Η ένταξη στο Δημοκρατικό Κόμμα του μέχρι πρότινος ανεξάρτητου βουλευτή Παύλου Μυλωνά, είναι σημείο αναφοράς στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου. Ο κ. Μυλωνάς εξελέγη το 2016 βουλευτής με τη Συμμαχία Πολιτών στην Επαρχία Λεμεσού. Η παρουσία του στις εκλογές ήταν εντυπωσιακή και πρέπει να την αναγνωρίσουμε. Έλαβε 3651 ψήφους, ενώ ο 2ος του ψηφοδελτίου, Γιάννης Τσαγκαρίδης έλαβε μόλις 635 ψήφους. Έχω την εντύπωση, ότι αν ο κ. Μυλωνάς δεν βρισκόταν σε κομματικό ψηφοδέλτιο, δεν θα ήταν βουλευτής σήμερα. Έχει εκλεγεί δηλαδή με την δύναμη ενός πολιτικού κόμματος. Μετά από την πάροδο ενός έτους, αποφάσισε ότι η γραμμή που χάραξε ο Γιώργος Λιλλήκας στη Συμμαχία, δεν του επέτρεπε να συνεχίσει, έτσι ανεξαρτητοποιήθηκε. Λίγους μήνες μετά σύστησε μαζί με άλλους συναγωνιστές του την Αυτόνομη Πλατφόρμα Πολιτών, την οποία προεκλογικά τοποθέτησε στο πλευρό του υποψήφιου για την προεδρία της Δημοκρατίας, Νικόλα Παπαδόπουλου.
ΠΑΜΕ στην ουσία. Πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ο κόσμος τοποθετούσε τον κ. Μυλωνά στην κατηγορία των υποψηφίων που ξεχωρίζουν και δεν συμβιβάζονται με τον παλαιοκομματισμό. Το προφίλ του ήταν ιδανικό για κάτι τέτοιο. Χρόνια δημοσιογράφος και χρόνια επικριτής των όσων συνέβαιναν στο πολιτικό σύστημα. Η απόφαση του να αποχωρήσει από την Συμμαχία Πολιτών τον Μάιο του 2017, δεν επικρίθηκε από την κοινωνία. Αντιθέτως, ο κόσμος πίστωσε τον κ. Μυλωνά ότι δεν αποδέχεται να είναι μέρος ενός κόμματος που συμπεριφέρεται και αυτό ως ένα παραδοσιακό κόμμα. Μέχρι εκείνο το σημείο, όλα καλά.
ΕΚΤΟΤΕ ο κ. Μυλωνάς μεταμορφώθηκε. Βλέποντας ότι δεν μπορεί να κτίσει πολιτικό μέλλον, όντας απλά ένας ανεξάρτητος βουλευτής, αποφάσισε να ακολουθήσει τον Νικόλα Παπαδόπουλο, χρησιμοποιώντας το μότο «Όλοι κατά του ΔΗΣΑΚΕΛ». Στην πρώτη του δήλωση μετά την ένταξη του στο ΔΗΚΟ, φρόντισε να εξηγήσει ότι «Η ένταξή μου στην κοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος δεν έγινε ελαφρά τη καρδία ούτε με γνώμονα τα οφίτσια κάποιας εξουσίας. Ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για κάποιους άλλους, δεν είμαστε άχαροι καρεκλοκένταυροι, ανεμοδαρμένοι που ψάχνουν σκιά. Η συμπόρευσή μας, όπως και τόσων ανθρώπων, με τις δυνάμεις της αλλαγής, είναι απέναντι στην καταχνιά και στον παλιό κόσμο του ΔΗΣΑΚΕΛ».
ΠΑΡΑ τις εξηγήσεις που έδωσε στον κόσμο, ο κ. Μυλωνάς πρέπει να ξέρει ότι ο ίδιος έχει γίνει πλέον μέρος του συστήματος. Και αν ο ίδιος θέλει να εμφανιστεί ως ο βουλευτής που θα πολεμήσει τα κακώς έχοντα του συστήματος - όντας μέρος του συστήματος - να ξέρει ότι στο τέλος θα τον απορροφήσει και αυτόν το σύστημα. Μέρος του συστήματος που για χρόνια κατηγορούσες κ. Μυλωνά δεν είναι μόνο το ΑΚΕΛ ή ο ΔΗΣΥ. Μέρος του συστήματος είναι και το ΔΗΚΟ. Αν θέλει να αποδείξει το αντίθετο, αναφορικά με την πορεία που θα ακολουθήσει πολεμώντας τα κακά του συστήματος, τον «προκαλώ» να καταθέσει πρόταση νόμου με την οποία θα καταργείται η σύσκεψη Αρχηγών στη Βουλή. Γιατί, αν θυμάται, πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες έλεγε τα πιο κάτω στην τηλεόραση του Άλφα: «Υπάρχουν θέματα που μας αφορούν και καθόμαστε 50 βουλευτές όπως τις μαριονέττες του κάθε αρχηγού κόμματος, και περιμένουμε τις αποφάσεις, τις ηλιθιότητες, που καμιά φορά αποφασίζουν. Κάθετε ο Συλλούρης με τους έξι αρχηγούς και αποφασίζουν. Εγώ τα λέω γιατί δόξα τω Θεό είναι άπλετη η δημοκρατία και εμένα δεν μου σταματά τη γλώσσα μου κανένας». Ιδού η Ρόδος κ. Μυλωνά. Δεν γράφω ως δημοσιογράφος, αλλά ως ένας πολίτης που πίστευα ότι θα φέρεις το διαφορετικό στο σαθρό πολιτικό σύστημα που στέρησε από τη δική μου γενιά τα όνειρα.
