του Γιώργου ΧρυσάνθουΜέσα του 1878 και ο δάσκαλος και δημοσιογράφος Θεόδουλος Κωνσταντινίδης από τη Λάρνακα, μεταφέρει από την Αίγυπτο το πρώτο τυπογραφείο.  Λίγους μήνες αργότερα εκδίδει την πρώτη εφημερίδα με την ονομασία “Κύπρος”.

Μια ιστορική ημέρα η οποία ήταν η απαρχή της κυπριακής δημοσιογραφίας, λίγους μήνες μετά την κάθοδο των Βρετανών στην Κύπρο.

Εφημερίδα “ΚΥΠΡΟΣ” (1878)“Η πρώτη εν Κύπρω εκδιδομένη εφημερίς επέπρωτο να ίδη το φως, ότε τα τέκνα της πλουσιωτάτης ταύτης νήσου πρώτην φοράν μετά τον Ευαγόραν δύνανται ν’ αναπνεύσωσιν ελευθέρως”.

Η πρώτη είδηση που δημοσίευσε η εφημερίδα στο πρώτο της τεύχος, ήταν η έκκληση του τότε Δημάρχου Λάρνακας – της Σκάλας όπως αναφερόταν επίσημα τότε – Δόκτωρ Χαιδεστάν.

Ο γιατρός καλούσε τους πολίτες της Λάρνακας να λαμβάνουν μέτρα αφού υπήρχε έξαρση επιδημικής νόσου.

Εφημερίδα “ΚΥΠΡΟΣ” (1878)“Εις οποιουδίποτε τον οίκον ήθελε τις τυχόν προσβληθή υπό επικινδύνου επιδημικής νόσου, η Αστυνομία δέον να λαμβάνη γνώσιν του τοιούτου παρευθύς, διότι οι αμελούντες να ειδοποιήσωσιν αυτήν, θα τιμωρούνται διά προστίμου 5 Σελινιών μέχρι 2 λιρών”.

Μέσα στο 1879 εκδόθηκε και πάλι από τον ίδιο ιδιοκτήτη το “Νέον Κίτιον”, με την οικονομική βοήθεια της κυπριακής αδελφότητας της Αιγύπτου.

Πρώτο θέμα στην πρώτη έκδοση ήταν η καταδίκη του παπά Αντώνη από το Ξυλοφάγου γιατί πρωτοστάτησε κατά της διαταγής που είχε δώσει ο βρετανός Διοικητής Αμμοχώστου, ώστε να δοθεί στο χωριό σπίτι και τροφή στους ζαπτιέδες, δηλαδή τους χωροφύλακες, που είχε αποστείλει για να αστυνομεύουν το χωριό.

Εφημερίδα “ΝΕΟΝ ΚΙΤΙΟΝ (1879)“Ο παπά Αντώνιος εις το Κονάκι Αμμοχώστου και παρουσιασθείς εδικάσθη και κατεδικάσθη αυθημερόν από του Συμβουλίου διά μασπατά εις ενός μηνός φυλάκισιν”.

Από τα πρώτα χρόνια παρουσίας του κυπριακού έντυπου τύπου, εκφράζεται δημόσια ο πόθος των κυπρίων για αυτοδιάθεση.

Μάλιστα στην εφημερίδα “η Φωνή της Κύπρου”, η οποία εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1982, δημοσιεύονται επιστολές που στάλθηκαν στον Έλληνα πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη.

Εφημερίδα “Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ”“… εκ πάσης γης δούλης Ελληνικής εξαγέλλομένην διαβεβαίωσιν δέξασθι και εκ μέρους των σπουδαςτών και των άλλων άπαντων της υπό διπλούν ζυγόν στενάζούσης Κύπρου, ήτις κατίχιται υπό μεγίστης πεποιθήσεως ότι υμών πολιτευομένων, θα πανηγυρίση ουκ εις μακρόν την μετά της ενδόξον Μητρός της ένωσιν”.

Τέλος του 19ου αιώνα ακολούθησαν και άλλες εφημερίδες όπως ο Στάσινος, η Αλήθεια, το Έθνος, ο Ευαγόρας και η Ελευθερία.