O original Μουρίνιο και εκείνος της Κύπρου, ο... Παμπουρίνιο, όπως είναι το ''παρατσούκλι'' του Πάμπου Χριστοδούλου, βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων, για τον τρόπο προσέγγισης των παιχνιδιών της Γιουνάιτεντ και της Ομόνοιας αντίστοιχα.
Ο μεν πρώτος άκουσε πάλι τα εξ αμάξης για το ...περιβόητο πούλμαν στην άμυνα, που του έδωσε τον βαθμό στο Άνφιλντ κόντρα στην Λίβερπουλ. Πιστός στο δόγμα του ότι πάνω από όλα το αποτέλεσμα ,ο Ζοσέ δεν πέρασε το κέντρο και ας έχει ποδοσφαιριστές που η αξία τους είναι... όσο το ΑΕΠ μιας φτωχής Αφρικανικής χώρας.
Με την τακτική του special one προσκέφαλο και παραμάσχαλα το manual για το πως με ... μισό μηδέν παίρνουμε το τρίποντο, ζούσε μέχρι πρότινος και ο Πάμπος. Συντηρητική τακτική, σφιχτή ομάδα, άμυνα γρανίτης, κέντρο μπετόν, τρέξιμο, πάθος, ανελέητο μαρκάρισμα με χαφ ''σκυλιά'' του πολέμου και ποδοσφαιριστές ''κομάντο'', που σαν σε καταδρομική επίθεση, στην μια και μοναδική φάση που τους δινόταν η ευκαιρία, χτύπαγαν και μετά ''ταμπούρι'΄για να κρατήσουν άθικτο το οχυρό και να κερδίσουν την ''μάχη''. Το σύστημα χτυπάμε και φεύγουμε δηλαδή.
Όλα αυτά μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση. Ξεχάστε τον Πάμπο που ξέρατε. Στην Ομόνοια, τα πάντα έχουν αλλάξει. Extreme make over, σαν την εκπομπή που οι άνθρωποι άλλαζαν ολοκληρωτικά. Όπως οι ιστορικοί χαρακτηρίζουν τις εποχές σε προ Χριστού και μετά Χριστόν, έτσι και οι ιστορικοί του Κυπριακού ποδοσφαίρου θα μιλούν για τον Χριστοδούλου προ Ομόνοιας και μετά Ομόνοιας.
Ο Πάμπος έχει πάθει... μετάλλαξη. Άφησε στην άκρη την φιλοσοφία του, τον τρόπο που ξέρει και που μπορεί αποδεδειγμένα να υποστηρίξει. Παρασύρθηκε από το DNA της Ομόνοιας και άλλαξε το δικό του. Από την γέννηση του, το ''τριφύλλι'' παίζει επιθετικά. Έτσι θέλουν την ομάδα τους οι οπαδοί της, έτσι την έχουν συνηθίσει. Γκολ και θέαμα, όχι σκοπιμότητα. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στην κουλτούρα του ''λαού''. Με στιλ απείθαρχο και προσηλωμένο στο μοτο, ''μπαίνω στο γήπεδο να παίξω, να σκοράρω, ας βάλω πέντε και ας φάω τέσσερα''. Αυτό έχουν μάθει να απολαμβάνουν οι Ομονοιάτες. Έτσι γαλουχήθηκαν, έτσι πήραν τίτλους... Alegria, ρυθμός και ευτυχία! Αυτό πήγε να κάνει και ο Πάμπος και του έχει γυρίσει μπούμερανγκ.
Για να λέμε όμως και τα πράγματα με το όνομα τους, η τύχη του έχει γυρίσει την πλάτη. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι κάπως διαφορετικά, αν υπήρχε μεγαλύτερη ευστοχία. Μέχρι και ο Ντάρμπισαιρ έχασε το άχαστο και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα πρωταγωνιστεί στα highlights με τις γκάφες της χρονιάς, που θα προβάλλει στις γιορτές το Eurosport.
Aτυχία, επιλογές που δεν βγήκαν και κινήσεις που δεν έγιναν. Δεν είναι δυνατόν να έχει μείνει με ''κόφτη'' τον... ταλαιπωρημένο Μαντούρο, καθώς κράτησε τελικά Μπρέεβελντ και Τουρέ, που δεν τους υπολογίζει και δεν τους εμπιστεύεται. Και δεν μπορεί να βάλει ούτε τον Μαργκάσα, αφού στα αριστερά ο Καντέ αλλιώς τον περίμεναν και αλλιώς τους βγήκε, με συνέπεια ο Πορτογαλο-Κύπριος να καλύπτει την συγκεκριμένη θέση. Στο κέντρο της άμυνας σε ρηχά νερά κινούνται οι Γουίλιαμ και Φαμπρίτσιο, την ώρα που Εκίθα ακούμε και Εκίθα δεν βλέπουμε.
Τον Κατελάρη τον βλέπουμε αλλά επιτέλους κάποιος προπονητής πρέπει να αποφασίσει που ακριβώς θα τον βλέπουμε ! Κεντρικό αμυντικό ή αμυντικό μέσο; Αν δεν σταθεροποιηθεί ο μικρός σε μια θέση που θα την μάθει καλά, κινδυνεύει να μείνει στην μετριότητα και είναι κρίμα γιατί το ταλέντο του είναι πολύ μεγάλο. Κρίμα να χαραμιστεί...
Εν κατακλείδι, ο αγώνας του Πάμπου με τον ...παλιό και ίσως πραγματικό τελικά εαυτό του, τον βρίσκει πίσω στο σκορ... Χάνει και πρέπει να το γυρίσει, οπότε η επίθεση θα συνεχιστεί και όπου βγει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, από αυτόν που έχει επιλέξει. Το θέμα είναι πόσος είναι ο χρόνος που θα του δοθεί για την ανατροπή....
