Με τον Τζίτζι Μπουφόν να είναι ξανά παίκτης της Γιουβέντους, ρίχνουμε μια ματιά στις πιο εντυπωσιακές επιστροφές παικτών -στη σύγχρονη ιστορία- στις ομάδες με τις οποίες ταυτίστηκαν.

Τζανλουίτζι Μπουφόν (Γιουβέντους)

«Θέλω να ευχαριστήσω τους Σέζνι και Κιελίνι, οι οποίοι μου πρόσφεραν το Νο1 και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Δεν είμαι εδώ, όμως, για να πάρω τίποτα από κανέναν. Είμαι εδώ για να συνεισφέρω, όπως πάντα έκανα στην καριέρα μου», είπε ο Μπουφόν μετά την επιστροφή του στο Τορίνο. Στα 41 του κι έπειτα από μια σεζόν στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Τζίτζι επιστρέφει σε μια Γιουβέντους με την οποία κατέκτησε τα πάντα, εκτός από το Champions League, σε 17 χρόνια με πολλά ρεκόρ. Ο σπουδαίος Ιταλός και Μπιανκονέρο τερματοφύλακας επιστρέφει σπίτι του.

Τιερί Ανρί (Αρσεναλ)

Η σπουδαία Αρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ δεν θα ήταν τόσο σπουδαία χωρίς τον Τιερί Ανρί. Για οκτώ χρόνια, ο Γάλλος ήταν ο ηγέτης των Κανονιέρηδων, προκαλώντας χάος στο Highbury. Το πρωτάθλημα των Invincibles το 2003-04 ήταν το αριστούργημα του Ανρί, ο οποίος έγινε ο πρώτος σκόρερ (228) στην ιστορία του κλαμπ. Μετά πήγε στην Μπαρσελόνα, μετά στη New York Red Bulls και επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2012, στη διακοπή του MLS. Μια περισσότερο συναισθηματική παρά αποτελεσματική επιστροφή.

Ντιντιέ Ντρογκμπά (Τσέλσι)

Η Τσέλσι του Αμπράμοβιτς άρχισε να απογειώνεται με τον Μουτρόνιο και τον Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ο Ιβοριανός επιθετικός άφησε την Μαρσέιγ για το Stamford Bridge το 2004 και κουράστηκε να σκοράρει (164) και να κατακτά τίτλους, με αποκορύφωμα το Champions League το 2012, όπου ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής καταδικάζοντας την Μπάγερν στο τέλος του ματς και στη διαδικασία των πέναλτι. Εφυγε για τις Σανγκάη Σένουα και Γαλατασαράι, για να επιστρέψει το 2014-15 με τον Μουρίνιο στον πάγκο και να κατακτήσει ξανά την Premier League.

Φερνάντο Τόρες (Ατλέτικο Μαδρίτης)

Το 2001, με την Ατλέτικο στη Segunda, ένας πιτσιρικάς Φερνάντο Τόρες έκανε το ντεμπούτο του με τους μεγάλους. Το γκολ του στην Αλμπαθέτε στη δεύτερη συμμετοχή του, άνοιξε τον δρόμο για το Nino που συνεισέφερε για την επιστροφή των Ροχιμπλάνκος στη La Liga. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν εκεί όταν κατακτούσε τίτλους η ομάδα. Το 2007 έφυγε για τη Λίβερπουλ έχοντας στο μυαλό του να επιστρέψει κάποτε. Αφού κατέκτησε τα πάντα με την εθνική Ισπανίας και μετά τις θητείες του σε Λίβερπουλ και Τσέλσι, έκανε μια στάση στη Μίλαν πριν επιστρέψει στην ομάδα του τον Ιανουάριο του 2015. Με το Calderon να είναι μέσα στον ενθουσιασμό, ο Τόρες παρουσιάστηκε με στόχο να κατακτήσει τίτλους. Ηταν μια άλλη Ατλέτικο και ένας άλλος Τόρες. Ξεπέρασε τα 100 γκολ, έπαιξε στον τελικό του Champions League το 2016 και κατέκτησε το Europa League το 2018, πριν φύγει για Κίνα. Το όνειρο του, είχε πραγματοποιηθεί.

Κακά (Μίλαν)

Πριν την επιτυχία του Λούκα Μόντριτς το 2018, ο Κακά ήταν ο τελευταίος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα (2007) πριν αρχίσει η εποχή των Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Ο Βραζιλιάνος playmaker, παγκόσμιος πρωταθλητής το 2002, ήταν ασταμάτητος. Ως Ροσονέρο κατέκτησε τα πάντα και πραγματοποίησε εμφανίσεις που είχαν ως αποτέλεσμα μια πανάκριβη μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο Bernabeu, όμως, οι τραυματισμοί και η αστάθεια τον έριξαν και επέστρεψε στη Μίλαν το 2013 για να παίξει για ακόμη ένα χρόνο στο San Siro.

Γουέιν Ρούνι (Εβερτον)

«Αγαπώ την Εβερτον, μεγάλωσα υποστηρίζοντας την, όλοι στην οικογένεια μου είναι οπαδοί της και τα παιδιά μου φοράνε τη φανέλα της, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου», είπε ο Γουέιν Ρούνι όταν επέστρεψε στο Goodison Park το 2017. Το 2004, αφού είχε προκαλέσει ντόρο με τις εμφανίσεις του, είχε αφήσει το μπλε των Ζαχαρωτών για το κόκκινο μιας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της οποίας έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της (253 γκολ), κατακτώντας και 17 τίτλους. Ένα μεγάλο ταλέντο, το οποίο έκανε την εμφάνιση του με την Έβερτον και επέστρεψε σπίτι του για να παίξει ακόμη μία σεζόν, σημειώνοντας 10 γκολ και ανεβαίνοντας στη 2η θέση των σκόρερ της Premier League (208 γκολ). Τώρα συνεχίζει να λάμπει με την DC United στο MLS.

Αντρέι Σεφτσένκο (Μίλαν και Ντιναμό Κιέβου)

Ο Σεφτσένκο ήταν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς σκόρερ στις αρχές του 21ου αιώνα. Στη Μίλαν έγραψε ιστορία με 175 γκολ και πέντε τίτλους, κατακτώντας και τη Χρυσή Μπάλα το 2004 και ενώ υπήρξε στο… βάθρο το 1999 και το 2000. Ενας παγκόσμιας κλάσης φορ που πήρε μεταγραφή στην Τσέλσι το 2006, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι σημαντικό. Ετσι, επέστρεψε στη Μίλαν το 2008-09. Δεν ήταν το ίδιο όμως… Ο Ουκρανός τελικά επέστρεψε και στη Ντιναμό Κιέβου, με την οποία είχε κάνει ντεμπούτο πιτσιρικάς το 1994. Δύο comebacks σε ένα.

Χουάν Ρομάν Ρικέλμε (Μπόκα Τζούνιορς)

Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, το τελευταίο σπουδαίο 10άρι της Αργεντινής, έλαμψε στη Μπόκα Τζούνιορς από το 1996 ως το 2002, πριν «μεταναστεύσει» στη Μπαρσελόνα. Με την Μπόκα πανηγύρισε πρωταθλήματα, τρία Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Διηπειρωτικό, αλλά στο Camp Nou η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ήταν εντυπωσιακός, όμως, στη Βιγιαρεάλ, με την οποία έφτασε πολύ κοντά στον τελικό του Champions League το 2006, πριν επιστρέψει στο Bombonera το 2007. Στην Μπόκα συνέχισε να προσφέρει στιγμές μαγείας, μέχρι και την απόσυρση του το 2014.

Χοακίν Σάντσες (Μπέτις)

Το 2000 η Μπέτις παρουσίασε τον Χοακίν, ένας από τους καλύτερους Ισπανούς εξτρέμ, ο οποίος κατέκτησε με την ομάδα του το Copa del Rey το 2005. Οι μεγάλοι τον ήθελαν και τελικά τον απέκτησε η Βαλένθια το 2006. Μετά έπαιξε για τις Μάλαγα και Φιορεντίνα, πριν επιστρέψει στη Μπέτις το 2015 ως ηγέτης. Στα 37 του, είναι ακόμη ο αρχηγός των Πράσινων της Σεβίλλης και βελτιώνεται κάθε χρόνο.

Πολ Πογκμπά (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)

Ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον έκανε τις αλλαγές του στην ομάδα και σιγά-σιγά ανέβασε στην πρώτη ομάδα τον Πολ Πογκμπά, ο οποίος ξεχώρισε ως ένα από τα σπουδαία ταλέντα. Τα γαλλικά Μέσα στήριζαν τη Γιουνάιτεντ αλλά τελικά αποφάσισε να αλλάξει τον αέρα του. Υπέγραψε στη Γιουβέντους το 2012 και έγινε ένας από τους παίκτες-κλειδιά των Μπιανκονέρι, με τους οποίους κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και έπαιξε στον τελικό του Champions League το 2015. Το 2016, η Γιουνάιτεντ τον απέκτησε ξανά, πληρώνοντας περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ. Τώρα, όμως, το μέλλον του μοιάζει να είναι μακριά από το Old Trafford.