Της Κατερίνας Ιωάννου

Τα θύματα μιας τραγωδίας, επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος. Μια Σαββατιάτικη βόλτα για τους Βαρωσιώτες, με χαρακτήρα συμβολικό… σε μια στιγμή κρίσιμη στιγμή για το μέλλον του τόπους τους και ευρύτερα του Κυπριακού.

Γιώργος Μπέρος – Αμμοχωστιανός «Εδώ στον δρόμο Δημοκρατίας είναι η τρίχρονη μου θητεία τα καλοκαίρια που εργάστηκα στο γνωστό καφέ Βιέννα του μάστρε Γιώργη».

Λίγο πιο κάτω το σινεμά του Χατζηχαμπή.

Advertisement

Κώστας Χατζηκάκου – Αμμοχωστιανός«Όλη η παρέα ερχόταν στο σινεμά. Μετά το σινεμά ο δρόμος τούτος εκυκλοφορούσαμε εδώ. Το Σαββατοκυρίακο δεν μπορούσε να περάσει πλάσμα από τον πολύ κόσμο».

Αμμοχωστιανή«Θυμούμαι την Τετάρτη δημοτικού την έκαμα απέναντι, από το Ματζούριο το σχολείο δεν είχε τάξεις και την κάναμε σπίτι του πάτερ.. Όπως ερχόμουν πέρασα από το σπίτι μου το οποίο το έχουν ανακαινίσει».

Ανθρώπινες ιστορίες από την περίκλειστη πόλη που τότε έσφυζε από ζωή, μέχρι που ο χρόνος σταμάτησε το τρομακτικό εκείνο καλοκαίρι.

Αμμοχωστιανός«Δυστυχώς τούτο που ξέραμε σαν Αμμόχωστος εχάθηκε, εν θα ξανάρτει. Οι αναμνήσεις μας, οι φίλοι μας οι συμμαθητές μας, οι παππούδες, οι γονείς. Τούτο ήταν η Αμμόχωστος».

Σίμος Ιωάννου – Δήμαρχος Αμμοχώστου «Η τάξη μου είναι η γωνιακή εδώ το Στ2 ..Τι να θυμηθώ τους αγώνες, τα τραμπολίνα που εκάμναμε»;

Κάποτε αυτοί οι δρόμοι έσφυζαν από ζωή. Κάποτε αυτή η πόλη ξεχείλιζε από την ορμή και το πάθος των νέων ανθρώπων της. Μεταξύ της νεολαίας τότε και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου – οι οποίοι αναπολούν θύμησες.

Σίμος Ιωάννου – Δήμαρχος Αμμοχώστου«Να δώσουμε το μήνυμα ότι εμείς είμαστε έτοιμοι, είμαστε έτοιμοι να συμβιώσουμε.. Έχουμε κάνει πάρα πολλά πράγματα. Το μόνο που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να έρθουμε με τα όπλα. Υπάρχει τρόπος να λυθεί το Κυπριακό».

Λίγα μέτρα πιο κάτω η ακτογραμμή της, με τα μοντέρνα ξενοδοχεία και κτίρια. Μίας πόλης που οι Βαρωσιώτες θυμούνται ακόμα με καμάρι.

Κατά την περιδιάβασή μας κοντοσταθήκαμε για λίγο στο περίφημο ξενοδοχείο King George. Το ξενοδοχείο το οποίο φιλοξενούσε κορυφαίους λογοτέχνες και άτομα από τον καλλιτεχνικό χώρο της Αμμοχώστου. Μπορεί να βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, εντούτοις παραμένει το στολίδι του κοσμοπολίτικου προορισμού.

Με δάκρυα στα μάτια οι πρόσφυγες παρακολουθούν τα τετελεσμένα που δημιουργεί το κατοχικό καθεστώς.