Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε πρόσφατα προσφυγή εναντίον πρωτόδικης απόφασης για μη έκδοση Ρωσίδας υπηκόου, η οποία πάσχει από μυασθένεια Gravis στη Ρωσία.

Συγκεκριμένα, οι Αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας ζήτησαν την έκδοση της εφεσίβλητης με σκοπό να δικαστεί για αδικήματα που της καταλόγιζαν.

Προς τούτο, υποβλήθηκε σχετικό αίτημα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, δυνάμει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Έκδοσης Φυγοδίκων και των πρόσθετων Πρωτοκόλλων. Ακολούθησε ακροαματική διαδικασία μετά από την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα.

Η απορριπτική του απόφαση ήταν το αντικείμενο της έφεσης.

«Η εφεσίβλητη, η οποία είχε διαγνωσθεί με τη μυασθένεια Gravis από Ιατροσυμβούλιο στην Κυπριακή Δημοκρατία, υποστήριξε πρωτοδίκως ότι δεδομένης της μαρτυρίας που παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο αναφορικά με τα προβλήματα του υπερπληθυσμού στα κρατητήρια της αιτούσας χώρας, οι δοθείσες από την τελευταία διαβεβαιώσεις δεν ήταν ικανές να αποσείσουν τον κίνδυνο να υποστεί μεταχείριση κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) σε περίπτωση έκδοσης και επακόλουθης κράτησής της», αναφέρεται.

«Περαιτέρω, κώλυμα στην έκδοσή της αποτελούσε το ιατρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει, το οποίο σύμφωνα με το Ρωσικό νομοθετικό πλαίσιο, αποτελεί λόγο μη κράτησής της. Επί του προκειμένου, επισημάνθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο της εφεσείουσας ότι το πρόβλημα υγείας της εφεσίβλητης δεν είχε τεθεί ενώπιον των Ρωσικών Δικαστηρίων, τα οποία αποφάσισαν για την κράτησή της αφού πρώτα εκδοθεί στην αιτούσα χώρα. Υπέδειξε συναφώς ότι σύμφωνα με την μαρτυρία δικηγόρου, ο οποίος κλήθηκε από την εφεσίβλητη για να καταθέσει ως εμπειρογνώμονας για τη δυνατότητα των αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας να συμμορφωθούν με τις εγγυήσεις που παρέχονται δυνάμει του Άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, η εφεσίβλητη με την έκδοση της στην αιτούσα χώρα έχει τη δυνατότητα να υποβάλει νέο αίτημα για να αφεθεί ελεύθερη», προστίθεται.

Αποδεχόμενο τις θέσεις της εφεσίβλητης, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως το αίτημα της αιτούσας χώρας δεν μπορούσε να επιτραπεί.

Εν προκειμένω, σημειώνεται μεταξύ άλλων στην απόφαση του Ανωτάτου, «δεν υπήρξε οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους των ρωσικών Αρχών, μετά που εξασφάλισαν επισήμως από την Κυπριακή Δημοκρατία την μαρτυρία για την κατάσταση της υγείας της εφεσίβλητης, ιδιαίτερα σε σχέση με το θέμα της διαχείρισης της κράτησής της δεδομένης της αδιαμφισβήτητης μαρτυρίας ότι αυτή θα προσέκρουε στη Ρωσική νομοθεσία (συγκεκριμένα στα άρθρα 99 και 110 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας), σύμφωνα με την οποία η κράτηση ατόμων με μυασθένεια δεν επιτρέπεται».

Ούτε, προστίθεται, «αντέδρασαν στην μαρτυρία που προσκόμισε η πλευρά της εφεσίβλητης, την οποία αποδέχτηκε το Δικαστήριο, σε σχέση με τα κρατητήρια γυναικών της Μόσχας ότι τουλάχιστον, μέχρι και το 2016, υπήρχε πρόβλημα υπερπληθυσμού (ζήτημα για το οποίο υπάρχει η πιλοτική απόφαση του ΕΔΑΔ στην Ananyev) και στην κάθε κρατούμενη αναλογούσε χώρος διαστάσεων 2,3-2,6 τ.μ, ενώ παράλληλα υφίσταται και πρόβλημα ιατρικής περίθαλψης κρατουμένων».

Είναι ορθή δε, κρίνει το Ανώτατο, «η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με αναφορά στα πιο πάνω ζητήματα, ότι η εφεσίβλητη είχε παρουσιάσει επαρκή μαρτυρία για την ύπαρξη βάσιμων λόγων να πιστεύεται πως με την έκδοσή της και την επακόλουθη κράτησή της θα υποστεί μεταχείριση που προσκρούει στις διατάξεις του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, μαρτυρία η οποία μετέθετε το βάρος στην αιτούσα χώρα να “εξαλείψει την αμφιβολία”».

«Οι διαβεβαιώσεις των Ρωσικών Αρχών, περί τήρησης των προνοιών του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και του κανόνα της ειδικότητας, οι οποίες παρατέθηκαν πιο πάνω, δόθηκαν πριν η εφεσίβλητη εξεταστεί από το Ιατροσυμβούλιο στις 19.12.2018 και χαρακτηρίζονταν από γενικότητα και αοριστία», σημειώνεται.

Δεν απαντούσαν, αναφέρεται, «στα καίρια ερωτήματα που είχε ενώπιον του το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά τον ουσιώδη χρόνο εξέτασης του αιτήματος για έκδοση της εφεσίβλητης αναφορικά με την απαγόρευση της κράτησής της με βάση τη νομοθεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ούτε παρείχαν συγκεκριμένες πληροφορίες για τον χώρο και τις συνθήκες ενδεχόμενης κράτησής της».

«Παρόλο που δόθηκε η ευκαιρία στην αιτούσα να τοποθετηθεί σε σχέση με τα ζητήματα αυτά, δεν το έπραξε. Δεν δόθηκαν οποιεσδήποτε περαιτέρω διαβεβαιώσεις ή εγγυήσεις», προστίθεται.

Το παράπονο της εφεσείουσας ότι το Δικαστήριο αρνήθηκε αίτημά της να καταθέσει επιπρόσθετες διαβεβαιώσεις των Ρωσικών Αρχών, ημερομηνίας 28 Αυγούστου 2019, ότι από τη στιγμή που θα διαπιστωθεί πως η εκζητούμενη πάσχει από την μυασθένεια Gravis υπάρχει πιθανότητα να αφεθεί ελεύθερη (2ος λόγος έφεσης), δεν βρίσκει έρεισμα στα πρακτικά της πρωτόδικης διαδικασίας, βρίσκει το Ανώτατο.

Εν κατακλείδι, αναφέρεται στην απόφαση, μεταξύ άλλων, «δεν έχει καταδειχθεί λόγος που να δικαιολογεί την παρέμβασή μας προς ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης».