ΞΑΦΝΙΚΑ σε αυτή την γη της επαγγελίας και της τελειότητας, ανακαλύψαμε ότι η ιατροδικαστική μας είναι βαθιά νυχτωμένη και ότι επικίνδυνα ζώα, κυκλοφορούν ελεύθερα και μπορούν να σε κατασπαράξουν ανενόχλητα, εκεί που περπατάς αμέριμνος, μερικές μόνο εκατοντάδες μέτρα, παραδίπλα από τουριστικές ή άλλες πολυσύχναστες περιοχές.
ΓΙΑ ΝΑ το αντιληφθούμε και να το συνειδητοποιήσουμε φυσικά αυτό χρειάστηκε να χαθεί, τόσο φθηνά, μία ανθρώπινη ζωή και μία κατασπαραγμένη από σκύλους γυναικεία σορός, όχι μόνο να παραμένει άταφη εδώ και βδομάδες, αλλά και κάθε λίγο και λιγάκι, να πετσοκόβετε κομματάκια, από ντόπιους και εισαγόμενους ιατροδικαστές, μέχρι να «φωτιστούν», τα οφθαλμοφανέστατα, όπως τουλάχιστο κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν, αίτια και συνθήκες θανάτου της άτυχης γυναίκας.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ γιατί σε αυτό τον μακάριο τόπο, ποτέ δεν μάθαμε να προλαβαίνουμε και να αποτρέπουμε καταστάσεις και ποτέ δεν μάθαμε να αναδεικνύουμε και να διορθώνουμε προβλήματα, αδυναμίες και ελλείψεις στην ώρα τους, παρά μόνο να σοκαριζόμαστε και να συγκλονιζόμαστε εκ των υστέρων, να φωνάζουμε και να κινητοποιούμαστε για 5-6 μέρες και μετά να τα ξεχνάμε και πάλι όλα, και να θάβουμε τα πάντα κάτω από το χαλί της μακαριότητας μας, μέχρι το επόμενο σοκ.
ΑΠΟ ΑΥΤΗ δε την αυτοκαταστροφική νοοτροπία κανείς δεν εξαιρείται. Και κυβερνώντες και Βουλή και αρμόδιοι και πολιτικοί, κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς και μέσα ενημέρωσης και εμείς οι δημοσιογράφοι και η λεγόμενη, κοινωνία των πολιτών.
ΤΗΝ ΩΡΑ που πρέπει και επιβάλλεται, είμαστε όλοι απόντες και βαθιά βυθισμένοι στην ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε ένα σύγχρονο, εύνομο και ευρωπαϊκό κράτος, όπου όλα λειτουργούν στην εντέλεια και έχουμε εξασφαλισμένη και διασφαλισμένη μία ποιότητα ζωής που φθονούν ακόμα και οι πιο προηγμένες κοινωνίες και πολιτισμοί.
ΟΤΑΝ όμως έρχεται κάποιο τραγικό συμβάν, όπως αυτό της αδικοχαμένης Petrana Milkova, να μας ξυπνήσει από τον βαθύ μας ύπνο και την ψευδαίσθησή μας, συνειδητοποιούμε την τραγικότητα της γύμνιας μας και την ανυπαρξία ακόμη και στοιχειωδών μέσων, υποδομών, μηχανισμών και διαδικασιών, που ακόμη και τριτοκοσμικές κοινωνίες, διαθέτουν και προσφέρουν στους πολίτες τους προ δεκαετιών.
ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ πουν ότι υπερβάλλω και ισοπεδώνω τα πάντα. Μπορούν όμως να μου πουν πολλές κοινωνίες, που επικίνδυνα ροτβάιλερ τρώνε μέσα σε σχεδόν κατοικημένες περιοχές ανθρώπους, ή που όποιος θέλει διατηρεί όπου θέλει και σε ανεξέλεγκτες συνθήκες διαβίωσης άγρια ή ημιάγρια ζώα, ή που οι ιατροδικαστές τους δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα τραύματα από δάγκωμα σκύλου, από τα τραύματα από γεωργικό ελκυστήρα, ή που μία σορός χρειάζεται πέντε νεκροψίες για να «μιλήσει»;
ΑΛΛΑ για να μην μείνω μόνο σε αυτά, λες και αυτά και μόνο, είναι τα στραβά και ανάποδα σε αυτό τον τόπο, ξέρουν πολλές κοινωνίες όπου η δημόσια υγεία, για 800 μόνο, χιλιάδες ψυχές, έχει τα χάλια της δικής μας ή το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο όπως το δικό μας, ή οι ίδιοι ένοπλοι ληστές κάνουν πλάκα, μπουκάροντας και ληστεύοντας μπροστά σε ανύποπτους και απροστάτευτους πολίτες, κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, τα ίδια τραπεζικά καταστήματα και η αστυνομία το μόνο που «εξιχνιάζει» είναι ότι χρησιμοποίησαν κλεμμένο όχημα, του οποίου η κλοπή είχε καταγγελθεί;
ΘΑ ΜΕΙΝΩ μόνο ως εδώ γιατί αν συνεχίσω να απαριθμώ δεν θα έχω τελειωμό, όπως τελειωμό δυστυχώς δεν έχουν ακόμα και τα βάσανα της τραγικής Petrana, που αν μπορούσε να μιλήσει είμαι βέβαιος ότι το μόνο που θα έλεγε, είναι «κακή η ώρα και στιγμή, που πάτησα το πόδι μου σε αυτόν τον ευρωπαϊκό παράδεισο»!
