Του Ευάγγελου Αγαπίου
Είναι αυτά τα κειμήλια που κάπου, κάποτε ο κινηματογραφικός φακός είχε καταγράψει, η δύναμη της εικόνας που με ένα μαγικό τρόπο καταφέρνει να εκμηδενίζει τις χρονικές αποστάσεις, να μας τοποθετεί σε άλλες εποχές, νοσταλγικές, ανέμελες… ξέγνοιαστες.
Τότε που το φιλμ αποτύπωνε σε καρέ τους γιορτινούς δρόμους, τα στολισμένα δέντρα και τα πανηγύρια στις πόλεις.
Τις μυρωδιές από τον ξυλόφουρνο, τις γιαγιάδες άλλων δεκαετιών να αναβιώνουν έθιμα και παραδόσεις. Και εκείνα τα παιδικά χαμόγελα που σχηματίζονταν, με μια λιτή γιορτή στο σπίτι κάτω από ένα αληθινό καταπράσινο έλατο.
Κάπως έτσι κυλούσαν τα Χριστούγεννα στην Κύπρο τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας... Σε ένα γεμάτο από κόσμο αεροδρόμιο Λευκωσίας το 1972 φτάνουν οι πρώτοι τουρίστες για τις γιορτές, μαζί τους και συμπατριώτες μας που ζούσαν στο εξωτερικό, κάτι όμως αυτές τις μέρες τους έφερνε πίσω.
Στις πόλεις, οι φούρνοι και τα ζαχαροπλαστεία, λίγα τότε στον αριθμό, να ετοιμάζουν στο χέρι τα εορταστικά εδέσματα. Τα κρεοπωλεία και αυτά να τρέχουν να προλάβουν για να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στα χωριά μιλούσαν όλοι για το Πάσχα των Γεννών... Τότε, που το Χριστός γεννάται ήταν μαυρόασπρο.
Ακολούθησαν χρόνια δύσκολα, τα πρώτα Χριστούγεννα στην προσφυγιά, στα αντίσκηνα, με οικογένειες και καρδιές μοιρασμένες στα δύο. Δεκέμβρης 1974... ένας Άγιος Βασίλης μοιράζει παιχνίδια στον προσφυγικό καταυλισμό και την πλατεία ελευθερίας. Και τι νομίζετε πως ήταν; Ένα ζευγάρι κάλτσες, μια μπάλα ή ένα γλυκό, έβαζαν όμως στην ψυχή τους μια σταγόνα χαράς.
Με τις έγχρωμες τηλεοπτικές κάμερες, στις αρχές της δεκαετίας του 80` ήρθαν τα φώτα, τα λαμπάκια και οι στολισμένες βιτρίνες.
Στην Λευκωσία του χθες, οι μελωδίες συμπλήρωναν το εορταστικό σκηνικό. Και όλοι περίμεναν εκείνη την νύχτα στο κέντρο της Πλατείας ελευθερίας για να γυρίσουν μαζί τον χρόνο με καλή παρέα...
Χριστούγεννα 1990 και όλοι τρέχουν για τα τελευταία δώρα... Ο 13ος έκανε και τότε φτερά. Πάνω κάτω όπως και σήμερα οι δρόμοι γεμάτοι, και τα πρώτα εμπορικά καταστήματα κάνουν την εμφάνισή τους.
Την πιο χαλαρή εμφάνισή τους έκαναν εκείνες τις μέρες οι πολιτικοί. Ήταν βλέπετε η ευκαιρία τους να αφήσουν για λίγο πίσω τον ξύλινο λόγο και να ευχηθούν με τον δικό τους τρόπο.
1993, ένα από τα μεγαλύτερα Χριστουγεννιάτικα γλέντια που έγιναν ποτέ στην Βουλή των Αντιπροσώπων.
Και κάπως έτσι τα χρόνια κύλησαν, χρόνοι άλλαξαν, γενιές έφυγαν και οι εορτασμοί πήραν μιαν άλλη πορεία… Λίγα έμειναν ίδια, όπως αυτά τα παιδικά χαμόγελα στο άνοιγμα ενός δώρου ή στο στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου…Αυτά που πάντοτε θα σε οδηγούν πίσω για να νοσταλγείς τις μυρωδιές κάποιων παλιών αλλιώτικων Χριστουγέννων.
