν υπήρχαν πινακίδες στον δρόμο που να οδηγούν προς ένα τόσο πολυσύχναστο πάρκο όπως μου είχε επισημανθεί, ήταν σχεδόν αδύνατον όμως να είχα κάνει λάθος. Ένα ελαφρύ αεράκια, με μια μυρωδιά φρεσκάδας πλημμύρισε τα ρουθούνια μου μόλις άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και η εικόνα των ψηλών δένδρων μπροστά μου, μαρτυρούσε πως είχα φτάσει στον στόχο μου.
Φρέσκος αέρας που μύριζε ευκάλυπτο! Ναι, η μυρωδιά του ευκαλύπτου κάλυπτε όλες τις υπόλοιπες, προς μεγάλη έκπληξη μου. Υπήρχαν πάρα πολλοί ευκάλυπτοι μπροστά μου. Θυμάμαι ότι παλαιότερα και στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί ευκάλυπτοι, κυρίως στις δύο πλευρές των δρόμων, έτσι θεωρούσα όταν ήμουν μικρή, ότι είναι δέντρα που ορίζουν τους δρόμους. Θυμάμαι επίσης ότι η μητέρα μου έβραζε φύλλα ευκαλύπτου μέσα στο σπίτι, όταν κάποιος ήταν άρρωστος. Μυρωδιά οικεία και καταγραμμένη από παλιά με έκανε να αναπνεύσω πολλές φορές βαθιά, για να γεμίσουν τα πνευμόνια μου με το ιαματικό άρωμα των αγέρωχων αυτών δέντρων.
Ένα σχεδιάγραμμα πάνω σε μία ξύλινη κατασκευή, καλωσόριζε τον επισκέπτη και έδειχνε το μέγεθός του πάρκου, που είναι αξιοσημείωτο. Σε λίγα μόλις βήματα, βρήκα ένα γεφυράκι και μου δόθηκε η εντύπωση ότι τώρα ουσιαστικά έμπαινα στο πάρκο. Έτσι ήταν. Έψαχνα ένα ήσυχο μέρος εδώ και καιρό για να περπατώ, για να τρέχω ίσως λίγο, γιατί στην Κύπρο δεν υπάρχει η κουλτούρα του περπατήματος. Και στο περίπτερο όλοι πηγαίνουν με το αυτοκίνητο. Δεν υπάρχουν και πεζοδρόμια βέβαια για να περπατήσει κάποιος. Εδώ επιτέλους, θα περπατούσα. Πήρα τον πιο φαρδύ δρόμο, που θεώρησα ότι είναι κεντρικός. Περπατούσα, όχι πολύ γρήγορα για να θαυμάζω την φύση, χωρίς να ξέρω που πηγαίνω. Αισθανόμουν ότι στην δεξιά πλευρά υπήρχε νερό, κυρίως από τα πουλιά που πετούσαν ψηλά και κάποια άλλα που δεν έβλεπα μεν, αλλά κράζαν σαν να ήταν πάπιες. Και πάπιες σημαίνει νερό...Μαζί με τον ήχο του αέρα που διέσχιζε τα δέντρα και έγερνε ελαφρά τις κορυφές τους, ήταν οι μόνοι θόρυβοι που υπήρχαν στην ατμόσφαιρα. Μου είχαν πει ότι υπάρχει μια φυσική λίμνη και σε λίγο την είδα μέσα από τις φυλλωσιές.
Στην πρώτη διασταύρωση πήρα τον δρόμο που φαινόταν ότι εφάπτεται της λίμνης. Υπερυψωμένο δρομάκι, με ανοιχτό ορίζοντα και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Υπέροχη θέα προς την πόλη της Λευκωσίας και προς μια ακόμα εμφανώς τεχνητή λίμνη, μάλλον ιχθυοτροφείου. Ήταν όμως αρκετά μακριά για να είμαι σίγουρη. Το ασφαλτοστρωμένο δρομάκι με οδήγησε προς τα δεξιά, σε ένα σκιερό απ τα ψηλά δέντρα μονοπάτι, δίπλα ακριβώς στην λίμνη. Συνέχισα να περπατώ μπαίνοντας πιο βαθιά στο αδιαμόρφωτο κομμάτι του πάρκου, με το χωμάτινο μονοπάτι και ξαφνικά βλέπω έναν ποδηλάτη, και πίσω του ακόμα έναν. Σε λίγο φάνηκαν κι άλλοι στο βάθος. Μετακινήθηκα ενστικτωδώς προς την μεριά των δέντρων για να περάσουν ανενόχλητοι και τα πόδια μου ανακάτεψαν τα πεσμένα φύλλα. Η μυρωδιά του υγρού χώματος που υποδεχόταν τον χειμώνα με πλημμύρισε. Κίνησα το ένα χέρι μου για να παραμερίσω το κλαδί του δέντρου, που σχεδόν είχα πέσει επάνω του. Ήταν κλαδί ευκαλύπτου. Το άγγιξα. Και έκοψα ένα φύλο, ένα μόνο. Το έσπασα μερικές φορές όπως έκανα μικρή και το έφερα κοντά στην μύτη μου και ανέπνευσα βαθιά. Μυρωδιά παιδικών χρόνων, μυρωδιά έντονη, μυρωδιά ευτυχίας. Μια αληθινή στιγμή ευτυχίας... με μυρωδιά ευκαλύπτου.
