του Γιώργου Μαυρουδή*

Μπορεί η συζήτηση γύρω από το Κυπριακό να έχει κουράσει την κοινή γνώμη και να λιγοστεύουν οι ελπίδες με το πέρασμα του χρόνου, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί ζήτημα που επηρεάζει τις ζωές και την καθημερινότητά μας. Ένα ζήτημα με διεθνείς πτυχές και διαστάσεις που αλληλοεπιδρούν και επηρεάζονται από τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις. Σε κάθε συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά, τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας και τα ενεργειακά, το Κυπριακό έχει τη δική του σημασία.

Η πάροδος του χρόνου και οι χαμένες ευκαιρίες, σε συνδυασμό με τη στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις, δημιουργούν νέα αρνητικά δεδομένα. Επί του εδάφους, μα πολύ περισσότερο στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Πρόσφυγες φεύγουν με τον καημό της επιστροφής, η κατοχή εδραιώνεται, η διχοτόμηση είναι στο κατώφλι μας. Όσο δεν ανατρέπεται το status–quo, περιστατικά όπως αυτό της Πύλας και ειδήσεις περί νέων ξενοδοχείων και κρατήσεων στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου και κατασκευής μαρίνων στα κατεχόμενα, θα πυκνώνουν ολοένα και περισσότερο.

Οι επικείμενες επαφές στη Νέα Υόρκη μπορούν να αποτελέσουν game changer για την άρση του αδιεξόδου και την επανέναρξη των συνομιλιών. Είναι μια ευκαιρία να αλλάξει το κλίμα και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να βγούμε από τον δρόμο που οδηγεί στην οριστική διχοτόμηση. Ξεκινώντας από τον διορισμό απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα, ώστε να οδηγηθούμε σε συνομιλίες ουσίας με προοπτική λύσης εντός του συμφωνημένου πλαισίου.

Έστω και σε αυτή την τελευταία στροφή, σ’ αυτό τέλος της διαδρομής, επιβάλλεται να αντιληφθούμε τι διακυβεύεται. Τι σημαίνει για την Κύπρο η εδραίωση του status–quo, τι σημαίνει η παραμονή του τουρκικού στρατού και το να έχουμε κάποια στιγμή χερσαία σύνορα με την Τουρκία (ενδεχομένως και χωρίς ειρηνευτική δύναμη στο νησί). Όπως επίσης και το τι σημαίνει δημογραφική αλλοίωση των κατεχομένων.

Οφείλουμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να αντιληφθούμε τα δεδομένα που προκύπτουν στη διεθνή σκήνη, τον ρόλο και τους σχεδιασμούς της Δύσης στην περιοχή μας. Να αξιοποιήσουμε το παράθυρο ευκαιρίας που φαίνεται να άνοιξε τους τελευταίους μήνες σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά και τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας και να ασκήσουμε τις διπλωματικές πιέσεις που πρέπει για να κάμψουμε την αδιαλλαξία Τατάρ-Ερντογάν, οι οποίοι επιμένουν στα δύο κράτη.

Δεν υπάρχει περιθώριο για ένα νέο αδιέξοδο, επικοινωνιακά παιγνίδια και ένα νέο άνευ ουσίας blame game.  Ένα νέο ναυάγιο μάλλον θα σημάνει το τέλος μιας μακρόχρονης και επίπονης προσπάθειας. Μιας πορείας που δεν θα αφήσει πίσω της μόνο πληγές και αλύτρωτες ψυχές, αλλά και τους αγώνες για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας ενός λαού που εδώ και δεκαετίες ζει κάτω από το δίκαιο της ανάγκης.

 

*Πρώην πρόεδρος ΕΒΕ Αμμοχώστου, πρώην αντιπρόεδρος οικονομικών ΚΕΒΕ