Του Γιώργου Χρυσάνθου
Ένα παγωμένο βράδυ 50 χρόνια πριν, που έμελλε να είναι και το τελευταίο που φιλοξενούσε ζωή στο χωριό Κορφή. Έκτοτε, ένα χωριό φάντασμα σε μια έρημη βουνοκορφή στην Επαρχία Λεμεσού. Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιανουαρίου του 1969. Ώρα 8:00 το βράδυ. Οι 200 κάτοικοι του χωριού είδαν το βουνό να πέφτει, αφού πρώτα άκουσαν ένα δυνατό και παράξενο θόρυβο που σκόρπισε τον πανικό.
ΤΑΚΗΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ– Κάτοικος Κορφής: «Είδαμε την χαράδρα πάνω στο βουνό και ακούγαμε θόρυβο. Όταν βγαίναμε από το καφενείο ακούσαμε ένα θόρυβο που ακούστηκε μέχρι την Γεράσα. Ένας καπνός, χάθηκαν τα πάντα.»
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΗΝΑ – Κάτοικος Κορφής: «Μόλις τελείωσαν τα νέα, χιόνιζε. Σε μια στιγμή ακούσαμε ένα τεράστιο θόρυβο και έσβησαν τα φώτα. Μείναμε θεοσκότεινοι. Ο καθένας έτρεχε να δει τους δικούς του γιατί δεν ξέραμε τι έγινε»
Οι κάτοικοι στα σπίτια που ήταν ακριβώς κάτω από το βουνό γλύτωσαν γιατί είδαν τα σημάδια και δεν ρίσκαραν να μείνουν στα σπίτια τους. Η πολυομβρία εκείνης της χρονιάς, είχε προκαλέσει ρήγμα, ευδιάκριτο από το χωριό. Άπαντες στην Κορφή κατάλαβαν τι θα συμβεί. Οι περισσότεροι εκκένωσαν τα σπίτια τους 2 με 3 ημέρες πριν, με την έκκληση των κατοίκων να πέφτει στο κενό.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ – Κάτοικος Κορφής: «Εγώ ήμουν μαθητής στην 2α Γυμνασίου. Εκείνο το βράδυ που συνέβη το μοιραίο στο δικό μας σπίτι φιλοξενούσαμε 25 άτομα. Οι άνθρωποι υπολόγισαν ότι κάτι κακό θα συμβεί και έμειναν στο σπίτι μας. Ακούστηκε ένας υπόκωφος, βγήκαμε έξω, το χιόνι ήταν 10 πόντους και φαινόταν ένα μαύρο στο άσπρο φόντο που υπήρχε.»
Οι εκκλήσεις των κατοίκων της Κορφής καθημερινές και αγωνιώδεις. Ωστόσο οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους καθησύχαζαν τους κατοίκους, χαρακτηρίζοντας τους υπερβολικούς όταν αυτοί έλεγαν ότι μέσα από το βουνό ακούγετε ένας παράξενος θόρυβος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΗΝΑ – Κάτοικος Κορφής: Είδαμε μια ρωγμή πάνω στο βουνό και είχαμε υπόψη ότι υπάρχει πιθανότητα να σκάσει το βουνό. Κάναμε διαμαρτυρίες, πήγαμε επί τόπου και έδειξα στον επιστάτη το πρόβλημα. Μου είπε μην φοβάστε και δεν θα πέσει το βουνό. Και την νύχτα έπεσε.
Η πτώση του βουνού πάνω στο χωριό, έγινε πρώτο θέμα στον έντυπο τύπο της περιοχής και θέμα συζήτησης σε όλη την Κύπρο.. Εκείνο το βράδυ θα μείνει πάντα χαραγμένο στη μνήμη των κατοίκων της Κορφής. Συγκεντρώθηκαν όλοι στην εκκλησία και μέχρι το πρωί κατέληξαν όλοι σε συγγενικά και φιλικά πρόσωπα στον Λιμνάτη, την Απεσιά, την Γεράσα και άλλα χωριά της γύρω περιοχής.
Αν οι κάτοικοι λάμβαναν υπόψη τα καθησυχαστικά λόγια των αρμοδίων και έμεναν στα σπίτια τους, τότε θα θρηνούσαμε όπως λένε πάνω από 60-70 νεκρούς. Πήραν όμως την απόφαση να φύγουν και έτσι γλύτωσαν. Λίγους μήνες αργότερα τους επισκέφτηκε και ο πρόεδρος Μακάριος. 
Δύο χρόνια έμειναν οι κάτοικοι της Κορφής στα αντίσκηνα. Με κόπο και μόχθο, αλλά και με την βοήθεια του κράτους έκτισαν την νέα Κορφή ένα χιλιόμετρο πιο κάτω. Οι κάτοικοι της παλιάς Κορφής δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτό που έζησαν εκείνο το βράδυ. Κάποιοι κάνουν μέχρι σήμερα τον περίπατο τους και βλέπουν από μακριά τα σπίτια που μεγάλωσαν. Κάποιοι άλλοι προτιμούν να ζουν απλά με τις αναμνήσεις.
