Την απελευθέρωση αιτητή διεθνούς προστασίας, ο οποίος τελούσε υπό κράτηση για πάνω από έξι μήνες, διέταξε το Ανώτατο Δικαστήριο, στο πλαίσιο εξέτασης αίτησής του για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, εντοπίζοντας αδράνεια από πλευράς των αρχών για προώθηση της απέλασής του.

Στην απόφαση του Ανωτάτου, η οποία εκδόθηκε την Τρίτη, αναφέρεται ότι «εν προκειμένω, ο αιτητής ευρίσκεται υπό κράτηση από τις 29 Σεπτεμβρίου, 2021 και, σύμφωνα με την τελευταία επανεξέταση του διατάγματος που έγινε, αποφασίστηκε η συνέχισή της λόγω κινδύνου διαφυγής του, όπως προκύπτει από τη μη ύπαρξη μόνιμης διεύθυνσης και απουσίας ταξιδιωτικών εγγράφων».

Όπως αναφέρεται στο σχετικό έντυπο, δεδομένης της απόφασης ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου, 2021 για επαναπατρισμό του στον Λίβανο, «θα πρέπει να ερωτηθεί η ΥΑΜ τι ενέργειες έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση», προστίθεται.

Σημειώνεται ότι «στα πλαίσια της παρούσας αίτησης εξετάζεται η νομιμότητα της κράτησης από πλευράς διάρκειας και, συνεπώς, η εξέταση της παρούσας υπόθεσης περιορίζεται μόνο σε όσα αναφέρονται, ως προς αυτό το ζήτημα».

Σύμφωνα με το Ανώτατο αποτελεί παραδεκτό γεγονός ότι ο αιτητής δεν έχει διαβατήριο ή άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα και, συνεπώς, η απέλασή του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ωστόσο, όπως αναφέρεται, «από πλευράς διοίκησης δεν έχει αναφερθεί οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους των Αρχών προς εξασφάλιση διαβατηρίου ή άλλου εγγράφου, έτσι ώστε να είναι δυνατή η απέλασή του».

«Γενικά καμία αναφορά δεν γίνεται ως προς τις ενέργειες που λήφθηκαν για εκπλήρωση του επιδιωκόμενου σκοπού», προστίθεται.

«Από όλα τα στοιχεία που τέθηκαν, δεν προκύπτει καμία ενέργεια της διοίκησης προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, η δε αναφορά στην πανδημία γίνεται με γενικότητα, χωρίς να επεξηγεί με ποιο τρόπο αυτή επηρέασε τη δυνατότητα έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων», σημειώνεται.

Παρατηρείται, συναφώς, αποφαίνεται το Ανώτατο, «αδράνεια εκ μέρους των Αρχών να προωθήσουν την απέλαση του αιτητή, ενώ αυτός παραμένει υπό κράτηση από τις 29.9.2021, στερούμενος του δικαιώματος της ελευθερίας του που διασφαλίζεται από το Άρθρο 11 του Συντάγματος».

«Όπως εύστοχα αναφέρεται στην Khlaief v. Δημοκρατίας, πιο πάνω, αναφορικά με την διάρκεια της κράτησης σε τέτοιου είδους υποθέσεις, «Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού», αναφέρεται.

«Εν προκειμένω, καμία ενέργεια δεν έγινε με στόχο τη διευθέτηση της απέλασης του αιτητή, με αποτέλεσμα ο λόγος συνέχισης της κράτησης να καταρρέει», σημειώνεται.