Είναι ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Από τα 16 του κι όλας, είναι γνωστός στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Τότε ήταν που έκανε το ντεμπούτο του με την Άντερλεχτ, στο ντέρμπι με τη Σταντάρ Λιέγης για το βελγικό πρωτάθλημα.

Έκτοτε, κύλισε αρκετό νερό στ’ αυλάκι. Δύο χρόνια αργότερα, στα 18 του, ο Ρομέλου Λουκάκου έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, υπογράφοντας για την Τσέλσι. Την ομάδα που λάτρευε από μικρό παιδί. «Τι γήπεδο! Εάν κάποια στιγμή στη ζωή μου κλάψω, θα είναι όταν θα παίξω εδώ. Αγαπάω την Τσέλσι», είχε πει σε μια σχολική εκδρομή στο Λονδίνο το 2009, περνώντας έξω από το «Στάμφορντ Μπριτζ». Λίγο καιρό μετά, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα.

Δανεισμοί και μεταγραφή

Ωστόσο, η καριέρα του στους «μπλε» δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Αγωνιζόταν κυρίως με τις ρεζέρβες, παίζοντας για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα το Μάιο του 2012, σε ένα ματς κόντρα στη Μπλάκμπερν, βγάζοντας μάλιστα ασίστ στον Τζον Τέρι. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Λουκάκου δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος από την παρουσία του. Μάλιστα, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη χρονιά, όταν η Τσέλσι κέρδισε τη Μπάγερν μέσα στο Μόναχο στα πέναλτι, ο Βέλγος αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με το τρόπαιο. «Δεν συμμετείχα εγώ, η ομάδα μου το κέρδισε», εξήγησε στη συνέχεια.

Την αμέσως επόμενη σεζόν, δόθηκε δανεικός στη Γουέστ Μπρομ κι εκεί πέτυχε κάτι μοναδικό, καθώς ολοκλήρωσε τη χρονιά με 17 τέρματα, περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη της Τσέλσι. Οι Λονδρέζοι εντυπωσιάστηκαν από τα κατορθώματα του Λουκάκου στους «μπάγκις» κι αποφάσισαν να τον εμπιστευτούν ξανά. Όμως, εκείνο το χαμένο πέναλτι στον τελικό του Σούπερ Καπ το 2013, ήταν αυτό που του διέλυσε την ψυχολογία και εντέλει κατέληξε στην Έβερτον. Πρώτα δανεικός και μετά… αγύριστος. Με το αζημίωτο, φυσικά (30 εκατομμύρια ευρώ).

Έκτοτε, η πορεία του Βέλγου ήταν μόνο ανοδική. Τόσο με την Έβερτον και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όσο και με την Ίντερ στην Ιταλία, με την οποία κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα στην καριέρα του, μετά από αυτό με την Άντερλεχτ τη σεζόν 2009/10. Την ίδια στιγμή, έκανε σπουδαίες εμφανίσεις και με την εθνική του ομάδα, με την οποία το 2018 έφτασε στην τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Ποιος είναι ο στόχος του τώρα; Μα φυσικά, να έχει επιτυχημένη θητεία με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας.

Φτώχεια και… ευφυία

Ο Ρομέλου Λουκάκου γεννήθηκε στην Αμβέρσα του Βελγίου, με τους γονείς του να κατάγονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η παιδική του ηλικία δεν ήταν και η καλύτερη. Όχι μόνο λόγω της φτώχειας, αλλά και του ρατσισμού που δεχόταν. «Ήθελα να γίνω ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Βελγίου. Αυτός ήταν ο στόχος μου. Όχι απλά καλός ή σπουδαίος. Ο καλύτερος. Έπαιζα με τόσο θυμό εξαιτίας πολλών πραγμάτων. Λόγω των ποντικιών που έτρεχαν στο σπίτι μας, λόγω του ότι δεν μπορούσα να δω Τσάμπιονς Λιγκ εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο με κοιτούσαν οι άλλοι γονείς», είχε δηλώσει στο παρελθόν.

Ένα χαρακτηριστικό που έχει ο Λουκάκου είναι ότι τα… παίρνει τα γράμματα. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι πλην των ολλανδικών και των γαλλικών (επίσημες γλώσσες στο Βέλγιο), μιλάει άπταιστα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και μια διάλεκτο σουαχίλι που ομιλείται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ενώ καταλαβαίνει και γερμανικά. Αν μη τι άλλο, σπάνια βρίσκεις άνθρωπο που να μιλάει επτά (!) γλώσσες.

 

Πηγή φωτό: AP