Κραυγή απόγνωσης και αγωνίας για μονογονεϊκή οικογένεια που ζει σε δωμάτιο-τρώγλη στο ισόγειο οίκου ευγηρίας στη Λεμεσό, απευθύνουν τα μέλη του Παγκύπριου Συνδέσμου Μονογονεικών Οικογενειών και Φίλων. Με ανάρτηση στον λογαριασμό που διατηρούν στο facebook καταγγέλλουν τις άθλιες συνθήκες στις οποίες διαβιώνουν μητέρα και παιδί, οι οποίες όπως υποστηρίζουν, προτάθηκαν από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.
Η σχετική ανάρτηση συνοδεύεται από φωτογραφίες που καταδεικνύουν την κατάσταση εξαθλίωσης που επικρατεί στον χώρο, τον οποίο μοιράζονται μητέρα που πυροβολήθηκε από τον σύζυγο της και ο 17χρονος γιος της.
Τα μέλη του Παγκύπριου Συνδέσμου Μονογονεϊκών Οικογενειών και Φίλων περιγράφουν την τραγική ιστορία μητέρας και γιου και κάνουν λόγο για αδιαφορία των εμπλεκόμενων φορέων, ενώ ζητούν την άμεση παρέμβαση της Υπουργού Εργασίας.
"NΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ ΖΕΤΑ
Κυρία Υπουργέ εσείς μπορείτε να ζείτε σε αυτές τις συνθήκες; Επειδή μάλλον ποτέ δεν αντιμετωπισατε πρόσωπο με πρόσωπο την φτώχεια, ελάτε να σας πάρουμε να δείτε που έχετε οδηγήσει με τις πολιτικές σας τις ευάλωτες ομαδες: Μια εγκαταλελειμενη μονογονεικη οικογένεια σε εξαθλίωση που το κράτος σας την έχει πετάξει στους δρόμους
Σας ζητησαμε μια συνάντηση και μας αγνοήστε, το θυμάστε; Μάλλον δεν αντέχετε ούτε και να ακούτε την ύπαρξη αυτών των καταστάσεων.
Και πάμε τώρα στη χθεσινή μας ιστορία.
Εμείς φύγαμε από εκεί με τα στομάχια κόμπους. Περίπτωση κοπέλας με τον γιό της που έπρεπε εμείς να πάμε να δούμε, αφού εσείς την πετάξατε σε μια τρώγλη. Κι όταν λέω τρώγλη δεν υπάρχει καμιά δόση υπερβολής. Η κοπέλα και ο 17 χρονος γιος της μένουν σε ένα δωμάτιο με κρεβάτια κολλημένα, σε ένα οίκο ευγηρίας, νοικιάζοντας αυτό το δωμάτιο για €200. Ο μικρός είναι μαθητής δευτέρας λυκείου, υπέροχο παιδί ευγενικό, αντιμετωπίζει τη φτώχεια τους και τα μαθήματα και τα όνειρα του για σπουδές με κάθε μέσο και προσπάθεια να μην καταρρεύσουν. Σημειώνουμε πως οι ίδιες κοινωνικές λειτουργοί που της βρήκαν αυτήν την τρώγλη, είπαν στο παιδί, δεν είναι χώρος αυτός για σένα, δεν έχεις κάποιος φίλο σου, ή φίλο του πατέρα σου να σε φιλοξενεί; Παιδί σε εφηβεία που διαβάζει να σπουδάσει, να ζητιανεύει στέγη και να πρέπει να απομακρυνθεί από τη μάνα; Μάνα που δε μας αφορά αν συνεχίζει να μένει στην τρώγλη;
Η μαμά έχει φυτεμένη σφαίρα στο κεφάλι από τον πρώην σύζυγο της. Σφαίρα που την άφησε σχεδόν ανίκανη να μιλά αρκετά δυνατά για να την ακούς, που την εμποδίζει να κινείται με ικανότητα, να σου απαντήσει αμέσως σε όσα της λες, που της κτύπησε σπόνδυλο και νεύρα. Τα έχετε όλα στα πιστοποιητικά που της λέτε πως χάσατε. Που δε χρειάζεται καν γιατρός να τα διαπιστώσει, τα βλέπεις όλα αυτά αν έχεις προσωπική επαφή μαζί της. Γυναίκα που εκδιώχθηκε από το σπίτι της και η οικονομική της αδυναμία δεν της επέτρεψε να το διεκδικήσει από τον πρώην σύζυγο της κι έτσι έμεινε στους δρόμους. Με οφειλές στους δικηγόρους για τη μάχη που δεν κατάφερε να κερδίσει. Οφειλές που της άφησαν δεκάδες ΜΕΜΟ στο μόνο χωράφι που της απέμεινε ως περιουσία αλλά που δε μπορεί να πουλήσει λόγω των ΜΕΜΟ.
Μητέρα που δεν παίρνει διατροφή. Μητέρα που έζησε την απαγωγή του παιδιού της και για 8 μήνες πέρασε τα πάνδεινα μέχρι το παιδί να έρθει πίσω. Που ο πατέρας είναι στη φυλακή για την απαγωγή. Απελπισία κι αδιέξοδο. Την ρωτήσαμε γιατί επέλεξε να μείνει με το παιδί σε αυτό το δωμάτιο στην Στέγη εκεί, δωμάτιο που δεν είναι βιώσιμο ούτε ακόμα για ποντίκια. Μου το βρήκε το Γραφείο Ευημερίας πριν χρόνια μας είπε. Σοκ. Που αν είσαι Κοινωνικός Λειτουργός, αν διαπιστώσεις πως μένουν άνθρωποι σε αυτές τις συνθήκες, τους παίρνεις σηκωτούς από εκεί και τους βρίσκεις κατάλληλο χώρο. Όχι να τα τους παίρνεις εσύ ο ίδιος εκεί. Ποια ευημερία; Αυτός είναι εξευτελισμός, σε μια γυναίκα με σφαίρα στο κεφάλι, ανίκανη να κάνει και τα στοιχειώδη. Αυτός είναι εξευτελισμός στο παιδί. Δεν έχει τουαλέτα το δωμάτιο, δεν έχει μπάνιο, δεν έχει κουζίνα. Ψήνει μακαρόνια στο γκαζάκι του καφέ. Πλένει στο χέρι εξω.
Στα κοινόχρηστα μπάνια τους κάνουν πόλεμο αν λουστούν πάνω από τέσσερα λεπτά. Περάσαμε έξω από την κοινόχρηση τουαλέτα, δυσοσμία, αναμονή. Τα πέντε ρούχα τους σε χαρτόκουτα, το ίδιο κι όσες προμήθειες έχουν. Το παντελόνι σχολείου και όλων των χρήσεων του παιδιού φτάνει με το ζόρι στον αστράγαλο. Έξω από την υπόγεια τους τρώγλη, τρέχουν τα απορρίμματα των πάνω τουαλετών. Επικινδυνος χωρος αφυλακτος με λογης περιπτωσεις εκει. Έχουν 2 πλαστικές λευκές καρέκλες. Αυτό είναι σαλόνι γραφείο κουζίνα.Δυόμιση μέτρα όλος ο χώρος. Οι ξένες υπαλλήλοι κι άλλοι πεταμένοι της κοινωνίας που μένουν εκεί τους πολεμούν καθημερινά για να τους πάρουν το δωμάτιο. Το δωμάτιο είναι απλήρωτο αυτό τον μήνα. Απλήρωτο γιατί της είπατε ότι εφόσον έχει περιουσία, δεν έχει δικαίωμα για επίδομα. Απο τον Ιουνη. Και τις κόψατε τα 200 ευρώ. Λες κι εκείνα τα διακόσια ευρώ ήταν επίδομα στέγασης. Που ούτε τουαλέτα δε νοικιάζεις με διακόσια ευρώ. Περιουσία ονομάσατε το χωράφι το οποίο δεν μπορεί να πουληθεί λόγω των ΜΕΜΟ.
Η Στέγη την κάλεσε να φύγει άμεσα, αυτή τη βδομάδα εφόσον δεν πλήρωσε το νοίκι. Και να το πλήρωνε, αυτός ο χώρος δεν είναι χώρος να μένει άνθρωπος. Απελπισία, έκλαιγε, μας μίλαγε δειλά, θέλω να φύγω, που να πάω, τι να κάνω. Τα τηλέφωνα δεν μου τα απαντάνε πλέον οι λειτουργοί μου, μήνες τώρα. Όλο μου λένε λείπουν. Δεν ξέρω που να απευθυνθώ.
Της πήγαμε ψώνια να φάνε, μα δεν είναι τρόπος αυτός να ζήσει ανήμπορος άνθρωπος και ένα παιδί. Αυτό είναι το κοινωνικό κράτος; Η ευημερία του παιδιού; Η κοινωνική ισότητα; Και δεν ντρέπομαστε; Να μην μιλήσετε, να μη λογοδοτήσετε. Να πάτε να της βρείτε σπίτι και να την στηρίξετε. Να σκύψετε το κεφάλι, και χωρίς να πείτε λέξη ή δικαιολογία, να αναλάβετε. Έστω τώρα.
Αλλά επειδή κινείστε αργά, ανταποδοτικά κι αναίσθητα, καλούμε ακόμα μια φορά φίλους και γνωστούς, να κάνουμε κάτι. Το κάτι είναι μεγάλο αλλά είμαστε ακόμα μια φορά σίγουροι πως η ευαισθησια του απλου κοσμου θα με δικαιώσει.
Λοιπόν, χρειαζόμαστε άμεσα τα εξής:
Α) Κάποιο μέρος να φιλοξενηθούν η μητέρα και το παιδί Λεμεσό (μην φοβηθείτε, είναι ένα ευγενέστατο παιδί και μια ευγενέστατη και πολύ καλή γυναίκα). Έστω κάποιος που έχει βοηθητικά φτηνά για ενοικίαση, να μας παραχωρήσει τον χώρο, χωρίς να ζητήσει τα πρώτα 2 ενοίκια άμεσα, μέχρι να τα εξασφαλίσουμε από το γραφείο ευημερίας. Γιατί θα τα εξασφαλίσουμε. Μπορούν να φιλοξενηθούν και σε κάποιο ξενοδοχείο ή χόστελς ή κάπου αξιοπρεπέστερα μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.
Β) Μέχρι να τα εξασφαλίσουμε θα χαρουμε την οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, για να κάνουμε την αρχή με τα νοίκια και τα απαραίτητα (όσοι ενδιαφέρονται, ίνμποξ, να τους δώσουμε αριθμό λογαριασμού του συνδέσμου, όλες οι εισφορές θα γίνουν με νόμιμη απόδειξη του συνδέσμου με διαφάνεια).
Γ)Εξοπλισμό όπως πλυντήρια, ψηγεία, φούρνους, σαλόνια, κρεββάτια, τραπέζι, οικιακό εξοπλισμό, σεντόνια κουβέρτες πιάτα κατσαρόλες κλπ όταν θα βρούμε τον χώρο να έχουν πώς να διαβιώνουν.
Δ) Μόλις βρούμε τον χώρο θα θέλουμε τρόφιμα και είδη σουπερμαρκετ, όπως προσωπικής υγιεινής ή υγιεινής και καθαριότητας σπιτιού.
Ε) Το παιδί πρέπει να καλυφθεί με σχολικά είδη. (Jeans small sizes, παπούτσια αθλητικά και κανονικά 41 νούμερο, εσώρουχα, κάλτσες, υπολογιστική μηχανή μαθηματικών, τετράδια μεγάλα, files, βαλίτσα, κασετίνα, πένες, τιπεξ, μολύβια, ξύστρες, γόμες, φόρμες, μπλουζάκια σχολείου γκρι μπλε λευκα μαυρα, όπως και πουλόβερ ή μπουφάν ίδιου χρώματος, κλπ). Δεκτά και vouchers υπεραγορών και βιβλιοπωλείων.
Θα πούμε κάτι λίγο αυστηρά, δε θέλουμε τα χαλασμένα, φθαρμένα σας ρούχα παπούτσια και βαλίτσες. Θέλουμε αξιοπρέπεια. Αυτήν που ως τώρα δεν μπορούν να έχουν. Δε θα δεχτούμε ξανά ρούχα με λεκέδες, χλωρίνες, κιτρινίλες, χνούδια, φθορές ξεθωριασμένα.
ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΔΩΣΤΕ προτεραιότητα στην ανάγκη άμεσης στέγης. Η χρημάτων να καλυφθούν.
Μην κοινοποιείτε απλά, βοηθήστε μας έμπρακτα όπως μπορεί ο καθένας.
Οσοι θα φερετε κατι φερτε το στο δικηγορικο γραφειο της Προεδρου του Συνδεσμου Αργεντουλας Ιωαννου στη Λεμεσο δρομος Εναεριου πανω απο παπουτσια Μοκασινο στον 5ο οροφο τηλ 25358090 ανοοκτα καθε μερα 8 με 6 εκτος Παρασκευη που κλεινει 2."
