Από το βράδυ της Παρασκευής (06/07) όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης μιλά για την πρόκριση της Εθνικής ομάδας του Βελγίου απέναντι στη Βραζιλία. Οι Βέλγοι επικράτησαν της «Σελεσάο» με 2-1 και θα βρεθούν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους στα ημιτελικά μετά το 1986 όπου κατέλαβαν την 4η θέση.
Το Βέλγιο θεωρείται μια από τις πρώτες εθνικές ομάδες που δημιουργήθηκαν στην ιστορία του ποδοσφαίρου με έτος ίδρυσης το 1895. Σε συνολικά 20 Παγκόσμια Πρωταθλήματα οι «διάβολοι» έδωσαν το παρόν τους στα 12 με καλύτερη τους παρουσία να είναι το 1986 όπου κατέλαβαν την 4η θέση στο Μουντιάλ του Μεξικό. Στα Παγκόσμια Κύπελλα οι πρώτες παρουσίες του Βελγίου ήταν κακές και σε συνολικά πέντε διοργανώσεις πήρε 1 νίκη και 1 ισοπαλία. Οι παρουσίες των Βέλγων ήταν το 1930, 1934, 1938, 1954 (πρώτη ισοπαλία), 1970 (πρώτη νίκη). Στη συνέχεια τα πράγματα φάνηκαν να αλλάζουν καθώς από το 1982 μέχρι το 2002 κατάφεραν να βρίσκονται σε όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μέσι: «Ακόμα δεν ξέρω αν θα αγωνιστώ στο Μουντιάλ του 2026»
Λουκάκου: «Έκλαιγα κάθε ημέρα για εβδομάδες μετά το Μουντιάλ»
Η χώρα είναι ένα πολυπολιτισμικό κέντρο μεταναστών όπου στην πρωτεύουσα το 63% του πληθυσμού είναι αλλοδαποί κυρίως Γαλλόφωνοι. Η κατάσταση στο Βέλγιο είναι πολύ μπερδεμένη καθώς το 60% του πληθυσμού είναι Φλαμανδοί, υπάρχουν περίπου 35% Γαλλόφωνοι ενώ υπάρχει και μια μικρή μειονότητα Γερμανών. Οι Φλαμανδοί μαζί με τους Γαλλόφωνους έχουν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής από τους υπόλοιπους. Διαβάζουν διαφορετικές εφημερίδες, πηγαίνουν σε διαφορετικά σχολεία και πανεπιστήμια ενώ ακόμη και οι δουλειές του πολύ δύσκολα είναι οι ίδιες.
Η Εθνική ομάδα κατάφερε να προκριθεί στα ημιτελικά του Μουντιάλ αλλά οι 11 από τους 23 ποδοσφαιριστές της αποστολής είναι παιδιά μεταναστών. Ο λόγος είναι για τους Κομπανί, Τίλεμανς, Μπογιάτα, Μπατσουαγί και Λουκάκου οι οποίοι έχουν καταγωγή από το Κονγκό, οι Φελαϊνί και Τσαντλί από το Μαρόκο ενώ ο Καράσκο από την Ισπανία. Ο Γιανουζάι από το Κόσοβο, ο Βίτσελ από την Μαρτινίκα και τέλος ο Ντεμπελέ από το Μάλι.
Ένα χαρακτηριστικό ρατσιστικό παράδειγμα είναι οι δηλώσεις του Λουκάκου πριν από λίγες εβδομάδες. «Όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, οι εφημερίδες με αποκαλούσαν ο Βέλγος επιθετικός. Όταν πήγαιναν άσχημα, με έλεγαν ο Βέλγος επιθετικός με καταγωγή από το Κονγκό».
