των Γιώργου Χρυσάνθου και Χαρούλας Αλέξη
Τελευταίο αντίο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η αντίδραση Παναγιώτου στο «όχι» του ΠΑΣΥΞΕ για τη συλλογική σύμβαση
“Είχε πρόβλημα ο γιος μου και με βοήθησε χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Είμαι αιώνια υπόχρεη.”
Αιώνια υπόχρεη, όχι μόνο αυτή η μητέρα, αλλά ολόκληρη η κοινωνία για όσα έκανε η Ζέτα Αιμιλιανίδου.
Advertisement“Με βοήθησε σε κάποια θέματα, έχω παιδί με ειδικές ανάγκες, αιωνία της η μνήμη και καλό παράδεισο.”
Με ένα λουλούδι στο χέρι για το τελευταίο αντίο σε έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνώριζαν κατ’ ανάγκη προσωπικά. Ήταν όμως ο δικός τους άνθρωπος.
Advertisement“Έβλεπα κόσμο που είχε προβλήματα σοβαρά, αμέσως προσπαθούσε και έλυνε τα προβλήματα του κόσμου.”
“Είμαι λήπτης του ΕΕΕ, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με βοήθησε πάρα πολύ. Θα είναι στη ψυχή και το μυαλό μας πραγματικά.”
Ο καθένας ξετυλίγει και μια ανθρώπινη ιστορία από τις αθέατες πτυχές της ζωής της Ζέτας Αιμιλιανίδου.
Ιστορίες που δεν τις συναντάς εύκολα σε άνθρωπο. Τις συναντούσες όμως στη Ζέτα, η οποία έδινε τα πάντα για την οικογένεια και τους καλούς της φίλους.
“Είχα πάει να σπουδάσω και δεν είχα σπίτι. Μου έδωσε το σπίτι της. Μου έδωσε τα κλειδιά.”
Η εργαζόμενη Ζέτα
Στο τελευταίο αντίο δεκάδες συνάδελφοι της από το Υπουργείο Εργασίας. Εκεί βρέθηκαν όμως και άνθρωποι που δούλεψαν μαζί της πριν από πολλά πολλά χρόνια. Δεν μπορούσαν όμως να απουσιάζουν αυτή την δύσκολη μέρα.
“Συνεργαστήκαμε μαζί στο τελωνείο. Ήταν μια πανέξυπνη γυναίκαμ ανθρώπινη, τίμια.”
“Υπέροχος άνθρωπος, την χαρακτήριζε η οξυδέρκεια της, πολύ καλός άνθρωπος, αγαπητός.”
Η Ζέτα δούλευε σχεδόν καθημερινά μέχρι αργά το βράδυ. Όχι μόνο ως Υπουργός αλλά και σε όποιο πόστο υπηρέτησε. Αν και πέρασαν χρόνια, κάποιοι δεν ξεχνούν την εργατικότητα της.
“Μια επιχείρηση που τελείωνε η ώρα 7 το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι περιμένει ενημέρωση στο γραφείο μου. Ήρθα η ώρα 8 το βράδυ στο γραφείο της για να την ενημερώσω.”
Στη μνήμη της Ζέτας
Από νωρίς το πρωί πλήθος κόσμου καταθέτει εισφορές εις μνήμην της Ζέτας Αιμιλιανίδου. Εισφορές που θα διατεθούν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Από το τελευταίο αντίο δεν απουσίαζαν οργανώσεις που έδωσαν με συνοδοιπόρο την Ζέτα, αγώνες για τα δίκαια των πολιτών.
“Έφερε πολλές αλλαγές σε ότι αφορά τη θέση της γυναίκας στην εργασία της.”
“Μας προστάτευσε, μας βοήθησε και ήταν πάντα πρόθυμη να εξυπηρετήσει.”
Και αν υπάρχει κάτι που εκτιμήθηκε και αναγνωρίστηκε από όλους ήταν ο ρεαλισμός με τον οποίο προσέγγιζε τα εργασιακά και άλλα προβλήματα.
“Δεν έλεγε τα μεγάλα λόγια. Εκεί που μπορούσε να βοηθήσει το έκανε και δεν θα έλεγε υπεκφυγές.”
Τα λόγια του κάθε απλού ανθρώπου, η αποτύπωση της πραγματικότητας για μια κυρία, η οποία έδωσε τη ψυχή της για να τιμήσει τον όρκο που έδωσε, για ευημερία των απλών πολιτών. Αυτών που περιμένουν από το κράτος να σταθεί στο ύψος του σε καιρούς δύσκολους για την κοινωνία.
“Το άλφα και το ωμέγα ενός ανθρώπου, με την πραγματική έννοια ανθρώπου.”
“Δεν άκουσα κακό λόγο για αυτήν. Είναι κρίμα που φεύγε, λυπάμαι.”
