του Γιάννη Ξενοφώντος

Οι εικόνες αυτές αποτύπωσαν – την περασμένη Τετάρτη – ωμά το απάνθρωπο και πιο βάρβαρο πρόσωπο της ανθρωπότητας.

Το σφυροκόπημα στο μαιευτήριο της Μαριούπολης και η εικόνα αυτής της εγκύου, που αιμόφυρτη πάνω σ` ένα φορείο χαϊδεύει τη ματωμένη της κοιλιά, παρέλυσαν τον πλανήτη.

Ήταν, όπως αποδείχθηκε, οι τελευταίες της στιγμές… το όνειρό της να γίνει μάνα θάφτηκε στους βομβαρδισμούς, μαζί με τη ψυχή που είχε στα σπλάχνα της.

Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, μάνα και παιδί έφυγαν μαζί για το μεγάλο ταξίδι…

Τιμούρ Μαριν, ΧειρουργόςΉταν σε κρίσιμη κατάσταση… με τη λεκάνη τσακισμένη και το ισχίο αποκολλημένο. Ενώ της κάναμε ανάνηψη και τη φροντίζαμε για το σοκ… προχωρήσαμε σε καισαρική τομή και γεννήσαμε το άψυχο παιδί της.

Λίγο προτού κλείσει για πάντα τα μάτια της, είχε συνειδητοποιήσει ότι έχανε το αγγελούδι της, πριν εκείνο προλάβει να δει το φως.

Με τη ψυχή της κουρελιασμένη πρόλαβε να φωνάξει μόνο “Σκοτώστε με”… μπροστά στη φρίκη του πολέμου και την οδύνη της απώλειας, ο θάνατος ήταν μάλλον λύτρωση.

Τιμούρ Μαριν, ΧειρουργόςΠερισσότερα από 30 λεπτά ανάνηψης, δεν είχαν αποτέλεσμα. Πέθαναν και οι δύο.

Στο νοσοκομείο της Μαριούπολης, οι στιγμές δραματικές. Μια άλλη έγκυος, ακρωτηριασμένη, δίνει μάχη για δύο ζωές. Όταν, επιτέλους ακούει το πρώτο κλάμα της κόρης της, δακρύζει… η μικρή Αλάνα τα κατάφερε.

Μπροστά στο θαύμα της ζωής, το νοσηλευτικό προσωπικό ξεσπά σε λυγμούς.

ΝοσηλεύτριαΗ μητέρα της επέζησε μετά τον βομβαρδισμό… και την καταστροφή του Μαιευτηρίου… μας την έφεραν εδώ.

Το ίδιο τυχερή στάθηκε και η Μαριάννα Βισεκίρ-σκαγια… η γυναίκα – σύμβολο, που με αίματα στο πρόσωπο στεκόταν χαμένη και μόνη έξω από το μαιευτήριο της κολάσεως.

Βίωσε τον εφιάλτη, βρέθηκε στο στόχαστρο της ρωσικής προπαγάνδας, αλλά σήμερα κρατά αγκαλιά το νεογέννητο παιδί της… βάλσαμο στις πληγές της ψυχής, που θα ματώνουν για πάντα.

Μαριάνα Βισεκιρσκαγια, ΕπιζήσασαΞαπλώναμε στους θαλάμους… τζάμια, παράθυρα και τοίχοι διαλύθηκαν. Δεν ξέρω πως έγινε… Ήμασταν στους θαλάμους… κάποιοι είχαν χρόνο να καλυφθούν.

“Να ‘στε δυνατοί”

Πόνος ατέρμονος και στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Κιέβου. Εκεί όπου βρέθηκε ο Ουκρανός Πρόεδρος, δείχνοντας εμπράκτως την ευγνωμοσύνη του στους δεκάδες τραυματισμένους στρατιώτες, που τώρα δίνουν μιαν άλλη, εξίσου επώδυνη μάχη.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι, Πρόεδρος ΟυκρανίαςΝα γίνεις καλά… είναι σημαντικό.

Ευχές ουσίας. Λόγια καρδιάς σε ανθρώπους που άφησαν γυναίκες και παιδιά και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή.

Ζελένσκι: Πως μπορούμε να βοηθήσουμε;

Τραυματίας: Οι γιατροί είναι υπέροχοι. Μας φροντίζουν.

Με τα μάτια υγρά, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι απονέμει μετάλλια στους μαχητές της χώρας του… στρατιώτες, γιατρούς και νοσηλευτές.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι, Πρόεδρος ΟυκρανίαςΕύχομαι γρήγορη ανάρρωση. Να είστε δυνατοί. Μπράβο… όλα είναι για εσάς.

Η μεγαλύτερη νίκη σας – είπε – θα είναι όταν βγείτε απ` το νοσοκομείο, ο πόλεμος να έχει τελειώσει.