Σε κλίμα συγκίνησης η Αστυνομία Κύπρου αποχαιρέτησε τον Ανώτερο Αστυνόμο και Διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμοχώστου Αντώνη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο την Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 61 ετών.
Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε χθες στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στο Παραλίμνι, προϊσταμένου του Μητροπολίτη Κωνσταντίνου-Αμμοχώστου Βασιλείου.
Ολόκληρο το Αστυνομικό Σώμα, πλήθος επισήμων και κόσμου αποχαιρέτησε τον Αντώνη Παπακωνσταντίνου, ένα άνθρωπο που διακρινόταν για το ήθος και την πραότητα του χαρακτήρα του, αλλά και ενός διακεκριμένου και σεβαστού προσώπου στον χώρο της Αστυνομίας Κύπρου.
Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης κύριος Ιωνάς Νικολάου, την Εθνική Φρουρά ο Υπαρχηγός, Αντιστράτηγος Κώστας Χρυσηλίου, τον Δήμο Παραλιμνίου ο Δήμαρχος Θεόδωρος Πυρίλλης και την Αστυνομία Κύπρου ο Αρχηγός Αστυνομίας Ζαχαρίας Χρυσοστόμου.
Ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στο Παραλίμνι στις 26 Σεπτεμβρίου, 1957, εντάχθηκε στις τάξεις της Αστυνομίας Κύπρου την 1η Μαρτίου, 1979 και κατά την πολύχρονη υπηρεσία του στο Αστυνομικό Σώμα εργάστηκε σε σημαντικές Υπηρεσίες και Τμήματα της Αστυνομίας, επιδεικνύοντας ανελλιπώς και πάντοτε υψηλότατο επίπεδο επαγγελματισμού, ζήλο και αφοσίωση.
Η Αστυνομία Κύπρου έχασε ένα ανώτερο αξιωματικό από τους λίγους που είχε ποτέ στις τάξεις της. Μέχρι την τελευταία του στιγμή ήταν αφοσιωμένος στο καθήκον και επεδείκνυε συνεχές ενδιαφέρον για την υπηρεσία.
Mεταξύ άλλων ο Αρχηγός της Αστυνομίας Ζαχαρίας Χρυστοστόμου ανέφερε,
«Εκείνο που διέκρινα πάντοτε στον Αντώνη ως Αστυνομικό Διευθυντή της Επαρχίας Αμμοχώστου, ήταν ότι ακόμα και στα πιο δύσκολα, ακόμα και όταν οι περιστάσεις δεν μας άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας, ακόμα και όταν ανησυχούσα και ήμουν έντονος, ο Αντώνης με καθησύχαζε, μ’ εκείνο το μειλίχιο, υπομονετικό και συνάμα διαβεβαιωτικό του ύφος, λέγοντας μου, «Αρχηγέ μου μην ανησυχείς, θα πάμε καλά, θα τα καταφέρουμε. Θα προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο». Πάντοτε ψύχραιμος, πειθαρχημένος, προσηλωμένος ολοκληρωτικά στο καθήκον». Σ’ ευχαριστώ γιατί τίμησες τη στολή και τον όρκο που έδωσες, όσο λίγοι»..
