Ο Κωνστναντίνος Χαραλαμπίδης παραχώρησε εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στον Σούπερ Σπορτ FM. Μεταξύ άλλων μίλησε για την 28χρονη πορεία του στο ποδόσφαιρο, για το παρόν αλλά και το μέλλον του. Θυμήθηκε δύσκολες αλλά και όμορφες στιγμές που στιγμάτισαν την καριέρα του.
Σας παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης του καθώς και οπτικοακουστικό απόσπασμα από αυτήν:
Για το πως είναι η καθημερινότητα του:
«Είναι μια μεταβατική περίοδος, 28 χρόνια ολόκληρα, καθημερινής προπόνησης. Είναι μια τεράστια αλλαγή. Η καθημερινότητα μου έχει να κάνει το ΓΚΟΛ ΣΤΗ ΖΩΗ και σε κομμάτι επιμόρφωσης. Αφοσιώνομαι πλέον και στην οικογένεια μου, στις δυο μου κόρες».
Για τα επόμενα του βήματα:
«Οι ποδοσφαιριστές δεν πρέπει να μένουν στην προπόνηση, πρέπει να επιμορφώνονται, μπορούν να κάνουν και άλλα πράγματα. Το πως εγώ βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον, είναι να υπηρετήσω το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό με όποιο τρόπο μπορώ».
Για το τι κρατάει από την καριέρα του:
«Δεν μπορώ να θυμηθώ κακές στιγμές,. Το μόνο που θυμάμαι είναι έντονες φιλίες, είμαι ευλογημένος για όλα αυτά που έζησα».
Για την πορεία του ως ποδοσφαιριστής:
«Αν θεωρήσουμε από το 1998 μέχρι σήμερα μια πορεία επαγγελματική, είναι μια μεγάλη πορεία. Εμείς ήμασταν η πρώτη γενιά Κύπριων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών. Να ξυπνά δηλαδή το πρωί και να πηγαίνει μόνο προπόνηση. Είχα όμορφες στιγμές και είμαι ευλογημένος και ιδιαίτερα με το ΑΠΟΕΛ έζησα τα πιο ιστορικά, τα κορυφαία χρόνια αυτής της ομάδας. Στις 8 Απριλίου του 1999 έκανα ντεμπούτο με προπονητή τον Βουτσέκοβιτς. Για εμένα ήταν όνειρο ζωής να αγωνιστώ στη πρώτη ομάδα».
Για το ότι έζησε το ΑΠΟΕΛ σε διαφορετικές εποχές:
«Όταν έφευγα το 2005 από το ΑΠΟΕΛ ήμασταν απλήρωτοι τρεις μήνες, είχα χαρίσει 50.000 ευρώ στην ομάδα. Όλοι παίζουμε για την αγάπη μας, όχι για τα λεφτά. Τώρα, η σύγχρονη εποχή δίνει οφέλη περισσότερα στους ποδοσφαιριστές αλλά είναι και μεγαλύτερες οι απαιτήσεις. Υπάρχει μεγαλύτερη κριτική, δεν μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να μην είναι φουλ επαγγελματίας. Θεωρώ ότι και οι δυο εποχές ήταν όμορφες για εμένα».
Για τα συναισθήματα όταν αγωνίστηκε στο Champions League:
«Την ώρα του ύμνου του Champions League γεμίζουν τα μάτια σου. Νιώθεις ρίγος, δέος. Η πορεία του 2009 ήταν για εμένα ήταν η μεγάλη υπέρβαση».
Για το αν μετάνιωσε που πήγε στην ΑΕΚ:
«Αν εγώ σε δέκα χρόνια πρέπει να συμβουλεύσω ένα ποδοσφαιριστή που έζησε για χρόνια στο ΑΠΟΕΛ, θα του έλεγα να μην πάει. Είχα ζήσει αρκετά πράγματα. Ο τρόπος που με ενημέρωσαν ότι δεν θα ανανέωνα, ήταν κάτι που με πλήγωσε. Είχα να προσφέρω στα γήπεδα και δεν ήθελα να σταματήσω. Δεν ήταν το πιο όμορφο σενάριο, αφού ήθελα να σταματήσω την καριέρα μου στο ΑΠΟΕΛ».
Για τις δύσκολες συνθήκες ενός ποδοσφαιριστή:
«Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι δεν είναι εύκολη η ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Κάποιοι είναι τυχεροί, κάποιοι είναι ευλογημένοι, κάποιοι περνούν δύσκολα. Δεν σου δίνεται τίποτα χωρίς προσπάθεια. Το να ξεπερνάς το όρια σου πρέπει να είναι τρόπος ζωής. Ο πρωταθλητισμός θέλει λεπτομέρειες, τελειομανία και καλή διαχείριση χρόνου. Στην Κύπρο 9 στα 10 παιδιά απασχολούνται σε ακαδημίες ποδοσφαίρου. Οι μικροί πρέπει να είναι και καλοί μαθητές γιατί δεν σου εγγυάται κανένας ότι θα γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής».
Για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς:
«Είναι ένας άνθρωπος που επιμορφωνόταν, δούλευε συνεχώς και η μόνη του έννοια ήταν να πετύχει στο ΑΠΟΕΛ. Δένεται με τους ποδοσφαιριστές και είναι πατέρας τους, Είναι ηγέτης, ξέρει πώς να μιλήσει στα αποδυτήρια και έχει ένα μερίδιο στις επιτυχίες. Θέλω να τον ευχαριστήσω ξανά και θέλω να τον ξαναδώ στα γήπεδα. Όταν ήρθε στα αποδυτήρια να μας αποχαιρετήσει, έκλαιγε ο ίδιος, έκλαιγαν και όλοι οι ποδοσφαιριστές. Επειδή είναι ομαδικό άθλημα το ποδόσφαιρο ζεις συναισθήματα που δεν μπορείς να ζήσεις αλλού. Είναι τα αποδυτήρια, είναι η αύρα στα αποδυτήρια, είναι τα κίνητρο να πετύχεις και όταν έρθει η επιτυχία δημιουργούνται αυτά τα συναισθήματα και αυτό το δέσιμο. Πρόσφατα πήγα στην Ελλάδα και είδα τον Χιώτη και φάγαμε μαζί, βλέποντας τον θυμάμαι πολλά. Είδα και τον Αίλτον πρόσφατα και τον Κόντη, μιλάμε και με τον Μαντούκα στο τηλέφωνο».
Για κάποιο περιστατικό μαζί του:
«Το 2011 και 2-3 βδομάδες πριν από τον αγώνα με την Ομόνοια που πέτυχα δύο γκολ και πήραμε τον τίτλο, με κάλεσε στο γραφείο του και ήθελε να μου κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Μου είπε «τι θα κάνουμε μαζί σου» και ότι θέλει να… μπουστάρω την ομάδα. Σε κάποια φάση όταν ανεβάσαμε τα πνεύματα μου να μην του μιλώ έτσι. Του είπα «Κόουτς αν δεν σου αρέσει αυτό, να φύγω». Ήταν μια συζήτηση δύο αρκετά εγωιστών ανθρώπων. Ήταν μια τακτική για να βγάλει τον εγωισμό του κάθε παίκτη. Ακολούθως έκανα τα καλύτερα μου παιχνίδια και πήραμε το πρωτάθλημα».
Για την προπονητική και αν τον ενδιαφέρει:
«Το 99,9% των ποδοσφαιριστών θέλουν να γίνουν προπονητές. Είναι κάτι που αγαπώ, όμως θέλω να ανοίξω περισσότερο τους ορίζοντες μου. Μου αρέσει το κομμάτι της διοίκησης του αθλητισμού. Θέλω να υπηρετήσω τον αθλητισμό στην Κύπρο».
Αν φαντάζεται να αναλάβει σημαντικό πόστο στο ΑΠΟΕΛ:
«Ναι το φαντάζομαι. Δεν θεωρώ ότι θα είναι μια χάρη, αν επιστρέψω στο ΑΠΟΕΛ. Θα ήθελα να επιστρέψω με συνθήκες που εγώ θα έδινα πράγματα και που θα ήταν σημαντικά και καινοτόμα. Είναι κάτι που κουβαλώ εδώ και χρόνια. Θέλω να το κάνω όλα σε τέλεια μορφή, ότι και αν κάνω θέλω να το κάνω πατώντας γερά στο έδαφος».
Για τη μάχη του πρωταθλήματος:
«Ο Απόλλωνας και η ΑΕΚ είναι σταθερές ομάδες και παίζουν πολύ καλό ποδόσφαιρο. Το ΑΠΟΕΛ δεν απέδωσε τόσο καλά μέχρι στιγμής αλλά πιστεύω θα ανέβει και θα κυνηγήσει το πρωτάθλημα. Στην Ανόρθωση γίνεται πολύ καλή δουλειά, όπως και η προσέγγιση που υπάρχει στην ομάδα».
