Η ζωή της Sabrinna Valisce θα μπορούσε να είναι το σενάριο μιας συνταρακτικής ταινίας.
Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ως πόρνη στη Νέα Ζηλανδία αγωνιζόμενη μάλιστα για την αποποινικοποίηση του σεξουαλικού εμπορίου. Ωστόσο, όταν αυτό έγινε, η ίδια άλλαξε γνώμη υποστηρίζοντας τελικά πως οι άντρες που «χρησιμοποιούν» πόρνες πρέπει να διώκονται.
Πώς οδηγήθηκε στην πορνεία:
Όταν η Sabrinna Valisce ήταν 12 ετών ο πατέρας της αυτοκτόνησε. Η ζωή της άλλαξε εντελώς, αφού μέσα σε δύο χρόνια, η μητέρα της είχε ξαναπαντρευτεί και η οικογένεια είχε μετακομίσει από την Αυστραλία στο Ουέλλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Η ζωή της από τότε ήταν δυστυχισμένη.
"Ήμουν πολύ δυσαρεστημένη ", λέει η Valisce. "Ο πατριός μου ήταν βίαιος και δεν υπήρχε κανένας που να μπορώ να μιλήσω ".
Μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκε να «πουλάει το κορμί της» για να επιβιώσει. Φέυγοντας από το σχολείο και περπατώντας στο πάρκο για το σπίτι, ένας άντρας πρόσφερε 100 δολάρια για σεξ.
"Φορούσα την στολή του σχολείου, έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε καταλάβει την ηλικία μου", λέει.
Η Valisce χρησιμοποίησε τα χρήματα για να φύγει για το Auckland, όπου έμεινε σε έναν ξενώνα. Όντας μόνο 12 ετών και μόνο σε μία ξένη πόλη, η Valisce χρειαζόταν βοήθεια, γι’ αυτό και πήγε στον τηλεφωνικό θάλαμο που ήταν έξω από τον ξενώνα που έμενα για να πάρει κάποιο τηλέφωνο. τηλέφωνο. Ενα περιπολικό πέρασε απο εκεί και οι αστυνομικοί πιστεύοντας πως είναι πόρνη, την έλεγξαν ακόμη αν είχε στην κατοχή της προφυλακτικά. Ο ξενώνας βρισκόταν πίσω από το Karangahape Road, μία οδό γνωστή αφού εκεί έκαναν «πιάτσα» οι πόρνες της περοχής.
Οι αστυνομικοί με τον έλεγχο αυτό που της έκαναν, της εδωσαν την ιδέα πως με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να βγάλει τα χρήματα που είχε άμεση ανάγκη. Έτσι κι έγινε, πήγε στην γνωστή αυτή οδό, ρώτησε μία κοπέλα της «πιάτσας», της έδωσε της απαρίτητες συμβουλές για να μπορέσει να επιβιώσει, της έδειξε που να σταθεί και της έδωσε μάλιστα κι ένα προφυλακτικό για «καλή αρχή».
Η απόφαση της να ταχθεί υπέρ της νομιμοποίησης της πορνείας:
Μετά από δύο χρόνια στη δουλειά επισκέφθηκε τον Σύνδεσμο Πόρνων της Νέας Ζηλανδίας για να ζητήσει βοήθεια, για να σταματήσει να εκδίδεται. Η αντίδραση ήταν εντελώς αντίθετη από αυτό που περίμενε. Αντί στήριξη της προσέφεραν κι άλλα προφυλακτικά, και της παρουσίασαν την πόρνεια ως κάτι απλό, σαν όλα τα άλλα επαγγέλματα, τονίζοντας πόσο άδικη ήταν ο στιγματισμός όσων ασχολούνταν με το επάγγελμα αυτό μέχρι τότε.
Η ίδια, πεπεισμένη πλέον, έγινε μία από τις σημαντικότερες υποστηρίκτριες της εκστρατείας για την πλήρη αποποινικοποίηση όλων των πτυχών του σεξουαλικού εμπορίου. Η αποποινικοποίηση έγινε γεγονός το 2003.
"Ένιωσα σαν να έρχεται μια επανάσταση. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη για το πώς η αποποινικοποίηση θα έκανε τα πράγματα καλύτερα για τις γυναίκες", λέει.
Ωστόσο, γρήγορα απογοητεύτηκε. Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση της πορνείας επέτρεψε στους οίκους ανοχής να λειτουργήσουν ως νόμιμες επιχειρήσεις, αλλά από την αλλαγή αυτή επωφελήθηκαν μόνο οι έμποροι και οι νταβαντζήδες.
«Νόμιζα ότι θα έδινε περισσότερη εξουσία και δικαιώματα στις γυναίκες», λέει. "Αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι το αντίθετο ήταν αλήθεια."
Με την αποποινικοποίηση επιτρέψαμε στους ιδιοκτήτες πορνογραφικών εταιρειών να προσφέρουν στους πελάτες μια συμφωνία "all-inclusive", με την οποία θα πλήρωνε ένα ποσό που θα έκαναν ό, τι ήθελαν με μια γυναίκα, χωρίς οι ίδιες να είναι σε θέση να καθορίσουν τιμή ή να συμφωνήσουν για τις σεξουαλικές υπηρεσίες που επρόκειτο να προσφέρουν, ή όχι.
Πως από "υπέρ" τάχθηκε "κατά" της αποποινικοποίησης της πορνείας και η καινούρια αρχή:
Η όλη δράση της γύρισε μπούμεραγκ για εκείνη, αλλά και την κάθε γυναίκα.Απογοητευμένη όσο ποτέ, η ιδια στάθηκε εναντίον της αποποινικοποίησης της πορνείας και προσπάθησε με κάθε μέσω για την κατάργησή της. Περιγράφει αυτή την περίοδο, όταν έγινε φεμινιστρια, ακτιβίστρια κατά του σεξουαλικού εμπορίου και άρχισε να αισθάνεται πλέον ελεύθερη από το παρελθόν της, ως «την αρχή της νέας της ζωής».
Έφυγε από την πορνεία στις αρχές του 2011 και μετακόμισε στην Gold Coast στο Κουίνσλαντ, Αυστραλία, αναζητώντας μια νέα κατεύθυνση στη ζωή, αλλά ήταν μπερδεμένη, ενώ έπασχε από κατάθλιψη.
Για την Valisce, δεν υπήρξε επιστροφή στον κόσμο της πορνείας.
Η Valisce δημιούργησε μια ομάδα που ονομάζεται Αυστραλιανή Ριζοσπαστική Φεμινίστρια και σύντομα προσκλήθηκε σε συνέδριο το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης το περασμένο έτος, που ήταν το πρώτο γεγονός κατάργησης που έγινε ποτέ στην Αυστραλία, όπου πολλά κράτη έχουν νομιμοποιήσει το εμπόριο ομοσπονδιών.
