Εξαιρετικά δύσκολο φαντάζει το ενδεχόμενο η Εκκλησία της Κύπρου να αλλάξει τροπάριο για το ζήτημα της ευθανασίας με τους εμπλεκόμενους φορείς να μπαίνουν πλέον σε ένα ανοικτό διάλογο με τους ενδιαφερόμενους για το φλέγον θέμα. Άλλωστε, η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ξεκαθάρισε ήδη πως σε αυτό το διάλογο θα συμμετάσχει και η Εκκλησία της Κύπρου. 

Την περασμένη Κυριακή, μιλώντας στο alphanews ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος κατέστησε σαφές πως η Εκκλησία δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσει στην ευθανασία με το επιχείρημα ότι “ανάγει τη σχέση της ζωής, όχι προς τον άνθρωπο αλλά προς τον Θεό. Εκείνος τη δίνει εκείνος την παίρνει”.

Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος επανήλθε αποστέλνοντάς μας και την εισήγηση που ο ίδιος κατέθεσε στην Ιερά Σύνοδο το 2002, την οποία εξακολουθεί να στηρίζει 19 χρόνια μετά. 

ΧΧ

Μεταξύ άλλων, εξηγεί τι είναι η ευθανασία, ποια είναι η υποκειμενικής της διάσταση και ότι δεν είναι φαινόμενο της εποχής παραπέμποντας στον όρκο του Ιπποκράτη.

“Ήδη στον περίφημο όρκο του Ιπποκράτη περιλαμβάνεται η υπόσχεση: “Ού δώσω δε, ουδέ φάρκακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον, ουδέ υφηγήσομαι ξυμβουλίηξ τοιήνδε”. Δηλαδή δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανένα, έστω και κι αν παρακληθώ, ούτε και θα υποδείξω τέτοια συμβουλή. Αντίθετα ο Σενέκας, ο γνωστός Ρωμαίας στωϊκός φιλόσοφος, την υποστηρίζει, γράφοντας ότι, όπως θα διάλεγε το πλοίο με το οποίο θα ταξίδευε και το σπίτι στο οποίο θα κατοικούσε, έτσι θα επέλεγε και το θάνατο του για την έξοδό του από τη ζωή”. 

Σε μια άλλη παράγραφο, αναφέρεται στις δημοσκοπήσεις που έγιναν γύρω από το ζήτημα της ευθανασίας. 

Advertisement

“Σε όλες σημειώνονται υψηλά ποσοστά αποδοχής της. Διάφορες πολιτείες στην Αμερική, την έχουν αποδεχτεί και είναι γνωστή η περίπτωση γιατρού Jack Kevorkian, που από το 1990, “βοήθησε” τουλάχιστον 19 έτομα να τερματίσουν τη ζωή τους με μια απλή συσκευή δικής του επινόησης”. 

Τα αίτια που ωθούν τους ασθενείς να ζητήσουν τερματισμό της ζωής τους, όπως συνεχίζει,  είναι πολλά και ποικίλα.

“Ως πιο σημαντικός λόγος σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η αιτία για το 60% των όσων επιλέγουν την ευθανασία, προβάλλεται το δικαίωμα του ασθενούς να πεθάνει με αξιοπρέπεια και η αντίληψη ότι δεν αξίζει κανείς να περιμένει ως το τέλος ένα θάνατο αναπόφευκτο. Όποια όμως και αν είναι τα αίτια που προβάλλονται, όλα νΟμίζω ότι συνοψίζονται σε ένα. Η ποιότητα της ζωής αποτελεί σήμερα το μέτρο της αξίας της ζωής”. 

Ωστόσο, προσθέτει, υπάρχουν δυο μεγάλα ερωτήματα, ηθικά διλήμματα στα οποία ο κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός καλείται να απαντήσει:

A.Δικαιούται κάποιος μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας του να ζητήσει τερματισμό της ζωής του, να επιδιώξει δηλαδή την ευθανασία. Ποια είναι τα ιδιοκτησιακά ή παρεμβατικά δικαιώματα μας στη ζωή;

B. Έχουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τον “τυπικό” τερματισμό της ζωής του ανθρώπου που η επιστημονική άποψη θεωρεί, ότι έχει περιέλθει σε κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να ανανήψει;

Υπογραμμίζει ότι η τοποθέτηση απέναντι στα διλήμματα αυτά δεν είναι δύσκολη υπόθεση.

“Αφού στη χριστιανική ηθική το πρόβλημα της ανθρώπινης ζωής συνδέετεαι και ηθικά και μεταφυσικά με το Θεό και όχι με τον πάσχοντα μελλοθάνατο.. Η Ορθόδοξη Παράδοση ανάγει τη ζωή στην υπέρτατη αρχή, το Θεό, και αποδέχεται τη βούλησή του για την πορεία και τις περιπέτειές της”. 

Στην εισήγησή του ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος καταλήγει ότι για την Εκκλησία, η ευθανασία ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει είναι “ηθικώς απαράδεκτη γιατί ο Θεός είναι ο Κύριος και της ζωής και του θανάτου”.

“Επομένως το να επιφέρει κανείς το θάνατο θεληματικά, ανεξάρτητα από το κίνητρο ισοδυναμεί με φόνο *αν πρόκειται για άλλο άτομο), ή αυτοκτονία (αν πρόκειται για τον ευατό του).