Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τα παιδιά μου που φοιτούν στη Στ’ και Δ’ τάξη του Δημοτικού, έφεραν στο σπίτι για συμπλήρωση το έντυπο ΥΠΠ1, Ατομικό Δελτίο Μαθητή/Μαθήτριας.
Στο εν λόγω έντυπο στην 1η σελίδα ζητούν να αναγραφεί το θρήσκευμα των παιδιών, πληροφορία την οποία θεωρώ αχρείαστη για το σχολείο. Είναι κάτι προσωπικό που ούτε αφορά το σχολικό ίδρυμα, ούτε σχετίζεται με κάποιο τρόπο με τις υπόλοιπες πληροφορίες που ζητούνται για τα παιδιά. Με την αποκάλυψη του θρησκεύματος των παιδιών παραβιάζεται ξεκάθαρα το δικαίωμα που έχουν να μην αποκαλύπτουν το θρήσκευμά τους.
Είναι βρε παιδί μου, λες και σε όλα τα κυβερνητικά έντυπα θα μπορούσαν να ζητούν να αναγράφεται ποιο κόμμα υποστηρίζεις/ψηφίζεις…
Δεν αφορά ΚΑΝΕΝΑΝ, ούτε το θρήσκευμα, ούτε οι πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε πολλά άλλα!
Στην 5η σελίδα επίσης αναγράφεται:
«Αν ο/η μαθητής/μαθήτρια δεν είναι Χριστιανός/η Ορθόδοξος/η δικαιούται, μετά από σχετικό γραπτό αίτημά σας προς τον/την Διευθυντή/Διευθύντρια του σχολείου, να μην συμμετέχει στο μάθημα των Θρησκευτικών. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος ο/η μαθητής/μαθήτρια που εγκρίθηκε να μην συμμετέχει στο μάθημα, θα μεταβαίνει σε άλλο τμήμα να παρακολουθεί το μάθημα του τμήματος και θα επιστρέφει στην τάξη του/της με τη λήξη του μαθήματος των Θρησκευτικών.»
Δυστυχώς, το μάθημα των θρησκευτικών, είτε κάποιοι θέλουν να το αποδεχτούν είτε όχι, γίνεται πιο πολύ ως κατήχηση (και αυτό είναι κάτι που επηρεάζει όχι μόνο τα παιδιά με άλλο θρήσκευμα, αλλά και τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι είτε άθεοι είτε οτιδήποτε άλλο), παρά με σεβασμό προς τις αρχές της ουδετερότητας, του πλουραλισμού και της αμεροληψίας και πραγματικά δεν κατανοώ πως το να φεύγει ένα παιδί από την τάξη την ώρα του μαθήματος, να πηγαίνει σε μια άλλη τάξη και να επιστρέφει μετά, μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε «διακριτικό» τρόπο, που να μην έχει ως τελικό αποτέλεσμα την στοχοποίηση ενός παιδιού!
Παράλληλα, το θεωρώ λίγο «δώρον άδωρον», αφού όπως αναφέρεται και στη ΘΕΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Νοέμβριο 2012 )«Στη Δημοτική Εκπαίδευση δεν προβλέπεται δυνατότητα απαλλαγής μαθητών/μαθητριών από τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις του σχολείου για λόγους θρησκευτικούς». Άρα προς τι η απαλλαγή από το μάθημα τη στιγμή που είναι αναγκαστική η παρουσία τους σε εκκλησιασμούς, αγιασμούς και εξομολογήσεις;
Την περασμένη σχολική χρονιά υποβάλαμε παράπονο, μέσω του Ομίλου Ανθρωπιστών, αφού ο ιερέας της ενορίας παρά το γεγονός πως δεν στείλαμε υπογεγραμμένο έντυπο συγκατάθεσης για εξομολόγηση, τη μέρα που πήγε να εξομολογήσει άλλα παιδιά, πριν φύγει θεώρησε σωστό να περάσει από την τάξη του γιου μας (Ε’ τάξη) και να ρωτήσει ποια παιδιά δεν εξομολογήθηκαν, αναγκάζοντάς τους να σηκώσουν χέρι μπροστά από όλη την τάξη. Στη συνέχεια, παρά το γεγονός πως δεν είχε έντυπο συγκατάθεσης πήρε όσα παιδιά δεν εξομολογήθηκαν μαζί του στην αίθουσα οικοκυρικών για να τους «μιλήσει».
Δεν αντιλαμβάνομαι υπό ποια αρμοδιότητα ο οποιοσδήποτε ιερέας έχει θέση σε ένα σχολείο κυριολεκτικά να κάνει ό,τι θέλει, αγνοώντας τις επιθυμίες των γονέων. Αυτό δεν αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια θρησκευτικού προσηλυτισμού, και παραβίαση της αρχής της θρησκευτικής ουδετερότητας και της αμεροληψίας στο σχολικό περιβάλλον;
Το ΕΔΑΔ, με βάση απόφασή του (2007), συνοψίζει σειρά βασικών αρχών οι οποίες διέπουν την ερμηνεία του Άρθρου 2 του Πρωτόκολλου Υπ. Αρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα και Ελευθερίες, όπως αυτές προκύπτουν από σειρά προγενέστερων αποφάσεων του ίδιου Δικαστηρίου, κάποιες από τις οποίες είναι και οι πιο κάτω:
- Απαιτεί από το κράτος να σέβεται τις πεποιθήσεις των γονιών, είτε αυτές είναι θρησκευτικές, είτε είναι φιλοσοφικές, σε όλο το εύρος του κρατικού εκπαιδευτικού προγράμματος.
- Αναγνωρίζει ότι οι γονείς έχουν την πρωταρχική ευθύνη για την “εκπαίδευση και τη διδασκαλία” των παιδιών τους – όπου οι γονείς απαιτούν από το Κράτος να σέβεται τη θρησκεία και τις φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις.
- Το Κράτος απαγορεύεται να επιδιώκει την κατήχηση (indoctrination) η οποία είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι δε σέβεται τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονιών.
Πως λοιπόν, εξασφαλίζονται τα πιο πάνω δικαιώματα σε ένα σχολικό περιβάλλον όπου η προσπάθεια θρησκευτικού προσηλυτισμού είναι ξεκάθαρη και ο σεβασμός στις πεποιθήσεις μας ως γονείς μηδενικός;
Σημ. Έχω ήδη υποβάλει παράπονο στις Επιτρόπους Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού και Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και αναμένω εξέταση του πιο πάνω θέματος.
