Αγγελική Δαλιάνη: "Να μην δικάσεις κανέναν αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές"

Τρίτη, 16/1/2018 - 11:29
Μικρογραφία

Το περιστατικό του ξυλοδαρμού της ηθοποιού Σοφίας Παυλίδου από τον συνάδελφο και συμπρωταγωνιστή  της Μάνο Παπαγιάννη, είναι αναμφισβήτητα το θέμα των τελευταίων ημερών.

Το πρωτοφανές περιστατικό προκάλεσε σάλο σε ολόκληρο το Πανελλήνιο, αφού η ηθοποιός κατήγγειλε ότι έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού και χυδαίας εξύβρισης από τον συνάδελφό της, Μάνο Παπαγιάννη.

Από την πλευρά του ο ηθοποιός τηρεί ακόμα σιγή ιχθύος από τη μέρα που η είδηση είδε το φως της δημοσιότητας, αφού ο ίδιος δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα για το περιστατικό.

Κι ενώ ο ίδιος δεν έχει απαντήσει στις εν λόγω κατηγορίες, η σύζυγός του, Αγγελική Δαλιάνη, (η οποία μάλιστα αντικαθιστά την Σοφία Παυλίδου στην παράσταση, μετά την αναρρωτική που πήρε λόγω του ξυλοδαρμού), τοποθετήθηκε για πρώτη φορά δημόσια επί του θέματος.

Συγκεκριμένα, η ηθοποιός αναρτώντας στα Instastories ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2016 στις "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ" της LIFO, με το οποίo προφανώς ταυτίζεται, δίνει τη δική της απάντηση στο θέμα.

Η ανάρτηση της ηθοποιού έγραφε χαρακτηριστικά:

"Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις…
Όχι, δεν είναι μάθημα αρχαίων ελληνικών, είναι μάθημα ζωής: να μην δικάσεις κανέναν αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές.

Γράφονται πολλές εξομολογήσεις για κάποιο κακούργο άτομο, άντρα ή γυναίκα, που ήταν ένα ελεεινό τομάρι και πλήγωσε ανεπανόρθωτα αυτόν που εξομολογείται.

Η συνέχεια είναι γνωστή: ακολουθούν φλογερά και πύρινα σχόλια σε βάρος του τομαριού, του κατακαθιού της κοινωνίας που πρέπει να καεί στην πυρά και αν ήταν δυνατόν να λιθοβοληθεί δημοσίως για παραδειγματισμό. Είναι όμως πάντα έτσι; αν ακούγαμε και το τομάρι, είναι βέβαιο ότι θα φθάναμε στην ίδια κρίση;

Επίσης, όλοι όσοι βρίζουν τα τομάρια της κοινωνίας που τους πλήγωσαν, ήταν πάντα σωστοί και αδαμάντινοι στις σχέσεις τους; δεν πλήγωσαν ποτέ κανέναν; ήταν ντόμπροι και ξεκάθαροι με όλους; Η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ.

Και τέλος, επικοινωνώντας με άτομα που κλαίγονταν, ακούγοντας ιδιαιτέρως τον πόνο τους, ένα πράγμα κατάφεραν: να με πείσουν ότι το »τομάρι» δεν ήταν και τόσο τομάρι και άλλος ήταν περισσότερο ο προβληματικός της ιστορίας".

 

ΔΑΛΙΑΝΗ