Της Δήμητρας Μακρυγιάννη

Από τους Φράγκους και τους Ενετούς, στους Άγγλους και τους Τούρκους…και στο σήμερα. Εδώ και χρόνια απασχολούσε τον Βρετανό Τζόνι Χάρις η ιστορία της Κύπρου, με την Αμμόχωστο να αποτελεί αντικείμενο έρευνας. Το φετινό καλοκαίρι ο Τζόνι…μπήκε στην πόλη φάντασμα.

Μια κάμερα κατέγραφε εικόνες αλλά την ίδια ώρα κατέγραφε και συναισθήματα. Συναισθήματα που έμειναν κλειδωμένα για 47 χρόνια. Όπως αυτά του κ. Τάκη που μαζί με τον Τζόνι περπάτησαν την πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, λάτρεψε.

Τάκης – Πρόσφυγας‘’Αυτό δεν είναι εύκολο να το αντέξω…φέρνει στην επιφάνεια θυμό, σύγχυση, απογοήτευση. Η σύζυγός μου αρνήθηκε να έρθει…ήρθα με τις κόρες μου σήμερα.’’

Κομπάζει, δεν μπορεί να θυμηθεί, κάτι έχει μπλοκάρει τη μνήμη του. Το 1974 έφυγε από την Αμμόχωστο με όλη του την οικογένεια, παίρνοντας όπως είπε, λίγο φαγητό και ρούχα, πιστεύοντας ότι θα γυρίσουν πίσω. Δεν γύρισαν ποτέ, παρά μόνο τώρα μετά από πρόταση του travel blogger.

Τάκης – Πρόσφυγας‘’Δεν είναι αυτή η πόλη που έζησα, δεν είναι αυτή η πόλη που ήμουν περήφανος…Έχω περάσει κάποια από τα καλύτερα μου χρόνια εδώ.’’

Η πόλη που στέκει βουβή εδώ και 47 έτη, βιώνοντας ακόμη μία εισβολή το τελευταίο διάστημα, απασχόλησε και τον Τόμας Μπραγκ. Ξεδιπλώνοντας τον πόνο κι άλλων ανθρώπων που κάποτε περπατούσαν αμέριμνα στην πόλη που μεσουρανούσε σε ολόκληρη την Μεσόγειο.

Γιος‘’Αυτό είναι το ξενοδοχείο Ριβιέρα εδώ όπου είχαμε το τελευταίο μας πάρτυ γενελθίων τον Ιούνιο του ’74.’’

“Αυτό είναι το σπίτι μας…Γεννήθηκα εδώ το 1964…”

Το drone του Τόμας καταγράφει σε πολύ κοντινή απόσταση τα ρημαγμένα σπίτια. Ένας από τους συνοδοιπόρους του σε αυτό το ταξίδι ακόμη πιστεύει πως ένα κομμάτι της ψυχής του είναι μέσα στο σπίτι του. Τα γράμματα που έστελνε κάποτε στην αρραβωνιαστικιά του.

Παππούς ‘’Πιστεύω είναι εκεί…ανταλλάσσαμε γράμματα κάθε μέρα για δέκα μήνες.’’

Στο σύντομο ντοκιμαντέρ καταγράφεται και η πλευρά των Τουρκοκυπρίων που έγιναν πρόσφυγες. Αναπολώντας εκείνες τις μέρες που πήγαιναν για καφέ στους Ελληνοκύπριους γείτονές τους και η ειρήνη επικρατούσε σε όλο το νησί.