Οι σχέσεις του κοινού με τις τράπεζες υπήρξε πάντοτε προβληματική ωστόσο τα τελευταία χρόνια η σχέση υπήρξε σχεδόν αυτοκαταστροφική. Το νέο αυστηρό πλαίσιο δανειοδότησης που φέρνει επώδυνα όχι, ο νέος «εικονικός» τρόπος εξυπηρέτησης διακόπτει τις προσωπικές επαφές ενώ οι αυξημένες χρεώσεις και τα επιτόκια που παίρνουν την ανηφόρα, πιέζουν το πορτοφόλι των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Αυτά, σε συνδυασμό με την ανάμνηση από με το κούρεμα των το καταθέσεων, τον μηδενισμό της αξίας των μετοχών και των ομολόγων του 2013, δεν επιτρέπουν να δούμε τη μεγάλη εικόνα του 2023: Οι τράπεζες είναι επιτέλους κερδοφόρες, έχουν ρευστότητα και τη δυνατότητα να στηρίξουν την οικονομία και τα νοικοκυριά.
Αυτό είναι και το συμπέρασμα μετά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της Τράπεζας Κύπρου για το 2023 σε όλους τους σημαντικούς δείκτες και τα 71 εκ ευρώ κέρδος. Αποτελέσματα που της επιτρέπουν να νιώθει τόσο η ίδια όσο και οι πελάτες της πραγματική ασφάλεια. Μάλιστα, θα ανέμενε κανείς αυτά τα αποτελέσματα να ανακουφίσουν την κυπριακή κοινωνία, καθώς μέσα στο πλέγμα αβεβαιότητας που υπάρχει αυτή τη στιγμή, δεν θα πρέπει να ανησυχεί και για τα τραπεζικά. Πως τα καλά αποτελέσματα της τράπεζας που χορήγησε περισσότερα από δύο δισ. ευρώ σε δάνεια το 2022, θα δημιουργήσουν την προσδοκία πως η ρευστότητα προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις θα κρατήσει την οικονομία μακριά από την ύφεση που πλησιάζει απειλητικά στην ευρωζώνη. Πως με την κερδοφορία τους οι τράπεζες θα επενδύσουν σε κρατικά ομόλογα και θα συγκρατήσουν το κόστος δανεισμού σε μια περίοδο που πάει να εκτοξευθεί. Πως οι δυνατότητες για υψηλή κερδοφορία, θα επιτρέψουν στις τράπεζες να προσφέρουν αναδιαρθρώσεις, ανταγωνιστικά επιτόκια και μικρότερες χρεώσεις για υπηρεσίες που γίνονται διαδικτυακά. Ωστόσο, το κοινό είναι καχύποπτο και θυμωμένο.
Δεν είναι πως δεν συγχώρεσε τις τράπεζες για τα λάθη του 2013. Είναι που έπαψε να συμμετέχει στα κέρδη μέσα από την αγορά μετοχών. Είναι που πιστεύει πως τα κέρδη γίνονται σε βάρος του με μια νοοτροπία νικητή και χαμένου. Που δεν του εξηγήθηκε τι σημαίνει ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση και συμμετοχή στο ευρώ και που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την αλλαγή που έγινε στην νοοτροπία και την πρακτική. Που περάσαμε από τις «ανατολίτικες» τραπεζικές συναλλαγές και το συνεργατισμό που κράτησαν για δεκαετίες, σε διαδικασίες ορθολογικές, «πουριτανικές» στη ψυχή και τυποποιημένες, μέσα σε λίγα χρόνια. Τα γεγονότα προσπέρασαν ένα μέρος του κοινού που δεν μπορεί να ακολουθήσει. Αυτό ωστόσο είναι δευτερεύοντος ζήτημα των εμπορικών τραπεζών. Είναι πρωτίστως ζήτημα του κράτους και της νέας κυβέρνησης. Υπάρχει κενό και πρέπει να δώσουν κίνητρα σε όσους τολμούν να καινοτομούν για να το καλύψουν. Τώρα, πριν να είναι πολύ αργά για αυτούς και πριν συμπαρασύρουν και την υπόλοιπη οικονομία μαζί τους.
