Mένει Ευρώπη το τρόπαιο. Η γηραιά Ήπειρος επικράτησε κατά κράτος των Λάτιν σφαιτεριστών και για τέταρτο συνεχόμενο μουντιάλ ο κάτοχος θα είναι Ευρωπαίος ... πολίτης.
Η Βραζιλία... μασκαρεύτηκε Ευρωπαία σε όλο το τουρνουά. Άφησε στην άκρη το DNA της και μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο, που σίγουρα δεν ήταν σελεσάο. Μπήκε σε άλλες φιλοσοφίες, διαφορετικών σχολών που δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία των ''μάγων'', όταν μαζεύονται και φοράνε την κίτρινη μπλούζα με το μπλε σορτσάκι και τις άσπρες κάλτσες. Άλλο τι κάνουν στις ομάδες τους. Εκεί προφανώς και αφήνουν στην άκρη το παιδί που έπαιζε ξυπόλητο στην άμμο ή στην φαβέλα και ντρίπλαρε πριν μάθει ακόμα να περπατά...
Ούτε ήχος ποδοσφαιρικής σάμπας ... Ξενέρωμα... Μια ομάδα ρομπότ, που φρόντιζε πρωτίστως την άμυνα και της έφτανε ένα γκολ για να πάρει το ματς. Δεν ήθελε δεύτερο, τρίτο, ή τεταρτο. Κυνηγούσε μόνο το αποτέλεσμα. Δεν ήταν η Βραζιλία που έλεγες όπως έμαθες από παιδί: ''Οι αντίπαλοι της θα σκοράρουν, το θέμα είναι πόσα θα φάνε''. Σαφώς και χωρίς τακτική και σύστημα δεν πας πουθενά. Δεν θέλαμε ομάδα τσίρκο με ...ζογκλέρ και ακροβάτες. Απλά λαχταρούσαμε να δούμε λίγη μαγεία. Βραζιλία και μαγεία πάνε πακέτο...
Στο ίδιο έργο θεατές και στο πρώτο ημίχρονο με το Βέλγιο, μόνο που οι Βέλγοι δεν ήταν Μεξικό. Τους έπαιξαν στα ίσα και τους τιμώρησαν. Αυτή την φορά δεν θα την έβγαζαν... καθαρή οι Βραζιλιάνοι. Το πλήρωσαν οι πεντάκις παγκόσμιοι πρωταθλητές, γιατί απαρνήθηκαν τον εαυτό τους και την φύση τους. Όταν θυμήθηκαν ποια είναι η ποδοσφαιρική τους ταυτότητα και όταν παρουσιάστηκε η κανονική Βραζιλία στην επανάληψη, ήταν πλέον αργά.
24 τελικές για γκολ... Οι μεγάλες χαμένες ευκαιρίες, κόντρα στο Βέλγιο , ήταν η εκδίκηση του Πελέ, του Γκαρίντσα, του Ζίκο, του Ρονάλντο, του Ροναλντίνιο. Για την καταστροφή του jogo bonito, του ωραίου ποδοσφαίρου, από τους διαδόχους τους. Ήταν η εκδίκηση του ποδοσφαίρου στην μούσα του την Βραζιλία... Ποδοσφαιρικό έγκλημα και τιμωρία...
Οι Βέλγοι καλπάζουν. Ο Μαρτίνεθ έκανε κίνηση ματ με την χρησιμοποίηση του Φελαινί, καθώς απελευθέρωσε τον Ντε Μπρόινε, δίνοντας άλλη δυναμική στο ''κόκκινο'' εξπρές που είχε μηχανοδηγό τον σπουδαίο Αζάρ. Η αύρα του Τιερί Ανρί στον πάγκο δίπλα στον προπονητή φτιάχνει ψυχολογία και χτίζει επίδοξους πρωταθλητές.
Το παραμύθι των Βέλγων συνεχίζεται, η όμορφη ιστορία των Ουρουγουανών τελείωσε. Η Γάλλια επιβεβαίωσε την ανωτερότητα της και με επαγγελματικό τρόπο έκανε πρώτη, κράτηση για το καρέ των ημιτελικών που θα γίνει σε στενό... οικογενειακό κύκλο. Τα ημιτελικά θα θυμίζουν περισσότερο Euro παρά μουντιάλ. Οι τρικολόρ ήταν σοβαροί, μελετημένοι και τυχεροί και δίκαια πήραν το εισιτήριο.
To ερώτημα που θα μας βασανίζει πάντοτε και θα μείνει αιώνια αναπάντητο, είναι πως θα ήταν τα πράγματα αν έπαιζε ο Καβάνι. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο είναι πως την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρόντες....
