Η Ηibaq εδώ και τρία χρόνια μένει σε έναν προσφυγικό καταυλισμό της Σομαλίας. Οδηγήθηκε εκεί μαζί με την οικογένειά της εξαιτίας της μακροχρόνιας ξηρασίας που πλήττει τη χώρα της. Ακόμα και στον καταυλισμό όμως για να βρει νερό χρειάζεται να περπατήσει μέχρι και πέντε χιλιόμετρα. Και έπειτα να επιστρέψει κουβαλώντας τα βαριά μπιτόνια.

Αυτή είναι η καθημερινότητα όχι μόνο για την 38χρονη Hibaq, αλλά για εκατομμύρια κατοίκους που πλήττονται από την κλιματική κρίση σε πολλές χώρες της Αφρικής. Ανάμεσά τους η Ζάμπια, η Μοζαμβίκη, η Ζιμπάμπουε και το Μαλάουι. Η έλλειψη του νερού είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς οι σοδειές καταστρέφονται και τα ζώα αργοπεθαίνουν απότιστα.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα χωρίς πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ένας στους τρεις. Σύμφωνα μάλιστα με εκτιμήσεις, μέχρι το 2050 ακόμα και 5,7 δισ. άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν σε περιοχές όπου το νερό είναι σπάνιο για τουλάχιστον ένα μήνα του χρόνου.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η Hibaq μαζί με τη μητέρα της, τον σύζυγό της και τα επτά παιδιά τους, αναγκάστηκαν το 2015 να εγκαταλείψουν το σπίτι τους για να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Από τις 280 κατσίκες που είχε η οικογένεια έμειναν 5 και αυτό γιατί δεν έβρισκαν τίποτα να τις ταΐσουν και το νερό ήταν ελάχιστο. Πέθαναν ακόμα 3 κατσίκες όταν έφτασαν στον προσφυγικό καταυλισμό ενώ τις τελευταίες 2 τις πούλησαν για να εξασφαλίσουν τροφή.

Στον καταυλισμό η οικογένεια της Hibaq βρήκε την ΑctionAid. Η οργάνωση έχοντας δράση στην περιοχή, κινητοποιήθηκε όταν η ξηρασία έπληξε όχι μόνο τη Σομαλία, αλλά και άλλες χώρες της Ανατολικής Αφρικής, όπως την Κένυα, την Αιθιοπία και το Νότιο Σουδάν. Όταν χτυπήσει μια φυσική καταστροφή σε μια περιοχή δράσης της ActionAid, οι άνθρωποι που δουλεύουν για την οργάνωση στην κάθε χώρα κινητοποιούνται άμεσα για να προσφέρουν βοήθεια. Προτεραιότητα έχουν πάντα οι πιο ευάλωτοι, δηλαδή οι γυναίκες και τα παιδιά.

Αυτό έγινε και με την Hibaq, η οποία όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της για να βρει ασφαλές καταφύγιο στον καταυλισμό ήταν έγκυος. Η εξουθένωση και η κακή διατροφή δεν της επέτρεψαν να κρατήσει το μωρό ζωντανό στα χέρια της. Γεννήθηκε νεκρό. Στον καταυλισμό, μπήκε σε έναν συνεταιρισμό ενδυνάμωσης που είχε δημιουργήσει η ActionAid και έλαβε από την οργάνωση είδη πρώτης ανάγκης. Μέσα σε αυτά και νερό. Χιλιάδες λίτρα νερού δόθηκαν στους ανθρώπους που ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει η έλλειψή του. Τι σημαίνει να χρειάζεται να περπατάς χιλιόμετρα για να γυρίσεις με ένα – δύο το πολύ μπιτόνια που θα κρατήσουν για μιάμιση μέρα το πολύ. Για τους ανθρώπους που ονειρεύονται ένα πηγάδι κοντά στο σπίτι τους.

Η Ηibaq εξακολουθεί να ζει στον καταυλισμό μαζί με την οικογένειά της. Σήμερα έχει 8 παιδιά. Το τελευταίο γεννήθηκε εκεί υγιές! Όλοι ζουν με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, όπου καλύτερο μέλλον σημαίνει μια ζωή έχοντας καλύψει την ανάγκη για τα βασικά αγαθά.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη δράση της ActionAid εδώ.