Δύο συγκλονιστικές υποθέσεις, δύο εκταφές οστών, μια αλήθεια: τα ολέθρια λάθη και οι ασύγγνωστες ελλείψεις της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.  Η ιστορία του 26χρονου εθνοφρουρού Θανάση Νικολάου και η υπόθεση της 30χρονη μητέρας Χριστίνας Καλαϊτζίδου συνδέονται μοιραία, με τις αρχικές εκθέσεις των αρμοδίων που έκαναν λόγο για αυτοκτονία και ατύχημα αντίστοιχα, αλλά και με τον αγώνα των οικογενειών τους για να να δικαιώσουν την μνήμη τους.

Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο πατέρας της Χριστίνας Καλαϊτζίδου, Χριστόφορος συνέδεσε την τραγική ιστορία της κόρης του με το στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε στα Γλυκά Νερά. Στην δική του περίπτωση, την ημέρα θανάτου της Χριστίνας ο δολοφόνος της είχε στο πρόσωπο γρατσουνιές, ωστόσο η ιατροδικαστική εξέταση απέκλεισε την εγκληματική ενέργεια και με “ψευδή πορίσματα” έκλεισε ο φάκελος της υπόθεσης.

“Το θέμα είναι ότι πριν βρεθεί το παιδί μας νεκρή στο διαμέρισμα της στις 16 Μαρτίου, στις 27 Φεβρουαρίου η Αστυνομία πήγε στο διαμέρισμα για να συλλάβει τον εν διαστάσει σύζυγο της μετά από καβγάδες και που την είχε χτυπήσει. Τον πήγαν μέσα και το απόγευμα τον άφησαν ελεύθερο. Η κόρη μου έκανε παράπονα ότι τα παιδιά φοβούνται, κάνει φασαρία και ότι θα την σκοτώσει και η απάντηση ήταν ότι βγήκε να κάνει τσιγάρο και εξαφανίστηκε, ότι δεν τον άφησαν ελεύθερο. Από τότε περάσανε δέκα μέρες και το παιδί μας βρέθηκε νεκρό στο διαμέρισμα της, δεν κατάλαβαν ποιος επέφερε τον θάνατο στο παιδί μας;”

Ο ιατροδικαστής Μάριος Ματσάκης τόνισε ότι το σύστημα ιατροδικαστικής διερεύνησης θανάτων στην Κύπρο “νοσεί σοβαρά” και επισήμανε την ανάγκη σημαντικών αλλαγών τόσο στη νομοθετική πτυχή της ιατροδικαστικής υπηρεσίας, όσο και στην οργανωτική.

“Έχω κάνει προτάσεις νόμου όταν ήμουν βουλευτής πριν από είκοσι χρόνια που έμειναν στα συρτάρια. Μου είπαν Υπουργοί και Γενικοί Εισαγγελείς ότι δεν χρειάζονται οι προτάσεις μου και ότι θα έκαναν δικές τους και τίποτα δεν έχει γίνει. Έχουμε νόμο για θανατικό ανακριτή που είναι αποικοιοκρατικός που μιλά για απαγχονισμός για τιμωρία, ότι νεκροψίες μπορούν να κάνουν όλοι οι γιατροί και πόσα γρόσια και πόσα σελινια πληρώνονται. Είναι ένας απαρχαιωμένος νόμος που δεν έχει αλλάξει τίποτα, έχουν γίνει λανθασμένες διαδικασίες και ταλαιπωρούνται άνθρωποι.”

O εγκληματολόγος Ανδρέας Καπαρδής εξέφρασε την άποψη ότι η δικονομία στην Κύπρο εξακολουθεί να βασίζεται σε “πανάρχαιες νομοθεσίες” και τόνισε ότι ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας είναι εκ των ουκ άνευ.

“Αυτή η Υπηρεσία δεν έχει αξιολογηθεί από το ’60. Μπορεί εύκολα να συσταθεί μια ομάδα εμπειρογνωμών  που να εξετάσει σφαιρικά το νομικό πλαίσιο που υφίσταται αυτή η νομική υπηρεσία, τις αδυναμίες και τις ελλείψεις. Όσοι έχουμε κάνει στο εξωτερικό φρικιάζουμε με την απάθεια που επικρατεί σε κάποιες επιτροπές της Βουλής.”

Αναφερόμενος στην υπόθεση του Θανάση, ο ποινοκολόγος Γιάννης Πολυχρόνης εξέφρασε την άποψη ότι ο δρόμος της δικαιοσύνης θα είναι δύσβατος, καθώς μετά από δεκαέξι χρόνια δεν θα είναι τόσο εύκολη η εξεύρεση αυτόπτων μαρτύρων.

“Έχουν χαθεί τα περισσότερα και σοβαρότερα αποδεικτικά στοιχεία για τον δράση Δεν έχουμε κλειστά κυκλώματα, δεν έχουν DNA στη σκηνή ή κοντά στη σκηνή γιατί με τις καιρικές συνθήκες αλλοιώνεται, δεν έχουμε δακτιλικά αποτυπώματα, δεν έχουμε περιστατικές μαρτυρίες που μπορεί να δημιουργήσουν τα γεγονότα. Έχουμε και ένα πτώμα που έχει ταφεί.”