ΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ που συχνά πυκνά μας απασχολεί είναι ο παλαιοκομματισμός. Μια ετυμολογία η οποία μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Μια πρώτη σκέψη την οποία θα μπορούσε να διατυπώσει κάποιος, είναι ότι πρόκειται για την πολιτική των κομμάτων που διοικούνται από ανθρώπους που βρίσκονται για χρόνια εντός πολιτικού συστήματος. Για χάρη συζήτησης θα επικαλεστώ τον Γιώργο Μπαμπνιώτη, ο οποίος δίνει την πιο κάτω ετοιμολογία: «Παλαιοκομματισμός, η πολιτική νοοτροπία και πρακτική που αντιτίθεται σε κάθε μορφή εκσυγχρονισμού. Χαρακτηριστικά της είναι η δημαγωγία, το ρουσφέτι και οι μικροκομματικές επιδιώξεις».
ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ή τον άλλο τρόπο τα πλείστα κοινοβουλευτικά κόμματα της Κύπρου εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Αν εξαιρέσουμε τον εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα που παρουσιάζουν κάποια εκ των κομμάτων, δύσκολα θα βρούμε κυπριακά κόμματα που απέχουν από την διαδικασία του ρουσφετιού και της δημαγωγίας. Μιας και μιλήσαμε για ετυμολογίες, να αναφερθούμε και σε αυτές τις δύο. «Δημαγωγία: η πολιτική ρητορεία που αποσκοπεί στο να παρασύρει το λαό στοχεύοντας περισσότερο στο συναίσθημα παρά στη λογική. Ρουσφέτι: Πρακτική της (συχνά αναξιοκρατικής) εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων, ενίοτε για την άντληση ψήφων».
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ τρεις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές. Σε κάθε προεκλογική συζήτηση ακούμε αναφορές κατά της αναξιοκρατίας, η οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέεται με τον παλαιοκομματισμό. Σε πρόσφατη συνέντευξη στην «Α», ο πολιτικός αναλυτής και εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης σε ΜΜΕ και εκλογές, Χριστόφορος Χριστοφόρου, εξέφρασε την εκτίμηση ότι εδώ και μερικά χρόνια έχει αλλάξει αρνητικά η τοποθέτηση μιας μεγάλης μερίδας πολιτών έναντι των κομμάτων, γεγονός που φαίνεται από την αύξηση της αποχής και την άρνηση νέων ψηφοφόρων να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.
Η ΑΠΟΨΗ του κ. Χριστοφόρου έχει λογική. Είναι κάτι που μπορούμε να το διαπιστώσουμε εύκολα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν κυβερνήσει ή έχουν συμμετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα, όλα τα παραδοσιακά κόμματα μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Ακόμη και τα κόμματα που αναδύθηκαν την τελευταία δεκαετία, πέρασαν γρήγορα στην κατηγορία του παλαιοκομματισμού, αφού διοικήθηκαν από πολιτικά πρόσωπα που είναι στην πρώτη γραμμή εδώ και χρόνια. Φυσικό επακόλουθο είναι να αρνούνται όλο και περισσότεροι πολίτες την συμμετοχή στις εκλογές. Στις βουλευτικές εκλογές του 2016 απείχαν 180,644 πολίτες, ενώ άλλες 10,780 έριξαν είτε άκυρο είτε λευκό.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ το 37% των πολιτών δεν ψήφισε, την ώρα που το πρώτο κόμμα σε ψήφους όσο που ξεπερνούσε το 30%. Την ίδια ώρα, υπάρχουν και 40 χιλιάδες νέοι ψηφοφόροι που δεν τους ενδιαφέρει να εγγραφούν στους καταλόγους, βλέποντας τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή. Τα παραδοσιακά κόμματα πρέπει να προβληματιστούν για ένα ενδεχόμενο: Να βρεθεί στην Κύπρο η εναλλακτική λύση που θα αλλάξει τον πολιτικό χάρτη, όπως έγινε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκτός και αν ζούμε σε μια χώρα όπου όλοι βολεύονται από την υφιστάμενη κατάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση, η πολιτική κατάσταση θα παραμείνει η ίδια για πολλές ακόμη δεκαετίες.
