Λατρεύω όλα τα ζώα…
Η αδυναμία μου όμως είναι τα γατιά! Είναι πανέξυπνα και έχουν αυτό το «κάτι», το μυστήριο, την μαγεία… Αν θέλουν θα σου χαρίσουν ένα χάδι ή το γουργούρισμά τους, καλώς! Αν όχι δεν υπάρχει περίπτωση να εξαναγκάσεις ένα γάτο να κάνει κάτι που δεν θέλει. Όταν όμως καταλάβεις πως δεν πρέπει ποτέ να «πιέζεις» τις καταστάσεις, τότε μπορούν να γίνουν τα πιο τρυφερά πλάσματα στον κόσμο!
Η διαφορά με τα σκυλιά είναι πως αυτά είναι πλήρως «υποταγμένα» σε σένα. Η ευτυχία τους είναι τα χάδια και τρελαίνονται μόλις η φωνή σου πάει 2 τόνους πιο ψηλά και «γλυκάνει»! Έχουν αυτή τη σχεδόν «χαζούλικη» (ακαταμάχητη) αγαθότητα στο βλέμμα. Η πιο σημαντική διαφορά είναι πως τα σκυλιά, δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιβιώσουν χωρίς εσένα.
…πάμε πίσω λοιπόν στις αδυναμίες μου!
Γιατί «ύμνος σε μια τυφλή γάτα»;
Επειδή τα ζώα γενικότερα, που βρίσκονται στα καταφύγια ή είναι αδέσποτα και έχουν κάποιου είδους αναπηρία, είναι ακόμα πολύ δύσκολο – έως και αδύνατο να υιοθετηθούν…
Δεν έχουν όμως καμία διαφορά από τα υπόλοιπα και μιλώ εκ πείρας! Η αγάπη που θα πάρετε από αυτά είναι πολύ μεγαλύτερη…
Η πρώτη, ήρθε στη ζωή μας πριν από σχεδόν 9 χρόνια. Η Agnes ήταν ένα πανέμορφο γατάκι που γνωρίσαμε στο καταφύγιο Άργος (στην Ορμήδεια). Ήταν, όπως λέω πάντα, έρωτας με την πρώτη ματιά – τη δική μας!
Στο σπίτι είχαμε ήδη 3-4 γατάκια και 6 σκυλάκια, αλλά ποτέ κάποιο τυφλό ζωάκι. Στην αρχή ανησυχούσα λίγο αν θα ήταν εντάξει, αν θα μπορούσε να κινηθεί στο σπίτι, να βρει την τροφή και τον άμμο, αν θα ήταν αρμονική η συμβίωση με τα υπόλοιπα ζωάκια…
Χρειάστηκαν πολύ λίγες ημέρες για να αντιληφθώ πως δεν υπήρχε κανένας λόγος ν’ ανησυχώ…
Η Agnes, το υπέροχο αυτό πλάσμα ανέπτυξε μια σπάνια σχέση με τον μεσαίο γιο μου (τότε 2 χρονών) και από τότε είναι αχώριστοι!
Η δεύτερη ήταν η Χριστίνα. Πριν 3 χρόνια είδα στη σελίδα του καταφυγίου Άργος, πως ένα τυφλό γατάκι, έψαχνε σπίτι, επειδή λόγω της κατάστασης του, ήταν πολύ φοβισμένο και έμενε συνεχώς στον ήλιο. Μετά από έκτακτο οικογενειακό συμβούλιο αποφασίσαμε πως η Χριστίνα θα γινόταν κι αυτή μέλος της οικογένειας Ηρακλέους! Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά όσο με την Agnes…
Η Χριστίνα ήταν ένα πολύ φοβισμένο πλασματάκι που έζησε τους πρώτους 6 μήνες κρυμμένη σχεδόν αποκλειστικά κάτω από το τζάκι. Πέρασε περισσότερος από ένας χρόνος για να κτίσουμε μια υποτυπώδη σχέση. Τρία χρόνια μετά η πανέμορφη αυτή γατούλα, κοιμάται μαζί μας και δεν σταματά ούτε λεπτό να ζητά τα χάδια μας και να γουργουρίζει!
Ένα χρόνο μετά τη Χριστίνα, σε μια οικογενειακή βόλτα, ήρθε ο μικρός μας γιος (τότε 6 χρονών) εκεί που καθόμασταν και κρατούσε ένα τυφλό γατάκι αγκαλιά. Μας είπε πως αφού είδε κάποιον «κύριο» να το κλωτσά, πήγε κοντά, του έκανε παρατήρηση και πήρε το γατάκι! Εκείνη τη στιγμή, παρά τον θυμό που ένιωσα, από το πόσο απάνθρωπος μπορεί να είναι κάποιος απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα, ένιωσα περηφάνια για τον μικρούλη μας.
…και κάπως έτσι η Φρίντα, έγινε το 3ο τυφλό μέλος της οικογένειας και αχώριστη φίλη του Αντρέα μας!
Πριν λίγους μήνες, επικοινώνησαν μαζί μας από το καταφύγιο Άργος, για ένα τυφλό γατούλη που έψαχνε σπίτι. Τον βρήκαν με 4 ανοιχτές πληγές στο πρόσωπο, μετά από επίθεση άλλων γάτων… Ο Νικήτας!
Πήρε πολύ καιρό μέχρι να επουλωθούν πλήρως οι πληγές του και πολλές επισκέψεις στον αγαπημένο μας κτηνίατρο, Αντρέα Αρτεμίου (τον οποίο ευχαριστούμε πάρα πολύ!).
Ο Νικήτας μας που λέτε, δεν έχασε ποτέ το κέφι του και δεν σταματά να δείχνει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη του!
Το πιο μαγικό απ’ όλα όμως για μένα, είναι ο τρόπος που συμβιώνουν όλα τα ζώα μας σκυλιά, γατιά και πολλά άλλα (για τα οποία θα σας μιλήσω άλλη φορά). Για μας αποτελεί πλέον μύθο η έκφραση «μαλώνουν σαν τον σκύλο με τη γάτα»!
Αν λοιπόν σκέφτεστε να υιοθετήσετε ένα ζωάκι από καταφύγιο, μην αποκλείετε αυτά που έχουν κάποιου είδους αναπηρία. Μπορούν να ζήσουν με την ίδια άνεση και να σας προσφέρουν απέραντη αγάπη!
