Έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος, ο τελευταίος Βασιλιάς της Ελλάδας μέχρι το ελληνικό δημοψήφισμα του 1974 και την κατάργηση της μοναρχίας και το έκτο μέλος της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ που ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Α΄. Πώς, όμως, οι Γλυξμπουργκ που αποτελούν παρακλάδι του Οίκου του Γκλύξμπουργκ της Δανίας βρέθηκαν να διοικούν την μικρή αυτή μεσογειακή χώρα; Το όνομά τους Glücksburg προέρχεται από την μικρή παραλιακή πόλη στη νότια, γερμανική πλευρά του φιόρδ του Φλένσμπουργκ, που χωρίζει τη Γερμανία από τη Δανία. Το 1460 το Γκλύξμπουργκ περιήλθε, ως μέρος των συνενωμένων Δανο-Γερμανικών δουκάτων Σλέσβιχ και Χόλσταϊν, στον Κόμη Χριστιανό Ζ΄ του Όλντενμπουργκ, που το 1448 οι Δανοί είχαν εκλέξει βασιλιά τους ως Χριστιανό Α΄, όπως είχαν κάνει και οι Νορβηγοί το 1450.

Η γνωστή ως επανάσταση του Οκτωβρίου εκθρόνισε τον Όθωνα (6 ή 18/10/1862). Όταν πια αυτός επέστρεψε εσπευσμένα στην Αθήνα, όλα είχαν ήδη κριθεί και τελειώσει. Ο Βρετανός πρέσβυς Σκάρλετ του προσέφερε το βρετανικό ατμόπλοιο “Σκύλλα”, επισπεύδοντας έτσι την αποχώρησή του από την Ελλάδα. Αμέσως μετά ξεκίνησε η αναζήτηση ενός βασιλιά «πιο κατάλληλου» και σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 22/1 ή 3/2/1830 ενός Βασιλιά που δεν θα ανήκε σε κανέναν από τους Οίκους των προστάτιδων δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία). Ο Βρετανός τραπεζίτης με καταγωγή από την Δανία Τσαρλς Χοακίμ Χάμπρο ήταν ο άνθρωπος που θα έκανε το συνοικέσιο μεταξύ του κενού ελληνικού στέμματος και ενός συμπατριώτη του. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον πρίγκιπας Vilhelm, τον δευτερότοκο γιο του μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄. Ηταν απόγονος του Οίκου Σλέσβιχ – Χόλσταϊν – Ζόντερμπουργκ – Γλύξμπουργκ. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845. Το όνομα του νέου βασιλιά ήταν Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλφος.

Ο ανυποψίαστος δεκαεπτάχρονος πρίγκιπας δεν είχε ιδέα για τα σχέδιά του μεντορά του, ο οποίος κάλεσε την ελληνική αντιπροσωπεία σε μία παλιά δανέζικη εκκλησία του Λονδίνου για μια κυριακάτικη λειτουργία στις 15 Ιουνίου, στην οποία προσκάλεσε και ολόκληρη τη δανέζικη κοινότητα της πόλης. Ο ανυποψίαστος δεκαεπτάχρονος πρίγκιπας οδηγήθηκε από τον νεωκόρο της εκκλησίας σε έναν χρυσό θρόνο μπροστά από την Αγία Τράπεζα, αλλά επέλεξε να καθίσει σε μια κανονική θέση. Σε κρυφές θέσεις πίσω από το όργανο είχε καθίσει διακριτικά και η ελληνική αντιπροσωπεία, παρακολουθώντας για πρώτη φορά τον υποψήφιο βασιλιά.

Λίγο αργότερα, ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις και ο Wilhelm στέφεται ο Βασιλιάς Γεώργιος Α’ της Ελλάδας, πρώτο μέλος της Δυναστείας των Γλυξμπουργκ. Ο τραπεζίτης Τσαρλς Χοακίμ Χάμπρο είναι αυτός που χρηματοδοτεί και το ταξίδι του στην Ελλάδα με ενδιάμεσες επισκέψεις στην Βασίλισσα Βικτώρια στο Λονδίνο, στον Τσάρο Αλέξανδρο Β’ στην Αγία Πετρούπολη και στον Ναπολέοντα Γ’ στο Παρίσι.

Τέλος, επιβιβάστηκε στο ελληνικό πολεμικό πλοίο από την Τουλόν και κατέφθασε στον Πειραιά στις 18 ή 3/10/1863. Με την ενθρόνισή του τον Νοέμβριο 1863 έλαβε το όνομα Γεώργιος. Ήταν ο μακροβιότερος βασιλιάς και «θεμελιωτής» του βασιλικού Οίκου των Γλύξμπουργκ. Ακολούθησε ο γιός του Κωνσταντίνος που πήρε το όνομά του παππού του και μεγάλου δούκα Κωνσταντίνου της Ρωσίας. Τρίτος στο θρόνο ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και της βασίλισσας Σοφίας Αλέξανδρος Α’. Ακολουθεί ο Παύλος, το τέταρτο κατά σειρά παιδί του τότε Διαδόχου Κωνσταντίνου και της συζύγου του Πριγκίπισσας Σοφίας. Τελευταίος ο γιός του Παύλου, Κωνσταντίνος Γλυξμπουργκ, ο οποίος έμελλε να αποτελέσει και τον επίλογο της δυναστείας του στη χώρα.