ΜΠΟΡΕΙ ο Νίκος Κοτζιάς να κατηγορούσε, και συνεχίζει ακόμα να κατηγορεί τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα ως λομπίστα, αλλά εκείνος που αποδεικνύεται στην πράξη άριστος λομπίστας, είναι τελικά ο ίδιος.
ΕΠΕΙΔΗ τα γεγονότα δείχνουν ότι ενώ ο Άιντα, απο σημαίνον, κατά τον κ. Κοτζιά, λομπίστα της Τουρκίας και επίδοξο εκπρόσωπο του υπουργείου των Εξωτερικών της, κατέληξε ένας άσημος βουλευτάκος στην παγωμένη Νορβηγία, ο κ. Κοτζιάς, χρησιμοποιώντας τακτικές και πρακτικές λομπίστα, μεγαλουργεί και ζει μεγάλες στιγμές «δόξης και τιμής».
ΚΑΠΩΣ έτσι και με την συμβολή και βοήθεια ομογενών «επαγγελματιών» λομπίστων, έστησε ένα πανηγύρι στην Ν. Υόρκη και μάζεψε τους Κυπρίους της Αμερικής για να τον «δοξάσουν» και να του απονείμουν το «Βραβείο Ελευθερίας» τους.
ΑΝ ΦΥΣΙΚΑ ο κ. Κοτζιάς αρκείτο μόνο σε αυτό, δεν θα ασχολούμουν ποσώς με την αφεντομουτσουνάρα του και ούτε φυσικά και μου πέφτει λόγος αν ο ίδιος, ένας κατά δήλωσή του, ζωντανό υπόδειγμα και παράδειγμα «αγνού προοδευτικού, αριστερού, δημοκράτη, αντεθνικιστή και διεθνιστή, πατριώτη», την βρίσκει με τέτοιου είδους στημένες φιέστες προς τιμή του. Βλέπετε, μπορεί κατά που είπε και ο ίδιος ο κ. Κοτζιάς, σήμερα να μην υπάρχουν Λουδιβίκοι 14οι, αλλά φαίνεται ότι Βοναπάρτηδες, ξέμειναν ακόμη, μερικοί.
ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ που θα σταθώ μόνο είναι ότι ο κ. Κοτζιάς, όχι κάποιος κ. Κοτζιάς, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Κοτζιάς, επέλεξε να εκμεταλλευτεί αυτή την φιέστα για να επιτεθεί, με προκλητικό, υβριστικό, προσβλητικό και αήθη τρόπο και λόγο, ενάντια σε όσους εδώ στην Κύπρο, απετόλμησαν κατά καιρούς να εκφράσουν διαφορετική άποψη απο τον ίδιο και να αμφισβητήσουν την «σοφία» του.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ θρασύδειλα και βάζοντας ασπίδα μπροστά του τους Κύπριους ομογενείς, αυτή την φορά ξεπέρασε εαυτόν, αφού εκτός από του να πουλήσει, ως αρέσκεται συνήθως, «πνεύμα», «πατριωτισμό» και «κυπροφροσύνη», εκσφενδόνισε και τόνους λάσπης και οχετό ύβρεων.
ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ακούσαμε δια στόματος του, ότι όσοι δεν υιοθετούν τις απόψεις και τη «σοφία» του, είναι «ανόητοι» που «αποδέχονται και εξυπηρετούν τον τουρκικό εθνικισμό», είναι άτομα που «υιοθετούν κάθε ψέμα της απέναντι πλευράς», και θεωρούν την «οποιαδήποτε απόρριψη της κατοχής της Κύπρου ως εθνικιστική πράξη», είναι «νεοραγιάδες» που «υποστηρίζουν τις απαιτήσεις της Τουρκίας, τις θεωρούν αυτονόητες και καλούν τους άλλους να τις ανεχτούν και να τις αποδεχτούν», ότι είναι οι σύγχρονοι «Εφιάλτες των Θερμοπυλών» και πολλά άλλα παρόμοια.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο κ. Κοτζιάς, με την άκρως διχαστική και γεμάτη από ρητορική μίσους ομιλία του, έδειξε για άλλη μία φορά ότι έχει παρανοήσει πλήρως τον ρόλο του ως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και ότι χρησιμοποιεί την αίγλη της συγκεκριμένης θέσης, για να εξυπηρετεί δικές του προσωπικές ατζέντες και στοχεύσεις.
ΟΥΤΕ και αυτόν ακόμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που ήταν παρών στην εκδήλωση δεν σεβάστηκε, βάζοντας τον στην άβολη και δύσκολη θέση, να κάθεται και να τον ακούει να βρίζει και να λοιδορεί Κύπριους πολίτες, ανάμεσα στους οποίους και πρώην πολιτειακό αξιωματούχο και συνεργάτη και φίλο του Προέδρου, επειδή απλά και μόνο είχαν το θάρρος να διαφωνήσουν δημόσια, με κάποιους από τους χειρισμούς του στο κυπριακό.
ΜΠΟΡΕΙ λοιπόν ο κ.Κοτζιάς να έφυγε από την εκδήλωση των ομογενών περήφανος για τον εαυτό και το έργο του, όμως πρέπει να γνωρίζει ότι, με την εμετική εκείνη ομιλία του, έγραψε μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, στο οποίο αναπόφευκτα, λόγω της θέσης του, χρεώνονται οι πράξεις και ενέργειές του.
ΟΣΟ ΔΕ για τα βραβεία επειδή καταλάβαμε ότι του αρέσουν πολύ και τα καμαρώνει, να ξέρει ότι με την ομιλία του κέρδισε επάξια και ακόμα τρία: Το «Βραβείο Διχασμού», «Το Βραβείο ρητορικής μίσους» και το «Βραβείο εθνικής υπόσκαψης».
