Έκκληση όσοι γνωρίζουν πληροφορίες για την υπόθεση του θανάτου του γιου της, Θανάση Νικολάου, να μιλήσουν στην ίδια για να βοηθηθεί η διαλεύκανση της υπόθεσης και να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι, απηύθυνε η μητέρα του Θανάση, Αντριάνα Νικολάου, στη μαζική διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε έξω από τη Νομική Υπηρεσία το απόγευμα της Τετάρτης.

Ανήμερα της επετείου της ημέρας κατάταξης του Θανάση στην Εθνική Φρουρά, στις 12 Ιουλίου 2005, στην εκδήλωση διαμαρτυρίας, την οποία κάλεσε η Παγκύπρια Επιτροπή Μητέρων Συγγενών Εθνοφρουρών, και στήριξαν η ΠΟΓΟ, η ΓΟΔΗΚ, η Γυναικεία Οργάνωση της ΕΔΕΚ και οι γυναίκες της ΔΗΠΑ, παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, κρατώντας πανό με συνθήματα όπως: «Ο Θανάσης είναι και δικό μας παιδί», «Όχι στη συγκάλυψη, όχι στη Διαφθορά», «Είμαι κι εγώ κ. Αντριάνα Νικολάου», «Ένας φόνος, πολλοί δολοφόνοι». Στο τέλος της εκδήλωσης, ο κόσμος τραγούδησε το τραγούδι «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ».

Η κ. Νικολάου είπε ότι «δικαίωση σημαίνει αποκάλυψη και τιμωρία των δολοφόνων και όλων των  εμπλεκόμενων που συγκάλυψαν την άγρια δολοφονία του Θανάση».

Αναφερόμενη στη θητεία του Θανάση, η μητέρα του είπε ότι ο αυτός έβλεπε στη μονάδα του διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, ενώ δεχόταν bullying και τους φοβόταν, αφού τον απειλούσαν. Είπε ότι τις τελευταίες μέρες πριν τη δολοφονία του παρακάλεσε τη μητέρα του να κάνει κάτι για να μετακινηθεί από τη μονάδα.

«Δεν πρόλαβα όμως. Τον παρότρυνα να κάνει παράπονο στον διοικητή, μα αρνήθηκε να το πράξει, διότι φοβόταν τα αντίποινα. Του είπα ότι θα πήγαινα εγώ να του μιλήσω και αναστατωμένος μου απάντησε «Don’t dare, mum-Μην τολμήσεις, θέλεις να μου κάνουν κακό; Αν πας και του μιλήσεις θα με κόψουν έξω από το στρατόπεδο και θα με κάνουν άχρηστο». Και φοβήθηκα πολύ με αυτά που άκουσα και δεν πήγα», είπε.

Σημείωσε ότι ήταν υπόψη των υπεύθυνων του στρατού όσα βίωνε στη μονάδα του ο Θανάσης, και παρόλο που τους παραπονέθηκε επανειλημμένα, «δεν έκαναν τίποτε για να τον προστατέψουν».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ιστορικό του μαρτυρικού αγώνα της οικογένειας για δικαίωση, καθώς ο θάνατος του είχε χαρακτηριστεί αυτοχειρία. «Δεκαοχτώ χρόνια παλεύω με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά για να αποδείξω στους εθελότυφλους ότι το παιδί μου δεν έπεσε από τη γέφυρα. Δεκαοχτώ χρόνια αγωνίζομαι να μάθω ποιοι σκότωσαν το παιδί μου», ανέφερε.

Η κ. Νικολάου είπε ακόμα ότι τα δικαιώματα του Θανάση καταπατήθηκαν στο έπακρο, όχι μόνο από τους δολοφόνους που του αφαίρεσαν τη ζωή, αλλά και «από την πολιτεία, που έπρεπε να ήταν αρωγός και να έδειχνε περισσότερο ενδιαφέρον για την απώλεια ενός στρατιώτη που υπηρετούσε την Κυπριακή Δημοκρατία όταν τον δολοφόνησαν».

Η μητέρα του Θανάση έκανε εκ νέου έκκληση όποιος γνωρίζει κάτι που θα βοηθήσει στην εξιχνίαση της δολοφονίας, να μιλήσει για να μη γίνεται συνένοχος με τη σιωπή του.

«Ο αγώνας μας είναι και δικός σας και η δικαίωση του Θανάση θα είναι δικαίωση για όλη την Κύπρο και για κάθε αδικημένο», είπε, ενώ, κλείνοντας σημείωσε ότι «ένα κράτος που ζει στην αδικία, κάτω από τον εισβολέα, δεν μπορεί να ζητά δικαίωση, από τη στιγμή που δεν δικαιώνει τα εγκλήματα που διαπράττουν οι πολίτες του».

Ο κόσμος διέκοπτε την ομιλία της κ. Νικολάου, φωνάζοντας «Αίσχος» και «Ντροπή».

Η Πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Μητέρων Συγγενών Εθνοφρουρών, Μιράντα Σκέττου-Ιωάννου, επικαλούμενη τον Αριστοτέλη, ανέφερε ότι οι έννοιες της δικαιοσύνης και της αδικίας δεν είναι μονοσήμαντες, αλλά εμπεριέχουν και την έννοια της νομιμότητας και της ισότητας. Τόνισε ότι αυτή τη δικαιοσύνη ήρθαμε σήμερα να υπερασπιστούμε και «απαιτούμε να αποδώσετε για τον Θανάση».

«Κρούζει την ψυσιή μας» η συγκάλυψη της δολοφονίας του Θανάση, είπε η ηθοποιός Πόπη Αβραάμ, η οποία συντόνιζε την εκδήλωση, σημειώνοντας ότι η αλληλεγγύη που έδειξε η μαζικότητα της εκδήλωσης δίνει ελπίδα για να δοθεί δικαιοσύνη.

 

Το ποίημά του για τον Θανάση και τον αγώνα της οικογένειάς του απήγγειλε ο Εφραίμ Χρίστου.