Οι ρίζες του Καρναβαλιού είναι πάρα πολύ βαθιές και στενά συνδεδεμένες με την ιστορία του Ελληνισμού, φαίνεται δε πως σαν γιορτή έχει σχέση με την αρχαιότητα, τα αρχαία Διονύσια κατά τα οποία γίνονταν οι δραματικοί αγώνες των τριών κορυφαίων της εποχής, των τραγικών μορφών της ιστορίας μας, Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευριπίδη.
Ποια είναι η ιστορία του Λεμεσιανού Καρναβαλιού;
Περισσότερα από 100 χρόνια ιστορίας μετρά το Καρναβάλι της Λεμεσού και παραμένει ζωντανό και κορυφαίο χάρις στους χιλιάδες νέους και νέες της πόλης που συμμετέχουν ενεργά κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα την μεγάλη παρέλαση της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς.
Το Λεμεσιανό Καρναβάλι, είναι όπως και να το κάνουμε μια γιορτή που την περιμένουμε όλοι με αγωνία και πολλή λαχτάρα. 'Αρχισε από παλιά να γιορτάζεται οργανωμένα, όταν ομάδες γλεντζέδων από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης διοργάνωναν στα σπίτια τους συγκεντρώσεις με μοναδικό στόχο τη διασκέδαση. Και όταν το κρασί τους άναβε το κέφι, κατά δεκάδες έβγαιναν στους δρόμους για να οργανώσουν αυτοσχέδιες παρελάσεις με γαϊδούρια, άμαξες, καρότσες και ποδήλατα.
Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ένιωθαν απέραντη ικανοποίηση να βλέπουν συνανθρώπους τους ντυμένους μάσκες να σατιρίζουν πράγματα, άτομα και καταστάσεις που είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την καθημερινή ζωή και την τότε πραγματικότητα.
Το Καρναβάλι συνεχίστηκε και θα συνεχιστεί δια μέσου των αιώνων, πέτυχε σίγουρα να γίνει πιο εντυπωσιακό, πιο φανταχτερό και γενικά οι όλες εκδηλώσεις του οργανώνονται πια μέσα στο αντίστοιχο πνεύμα της εποχής. Το Καρναβάλι παρουσιάζεται σήμερα με περισσότερες ομάδες και άρματα που έχουν μεγαλύτερο καλλιτεχνικό, παρά σατιρικό χαρακτήρα.
Ενα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του Λεμεσιανού Καρναβαλιού είναι παραδεκτό από όλους ότι έπαιζαν πάντα οι Κανταδόροι με τις κιθάρες, και τα μαντολίνα τους. Που γύριζαν τους δρόμους με τα πόδια, στεκόντουσαν κάτω από τα μπαλκόνια των συμπολιτών τους και με τις καντάδες τους μάγευαν νέες και γέρους, άνδρες και παιδιά.
Σήμερα η πόλη μεγάλωσε, οι αποστάσεις έγιναν ατέλειωτες, όμως οι Κανταδρόμοι δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους. Γυρίζουν τους δρόμους ντυμένοι στα χρυσαφένια και πολύχρωμα κοτούμια τους, καθισμένοι πάνω στα μηχανοκίνητα άρματα τους, ή πεζοι κατά ομαδεςκαι μας ψυχαγωγούν, θυμίζοντας μας τις παλιές καλές εκείνες εποχές.
'Οσο για τους χορούς αυτοί πια δεν γίνονται στα σπίτια και στις αίθουσες των κινηματογράφων, αλλά στα μεγάλα και απέραντα σαλόνια των ξενοδοχείων, γιατί απλούστατα αυτό απαιτεί η αλλαγή του τρόπου ζωής του σημερινού ανθρώπου.
Ο Δήμος Λεμεσού πάντα πρωτοπόρος, προσπάθησε από τα παλιά τα χρόνια να διατηρήσει και να συνεχίσει όσο περισσότερο μπορούσε τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο γιορτασμού των Καρναβαλιών. Χωρίς να φεισθεί κόπων, μόχθων και εξόδων, έστω και αν είχε να αντιμετωπίσει δύσκολους καιρούς και καταστάσεις που πέρασε και περνά μαζί με όλο τον κόσμο του νησιού μας.
Το Λεμεσιανό πνεύμα δεν πέθανε και δεν θα πεθάνει ποτέ, αντίθετα θα διατηρήσει ολοζώντανες μερικές από τις πιο πανάρχαιες συνήθειεα. Τα παιδιά της νεότερης γενιάς μας έμαθαν να αγαπούν και να προσμένουν το Καρναβάλι. Και από την αγάπη τους αυτή γεννήθηκε και η ιδέα, μοναδική στο είδος της για την καθιερωμένη πια στην πόλη μας μεγάλη παιδική παρέλαση. Που ξεκίνησε δειλά - δειλά με τη συμμετοχή μιας εκατοντάδας παιδιών για να φθάσει σήμερα τις χιλιάδες που με ωραίες ιδέες, πλούσια αμφίεση και πολύ κέφι κάνουν ακόμη και τους μεγάλους να τους παρακολουθούν με ενδιαφέρον, να τους καμαρώνουν και να τους χειροκροτούν.
Το Λεμεσιανό Καρναβάλι, όποια και αν είναι τα προβλήματα του, όσες δυσκολίες και αν βρίσκει στο δρόμο του, ζει και θα ζει πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, γιατί αυτό δίδαξαν στους νεότερους οι παλαιότερο Λεμεσιανοι, και με τη σειρά τους οι σημερινοί στους νεότερους.
