Την φιλοσοφία της διοίκησης του στον προεδρικό θώκο του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια ανέλυσε ο Πρόδρομος Πετρίδης στη σημερινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε. Παράλληλα, ο διοικητικός ηγέτης των πρωταθλητών δε θα μπορούσε να μην μιλήσει για τα μεταγραφικά ζητήματα της ομάδας όπως και στην πορεία που κάνει ο ΑΠΟΕΛ που βάζει την Κύπρο στον Ευρωπαϊκό χάρτη.

Αυτούσια η ομιλία του Πρόδρομου Πετρίδη

«Βρισκόμαστε πλέον σε μια πολύ σημαντική καμπή του πρωταθλήματος. Είναι η τελική ευθεία της κανονικής περιόδου σε ένα πρωτάθλημα που χαρακτηρίζεται από λεπτές ισορροπίες και υψηλό ανταγωνισμό.

Αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι καμία ομάδα δεν υπερέχει μέχρι στιγμής έναντι της άλλης, καμία ομάδα δεν δείχνει συνέπεια σε σταθερή απόδοση. Αυτό ισχύει και για την δική μας ομάδα και σαφώς είναι κάτι που όλοι μας αναγνωρίζουμε και που δεν θα σταματήσουμε να κάνουμε ενέργειες για να το διορθώσουμε. Γιατί εμείς δεν σταματήσαμε ποτέ να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα και ότι η ομάδα μας δεν στερείται ικανοτήτων σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Το αντίθετο θα έλεγα αφού ο ΑΠΟΕΛ είναι η μοναδική ομάδα που εξακολουθεί να αγωνίζεται στην Ευρώπη, να διεκδικεί το πρωτάθλημα και να αντέχει στην πίεση της κορυφής εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και το ίδιο πράττει και φέτος. Βρισκόμαστε σε απόσταση βολής από την κορυφή και θα δώσουμε τα πάντα για να ανατρέψουμε τις βαθμολογικές διαφορές και να περάσουμε εμείς στην πρώτη θέση.

Το πρώτο κεφάλαιο που θέλω να αναφερθώ αφορά στην γενικότερη φιλοσοφία της εκάστοτε διοίκησης του ΑΠΟΕΛ, την τελευταία δεκαετία. Μια δεκαετία που έχει αλλάξει τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας και που έχει φέρει τον ΑΠΟΕΛ σε ένα άλλο επίπεδο στόχων.

Βρίσκομαι στην θέση του προέδρου του ΑΠΟΕΛ από τον Δεκέμβριο του 2013. Αναλάβαμε την διοίκηση με την ομάδα να βρίσκεται μετά το πέρας της 12ης αγωνιστικής, στην 6η θέση της βαθμολογίας και με ένα λογιστικό έλλειμμα που είχε προκύψει από την μη πρόκριση της ομάδας σε ευρωπαϊκό όμιλο. Αναφέρω τα δεδομένα όχι για να κακίσω την προηγούμενη διοίκηση αλλά για να απαντήσω σε όσους κακοπροαίρετα αναφέρουν ότι ο Πρόδρομος Πετρίδης και το Διοικητικό του Συμβούλιο ήρθαν και βρήκαν τα πάντα στρωμένα με κόκκινο χαλί και ανάλαβαν μια ομάδα χωρίς προβλήματα και με αποθεματικό στα ταμεία. Μόνο εμείς γνωρίζουμε τι προσπάθεια χρειάστηκε για να λειτουργήσει το οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ σε εκείνο τον δύσκολο καιρό και με τα δεδομένα που είχαμε ενώπιον μας. Στηρίξαμε τον κ. Δώνη, βρήκαμε τις οικονομικές λύσεις που χρειάζονταν, με μέλη του διοικητικού συμβουλίου να ενισχύουν με ρευστότητα τα ταμεία έτσι ώστε να βγει η χρονιά. Είναι και αυτό μια απάντηση στους «μύθους» που διατηρούνται εδώ και χρόνια.  Και τα καταφέραμε. Ο ΑΠΟΕΛ επέστρεψε σε τροχιά πρωταθλητισμού και από εκείνη την μέρα μέχρι και σήμερα φθάσαμε στο σημείο να λέμε ότι ο ΑΠΟΕΛ διανύει την πιο επιτυχημένη περίοδο στην ιστορία του με 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα και 5 παρουσίες σε ευρωπαϊκούς ομίλους, τα τελευταία 6 χρόνια.

Εγώ προσωπικά μετά και από τα τελευταία 6 χρόνια, καταλαβαίνω απόλυτα και γιατί η διοίκηση Φοίβου Ερωτοκρίτου έφθασε σε εκείνο το σημείο παρά τις επιτυχημένες χρονιές που είχε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όποιος νομίζει ότι είναι εύκολο να διατηρεί μια ομάδα υψηλού ανταγωνισμού σε Κύπρο και Ευρώπη, με μοναδικό εισόδημα τα €5,000,000 ευρώ που μπορεί να εισπράξει μια ομάδα της εμβέλειας του ΑΠΟΕΛ από την τοπική αγορά, τότε ζει σε άλλο πλανήτη. Χωρίς τα ευρωπαϊκά έσοδα, τα οποία εξυπακούουν κατάκτηση πρωταθλήματος για να έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα πετύχεις, δεν μπορείς να πετύχεις τον υψηλό ανταγωνισμό που όλοι οι ΑΠΟΕΛίστες απαιτούν από την ομάδα τους. Επαναλαμβάνω κάτι που είπα προηγουμένως. Οι στόχοι του ΑΠΟΕΛ έχουν αλλάξει την τελευταία δεκαετία. Δεν έχουν καμία σχέση με τις προ του 2008, εποχές. Ο ΑΠΟΕΛ έχει μεγαλώσει, οι απαιτήσεις της ιστορίας της ομάδας έχουν αλλάξει επίπεδο, οι απαιτήσεις των φιλάθλων του, έχουν αλλάξει επίπεδο και η εντολή της Γενικής Συνέλευσης της εταιρείας ΑΠΟΕΛ είναι διαφορετική. Πρώτιστος στόχος της ομάδας είναι να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Για αυτό φθάσαμε εδώ που φθάσαμε σήμερα. Να είναι ο ΑΠΟΕΛ για 8η φορά σε 11 χρόνια σε ευρωπαϊκό όμιλο. Να είναι ο ΑΠΟΕΛ έτοιμος να παίξει ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο για τρίτη φορά σε 8 χρόνια, μέσα στον Φεβρουάριο. Και όλοι μας να πιστεύουμε ότι μπορούμε να επεκτείνουμε την παρουσία μας και μέσα στον Μάρτιο. Αυτό μας φέρνει μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. Ο ΑΠΟΕΛίστας έχει φθάσει πλέον στο σημείο να θεωρεί δεδομένη την κατάκτηση του πρωταθλήματος, δεδομένη την παρουσία του σε ευρωπαϊκό όμιλο ακόμα και δεδομένη την πρόκριση του στην επόμενη φάση. Τόσο μεγάλωσε η ομάδα, όμως την ίδια ώρα φαίνεται να μην γίνεται αντιληπτό ότι όλα αυτά για να επιτυγχάνονται, χρειάζονται και πολύ περισσότερα χρήματα και πολύ μεγαλύτερο ρόστερ και πολύ μεγαλύτερα ρίσκα. Ναι κύριοι, χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα ρίσκα. Και αν υπάρχει ένας ΑΠΟΕΛίστας που πιστεύει ότι όλα αυτά γίνονται εύκολα, τότε ας διερωτηθεί γιατί δεν τα επιτυγχάνουν οι άλλες κυπριακές ομάδες.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που αφορά σε ολόκληρο το κυπριακό ποδόσφαιρο. Η Κύπρος αυτή την στιγμή διεκδικεί την 15η θέση στην κατάταξη της UEFA. Την διεκδικεί καθαρά και μόνο μέσω της προσπάθειας του ΑΠΟΕΛ, σε ότι αφορά στην τρέχουσα περίοδο. Τα προηγούμενα χρόνια συνεισέφεραν και κάποιες άλλες ομάδες. Πόσο συνεισέφεραν όμως σε σχέση με τον ΑΠΟΕΛ; Ούτε τα μισά όλες μαζί. Ξέρετε το γιατί; Γιατί την ίδια ώρα που όλοι οι αντίπαλοι μας προτάσσουν ως άλλοθι ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει μεγαλύτερο μπάτζετ και για αυτό κατακτά το πρωτάθλημα, η ομάδα μας βάζει όλα τα έσοδα που βγάζει με τους δικούς της κόπους για να πετυχαίνει ευρωπαϊκές πορείες, να συλλέγει βαθμούς και να διεκδικεί θέση που θα στείλει 5 κυπριακές ομάδες στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Έχετε κατανοήσει ποιες χώρες βρίσκονται κάτω από την Κύπρο, στην κατάταξη της UEFA; Για τι ύψος μπάτζετ μιλάμε;

Πάμε στο επόμενο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο των προπονητών. Είναι κανείς με την εντύπωση ότι είναι αυτοσκοπός μας να φέρνουμε και να διώχνουμε προπονητές; Τι πιο εύκολο για μια διοίκηση από το να είχε έναν προπονητή και να τον άφηνε εκεί ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Να μείνει 2-3 χρόνια, να στήσει και να αναπτύξει μια ομάδα όπως λέγεται κατά κόρον. Είμαστε όμως ως ΑΠΟΕΛίστες έτοιμοι για αυτό; Είμαστε έτοιμοι να συμβιβαστούμε με το ενδεχόμενο της αποτυχίας; Εγώ προσωπικά απεύθυνα αυτό το ερώτημα προς την ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης, τρεις φορές τα τελευταία 6 χρόνια. Ξέρετε πόσοι απάντησαν ότι είναι έτοιμοι; Κανένας…

Κάναμε λάθη σε πολλές επιλογές προπονητών. Και μιλώ σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού γιατί ως πρόεδρος αναλαμβάνω την ευθύνη για όλες τις επιλογές παρά το ότι κάποιες δεν ήταν επιλογές Διοικητικού Συμβουλίου. Ήταν επιλογές που έγιναν από επαγγελματίες, ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Είχαν όμως την ίδια κατάληξη. Δεν έφερναν ούτε τα επιθυμητά αποτελέσματα ούτε το θέαμα που όλοι προσδοκούσαμε. Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Σε όλη αυτή την διάρκεια κάποιοι προπονητές βοήθησαν πραγματικά την ομάδα για να πετύχει τους στόχους της. Ήταν και δικό τους έργο, η κατάκτηση των συνεχόμενων τίτλων. Μπορεί στο τέλος να τους αδίκησε, η όποια απόφαση απομάκρυνσης τους όμως για εμένα είναι πάντα πρώτιστη, η επιτυχία της ομάδας.  Και θα συνεχίσει να είναι αφού αυτό προτάσσει η ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Κάθε φορά που έρχεται ένας νέος προπονητής, συλλέγονται πληροφορίες από διάφορες πηγές. Από πρώην παίκτες, από πρώην συνεργάτες, από οποιονδήποτε μπορεί να εκφράσει μια αντικειμενική άποψη. Όπως γίνεται σε όλες τις ομάδες, σε ολόκληρο τον κόσμο. Η επιλογή του προπονητή είναι δυστυχώς ότι πιο δύσκολο υπάρχει στην στελέχωση μιας ομάδας. Γιατί αν δεν έρθει και να δουλέψει, να φέρει την ίδια ώρα αποτελέσματα  και καλό θέαμα τότε ξεκινά η αμφισβήτηση. Και εκεί είναι που χάνεται η εξίσωση.

Θα αναφερθώ τώρα και στο κεφάλαιο των μετεγγραφών.

 Έχω κατηγορηθεί και κατηγορούμαι σχεδόν καθημερινά εδώ και χρόνια για παρεμβάσεις σε ότι αφορά στον μετεγγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Λες και ο πρόεδρος ή το διοικητικό συμβούλιο του ΑΠΟΕΛ είναι ένα άσχετο σώμα που δεν λαμβάνει μέρος στις αποφάσεις ή θα λειτουργήσει ως τροχοπέδη στην οποιαδήποτε επιθυμία οποιουδήποτε προπονητή. Λες και ο πρόεδρος θα παρέμβει για να κόψει μια μεταγραφή που θέλει να κάνει ένας προπονητής ή ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας επειδή θέλει να κάνει ο ίδιος κάποια άλλη μεταγραφή. Ουδέν αναληθέστερο. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση εισήγησης από οποιονδήποτε προπονητή που να ζήτησε έναν ποδοσφαιριστή, να ήταν μέσα στο πλαίσιο οικονομικών δυνατοτήτων της ομάδας ή ακόμα να χρειαζόταν και μια οικονομική υπέρβαση και το Διοικητικό Συμβούλιο να μην προχώρησε στην απόκτηση του παίκτη. Λάθος επιλογές γίνονταν και θα γίνονται. Που δεν γίνονται; Υπάρχει κάποια ομάδα που έχει επιτύχει τον ιδανικό προγραμματισμό; Μπορούν όλοι οι ποδοσφαιριστές να ενσωματωθούν και δώσουν το μάξιμουμ σε μια ομάδα; Σαφώς και θα γίνουν λανθασμένες επιλογές. Από όλους. Όπως έγιναν και στα χρόνια που είμαι εγώ στην διοίκηση της ομάδας. Και αναγνωρίζω τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Για αυτό και παραμένουμε ως ΑΠΟΕΛ στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Συμπερασματικά θέλω να αναφέρω τα εξής. Ως Διοικητικό Συμβούλιο βρισκόμαστε εδώ, όχι για δικό μας  όφελος. Είμαστε όλοι ΑΠΟΕΛίστες που θέλουμε να βλέπουμε την ομάδα να οδεύει στον δρόμο των επιτυχιών. Με τα σωστά και τα λάθη μας, δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για να παραμείνει ο ΑΠΟΕΛ στην κορυφή. Και να στοχεύσει ακόμα πιο ψηλά. Ακόμα και εκεί που κάποιοι πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να φθάσουμε, εμείς θα κάνουμε ότι πρέπει για να τα καταφέρουμε. Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όλους τους ΑΠΟΕΛίστες. Ελάτε κοντά στην ομάδα. Βοηθείστε την. Υποστηρίξτε τους ποδοσφαιριστές. Δείξτε την πίστη σας και η ποδοσφαιρική ομάδα είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Θέλουμε αυτό το πρωτάθλημα και θα το παλέψουμε μέχρι το τελευταίο λεπτό, του τελευταίου αγώνα. Όπως το έχουμε ξανακάνει.»