Η ώρα του τελικού έφτασε!
Ιταλία και Αγγλία επιβίωσαν των… μαχών στα νοκ άουτ παιχνίδια του Euro και έκλεισαν την Κυριακή το βράδυ στο Γουέμπλεϊ (11/07, 22:00) ένα ραντεβού, για δύο «μονομάχους» που τους ενώνει η… δεκαετία του ’60. Στη μεν Ιταλία, ανοίγεται η ευκαιρία να κατακτήσει το δεύτερο Euro της ιστορίας της μετά το 1968, ενώ η Αγγλία αναζητά «σύντροφο» για το τρόπαιο του Μουντιάλ του 1966, το μοναδικό της ιστορίας της σε μεγάλη διοργάνωση! Ποια θα τα καταφέρει;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ιταλία: Μια διαφορετική «ατζούρο» εκδοχή
Ένα από τα διασημότερα, αν όχι το διασημότερο, κλισέ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι η αμυντική τακτική με την οποία αντιμετωπίζει η Ιταλία τις μεγάλες διοργανώσεις. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, σέντερ φορ στα νιάτα του, προσπάθησε να επέμβει στο DNA της ομάδας του και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε πανηγυρικά! Όχι μόνο έφτιαξε μια ομάδα που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, αλλά την έκανε και αρκούντως κυνική, ώστε να περάσει από τον όμιλο χωρίς να δεχτεί γκολ, ενώ και στα νοκ άουτ, καμία ομάδα δεν κατάφερε να παραβιάσει την εστία της, παραπάνω από μία φορά.
Παράλληλα, βγάζει εκπληκτική πολυφωνία στην επίθεση. Και πως όχι, αφού μετρά έξι διαφορετικούς σκόρερ, με τους Λοκατέλι, Πεσίνα, Κιέζα, Ινσίνιε και Ιμόμπιλε να πανηγυρίζουν από δύο! Μένει να φανεί αν έχει μείνει βενζίνη στο ντεπόζιτο, ενός συνόλου που έπαιξε παράταση τόσο στους «16» (2-1 την Αυστρία), όσο και στον ημιτελικό με την Ισπανία. Εκεί μάλιστα, χρειάστηκε να φτάσει έως την ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι και βρέθηκε νωρίς με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αφού ο Λοκατέλι αστόχησε στην πρώτη εκτέλεση. Ευτυχώς για την Ιταλία, ο Ντάνι Όλμο σημάδεψε την εξέδρα, ο Άλβαρο Μοράτα νικήθηκε από τον Ντουναρούμα και οι τέσσερις επόμενοι εκτελεστές του Μαντσίνι βρήκαν δίχτυα.
Αγωνιστικά, οι Ιταλοί θα πρέπει να αποκρούσουν αποτελεσματικά τις μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, ένας τομέας που τους προβλημάτισε αρκετά κόντρα στην Ισπανία. Το βάρος στον ανασταλτικό τομέα θα πέσει πάνω στους Μπονούτσι, Κιελίνι και στους Βεράτι, Ζορζίνιο, που λογικά θα πάρουν θέση στο κέντρο. Θα τους λείψει η ταχύτητα και οι επελάσεις του άτυχου ακραίου μπακ Σπινατσόλα, ο οποίος υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα στον προημιτελικό με το Βέλγιο. Στην επίθεση, οι Ιταλοί θα χρειαστεί να περιμένουν την αφύπνιση του Ιμόμπιλε, ο οποίος δεν έχει σκοράρει από τους ομίλους του τουρνουά, αλλά και τις δημιουργικές εμπνεύσεις των Κιέζα, Ινσίνιε, ειδικά στο «ένας εναντίον ενός».
Αγγλία: Αν όχι τώρα, πότε;
«It’s coming home»! Οι Άγγλοι δεν αναρωτιούνται, αλλά θεωρούν πως έφτασε η στιγμή το ποδόσφαιρο να «γυρίσει σπίτι» και κανείς δεν μπορεί να τους αδικήσει, αφού για πρώτη φορά μετά από 55 χρόνια, επέστρεψαν σε τελικό. Από το Μουντιάλ του 1966 και την ομάδα των Μπόμπι Μουρ και Γκόρντον Μπανγκς έχουν να φτάσουν ως την τελετή λήξης ενός μεγάλου τουρνουά τα «τρία λιοντάρια». Τότε, κατέκτησαν το μοναδικό τρόπαιο της ιστορίας τους και φέτος, σε ένα déjà vu, η ομάδα του Σάουθγκεϊτ θα μπει ξανά στο Γουέμπλεϊ, με τον ίδιο στόχο και 60.000 ακόλουθους στις κερκίδες.
Φέτος, μοιάζουν όλες οι λεπτομέρειες να γέρνουν την πλάστιγγα προς το μέρος της. Η Αγγλία έκανε μόνο ένα ταξίδι σε όλο τουρνουά, κι αυτό για να αντιμετωπίσει την Ουκρανία στους «8» (4-0). Στη φάση των ομίλων, στους «16» (2-0 τη Γερμανία) και στον ημιτελικό (2-1 τη Δανία), αγωνίστηκε στο Λονδίνο και το Γουέμπλεϊ, που της χαρίζει συγκριτικό πλεονέκτημα και ενόψει του τελικού.
Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ τα είχε «ακούσει» ουκ ολίγες φορές από την αγγλικό Τύπο, πότε για τις επιλογές στην 11άδα, πότε για τη διάταξη, ενώ η τελευταία… σφαίρα στη θαλάμη της κριτικής, τον ήθελε να μην έχει χρειαστεί να διαχειριστεί ματς που «στραβώνει». Ο άνθρωπος που έχασε το κρισιμότερο πέναλτι στον ημιτελικό του Euro 1996 -ώ του θαύματος, φυσικά στο Γουέμπλεϊ-, έκλεισε και τα τελευταία στόματα, οδηγώντας την Αγγλία στην ανατροπή του σκορ κόντρα στη Δανία. Το 1-0 στο 30ο λεπτό δεν πτόησε την ομάδα του, που ισοφάρισε γρήγορα κι όσο περνούσαν τα λεπτά, έμοιαζε πιθανότερο ένα δικό της γκολ, παρά των αντιπάλων.
Εν τέλει, ο Στέρλινγκ κέρδισε πέναλτι στην παράταση, το οποίο αμφισβητήθηκε έντονα, ο Χάρι Κέιν αστόχησε αρχικά, αλλά πήρε το ριμπάουντ και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα στο 104’ και μαζί τις καρδιές των Άγγλων στις θέσεις τους. Επιθετικά, οι δύο τους είναι που τραβούν το κάρο από τη λάσπη, πετυχαίνοντας επτά από τα δέκα γκολ της Αγγλίας ως τώρα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το 100% των τερμάτων της ομάδας τους έχει σημειωθεί μέσα από τη μεγάλη περιοχή! Κι όμως, η επίθεση δεν είναι το βασικό στοιχείο της επιτυχίας τους μέχρι στιγμής. Τα φώτα πέφτουν στη συνολική αμυντική λειτουργία της Αγγλίας που δέχτηκε μόλις ένα γκολ σε έξι ματς και κανένα σε κανονική ροή αγώνα.
Πού θα κριθεί ο τελικός;
To 2012, η Ιταλία έγινε έρμαιο στις διαθέσεις τις Ισπανίας και το τελικό 4-0 σφράγισε την κυριαρχία της. Αυτός, ήταν και ο μοναδικός τελικός από το 1996 και μετά που κρίθηκε με διαφορά μεγαλύτερη του ενός τέρματος. Κλισέ; Ίσως, αλλά και φέτος, μοιάζει πως ο νέος Πρωταθλητής Ευρώπης θα κριθεί στις λεπτομέρειες, στη μία στιγμή, στη μία έμπνευση. Πολλώ δε μάλλον, αν συνυπολογιστεί η ανασταλτική λειτουργία των δύο ομάδων που μετέτρεψε σε… θεατές τους γκολκίπερ τους. Ενδεικτικά, ο Ντουναρούμα δέχτηκε μόλις τρία γκολ, όλα στα νοκ άουτ και με 9 επεμβάσεις είναι ένας από τους πορτιέρε με ελάχιστες αποκρούσεις στην τελική φάση, έχοντας δύο λιγότερες από τον Πίκφορντ (11), που μάζεψε μόλις μια φορά την μπάλα από τα δίχτυα του.
