Για αρκετούς, οι δίσκοι βινυλίου είναι στοιχείο ρετρό και συνδεδεμένο με τη νοσταλγία περασμένων δεκαετιών. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό έχει αλλάξει εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία στην Κύπρο, η οποία ακολουθεί την αλλαγή που συντελέστηκε νωρίτερα στο εξωτερικό. Οι δίσκοι βινυλίου έχουν επιστρέψει δυναμικά στα ράφια των δισκοπωλείων και αποτελούν ένα λόγο να τα επισκέπτονται σήμερα έφηβοι και νέοι 20 – 30 ετών, ακόμα κι αν είναι παιδιά της εποχής της ψηφιοποίησης της μουσικής.
Η κυριαρχία των ψηφιακών δίσκων (CD) από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά πολύ περισσότερο η επέλαση των ψηφιακών αρχείων μουσικής αμέσως μετά, είχε περιορίσει την παρουσία των δίσκων βινυλίου κυρίως σε συλλογές μουσικόφιλων μεγαλύτερης ηλικίας ή – ακόμα χειρότερα – σε σκονισμένα κουτιά σε αποθήκες και παλαιοπωλεία.
Γύρω στο 2010-2011, κάποιοι συλλέκτες αναγνώρισαν στην κυπριακή αγορά την παρουσία ενός κοινού που έδειχνε την επιθυμία να γνωριστεί από την αρχή με τους δίσκους βινυλίου. Οι δίσκοι ξεσκονίστηκαν, βγήκαν από τα κουτιά και άρχισαν να προσελκύουν το ενδιαφέρον του κοινού σε αναδυόμενα παζάρια δίσκων. Σύντομα, εμφανίστηκαν και τα πρώτα καταστήματα που εξειδικεύονταν στην πώληση δίσκων, αρχικά κυρίως μεταχειρισμένων.
Κάποιοι από τους πρώτους πωλητές μεταχειρισμένων δίσκων βινυλίων, ανέφεραν στο ΚΥΠΕ ότι τα παζάρια μεταχειρισμένων δίσκων που διοργανώνονταν τακτικά, κυρίως στη Λευκωσία και στη Λεμεσό, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον τόσο των μεγαλύτερων σε ηλικία, που γνώριζαν το είδος και συνέλεγαν δίσκους από παλιά, όσο και νεότερων, που τους ανακάλυπταν από την αρχή και μαζί με αυτούς και μία ολόκληρη μουσική παράδοση.
Μέσα στη δεκαετία που μεσολάβησε, το κοινό που κατέφευγε σε «ανασκαφές» στα παζάρια, στράφηκε ακολούθως στα δισκοπωλεία που άνοιξαν σταδιακά σε όλες τις πόλεις της Κύπρου. Παράλληλα, η μουσική βιομηχανία διεθνώς άρχισε να τροφοδοτεί την αγορά με όλο και περισσότερες εκτυπώσεις δίσκων βινυλίου. Έτσι, πέρα από τους μεταχειρισμένους δίσκους, το κοινό άρχισε να προμηθεύεται και νέεςς κυκλοφορίες, όλων των σύγχρονων μουσικών ειδών.
«Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί αρκετά οι πωλήσεις σε νέες κυκλοφορίες, αλλά και σε επανεκδόσεις παλαιότερων άλμπουμ», ανέφεραν στο ΚΥΠΕ πωλητές, σημειώνοντας ότι αυτή η αύξηση στις πωλήσεις συνδέεται και με την αύξηση του αριθμού νέων και εφήβων που αγοράζουν πια δίσκους βινυλίου.
Εξάλλου, οι πωλητές που ασχολούνται με την αγορά αυτή, ανέφεραν στο ΚΥΠΕ ότι, συνακόλουθα με την άνθηση της αγοράς δίσκων, παρατηρείται και ανάλογη αύξηση στις πωλήσεις εξοπλισμού για την αναπαραγωγή τους. Οι νεότερες γενιές, που κατά κανόνα μεγάλωσαν σε σπίτια χωρίς πικάπ, αναζητούν πλέον πικάπ, ενισχυτές και ηχεία. Ενδεικτικά, κατάστημα στη Λευκωσία που επί 20 χρόνια ειδικεύεται στον εξοπλισμό ηχοσυστημάτων, διαπίστωσε ότι οι πωλήσεις σε εξοπλισμό αυξήθηκαν, όταν άρχισε να εμπορεύεται στον χώρο του και δίσκους βινυλίου.
Η επιστροφή της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας στους δίσκους βινυλίου συνοδεύτηκε από την καθιέρωση μίας Παγκόσμιας Ημέρας Δισκοπωλείων (World Record Store Day) το τρίτο Σάββατο του Απριλίου, έπειτα από πρωτοβουλία ανεξάρτητων δισκοπωλείων στις ΗΠΑ το 2008, στην οποία συμμετέχουν πια και τα καταστήματα δίσκων βινυλίου στην Κύπρο, απολαμβάνοντας σημαντική ανταπόκριση από το μουσικόφιλο κοινό κάθε χρόνο. Φαίνεται, λοιπόν, πως μια τάση που μπορεί να θεωρήθηκε αρχικά μόδα της στιγμής, ίσως ήρθε για να μείνει για καιρό στο νησί.
