Οι αριθμοί του, εξωπραγματικοί. Τα κατορθώματά του, τεράστια. Όμως, υπάρχει η αίσθηση ότι θα μπορούσε να πετύχει ακόμη περισσότερα. Ίσως, να μπορούσε να μπει ακόμη και στην εξίσωση με τους Μέσι και Ρονάλντο.

Ο Γουέιν Ρούνι είχε μια καριέρα που πολλοί ποδοσφαιριστές θα τη ζήλευαν. Πόσοι, άλλωστε, έχουν κάνει το όνειρό τους πραγματικότητα, παίζοντας για την ομάδα που υποστήριζαν από μικρά παιδιά; Ή ακόμη περισσότερο, πόσοι είχαν φανταστεί τον εαυτό τους να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους «θρύλους» ενός τόσο μεγάλου και σπουδαίου συλλόγου όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

Αυτή η «γεμάτη» ποδοσφαιρική καριέρα σταμάτησε χθες (15/1) κι επίσημα. Ίσως, όχι με τον τρόπο που ο ίδιος θα ήθελε. Στα 35 του, θα μπορούσε κάλλιστα να αγωνίζεται σε ένα πιο μεγάλο πρωτάθλημα και να είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Βρέθηκε εντέλει στην αγγλική Τσάμπιονσιπ και τη Ντάρμπι Κάουντι, στην οποία πλέον θα είναι μόνιμος προπονητής. Εν ολίγοις, ο Ρούνι δεν παίρνει ούτε μια μέρα ρεπό. Βλέπετε, είχε κατασταλάξει εδώ και καιρό για το τι θέλει να κάνει μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.

Παιδικό όνειρο

Ο Ρούνι γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1985, λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του όγδοου πρωταθλήματος στην ιστορία της Έβερτον. Υποστήριζε τα «ζαχαρωτά» από μικρό παιδί και σε ηλικία 9 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες του συλλόγου. Για την ακρίβεια, ο Μπομπ Πέντλτον ήταν αυτός που τον ανακάλυψε και τον πήρε στους «μπλε» του Λίβερπουλ. Από πιτσιρικάς είχε δείξει το ταλέντο του στο σκοράρισμα και μόλις στα 15 του έφτασε να παίζει για την Κ19 του συλλόγου.

Το Μάρτιο του 2002 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της πρώτης ομάδας της Έβερτον ο Ντέιβιντ Μόγες, αντικαθιστώντας τον Γουόλτερ Σμιθ. Ο Σκωτσέζος, θέλοντας να κάνει μια ανανέωση, ανέβασε τον Ρούνι στην πρώτη ομάδα και με την έναρξη της αμέσως επόμενης χρονιάς, τον «έριξε» στα βαθιά.  

Έκανε ντεμπούτο τον Αύγουστο του 2002, σε ένα 2-2 κόντρα στην Τότεναμ, έχοντας μάλιστα ασίστ στον Μαρκ Πέμπριτζ. Ωστόσο, αυτό που θυμούνται όλοι ήταν το πρώτο του γκολ. Ήταν στις 2 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, κόντρα στην Άρσεναλ. Πέντε ημέρες πριν γιορτάσει τα 17α γενέθλιά του, πέτυχε ένα καταπληκτικό τέρμα στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, τερματίζοντας ένα αήττητο σερί 30 αγώνων για τους «κανονιέρηδες».  

Ιστορική μετακίνηση

Όμως, τον Αύγουστο του 2004, ο Ρούνι ζήτησε να πάρει μεταγραφή. Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν κάποιοι οπαδοί της Έβερτον που δεν του συγχώρησαν αυτή τη συμπεριφορά. Εκ του αποτελέσματος, για τον ίδιο τον παίκτη αυτή η εξέλιξη έμελλε να του απογειώσει την καριέρα. Στα 18 του, λοιπόν, μετακόμισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τα «ζαχαρωτά» να παίρνουν 25 εκατομμύρια λίρες.

Τι θυμόμαστε από τα 13 χρόνια που πέρασε ο Άγγλος στο «Ολντ Τράφορντ»; Πολλά. Σημαντικά γκολ σε ντέρμπι (κάποια από αυτά ήταν πανέμορφα) και πολλούς τίτλους. Μεταξύ άλλων, πρωταθλήματα, Τσάμπιονς Λιγκ και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Όμως, το πιο σημαντικό από όλα αυτά είναι ότι μέχρι και σήμερα αποτελεί τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών για τους «κόκκινους διαβόλους» σε όλες τις διοργανώσεις. Για την ακρίβεια, σημείωσε 253 τέρματα, αφήνοντας πίσω τον τεράστιο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον (249). Σε συμμετοχές είναι ο έκτος όλων των εποχών με 559, με πρώτο σε αυτή την κατηγορία τον Ράιαν Γκιγκς με 963.

Ο Ρούνι πάντοτε έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει σε μεγάλα ματς. Όλοι θυμόμαστε εκείνο το εκπληκτικό γκολ που είχε πετύχει στο ντέρμπι με τη συμπολίτισσα Σίτι το 2011. Ένα τέρμα που μνημονεύεται από τους οπαδούς των «κόκκινων διαβόλων».

MLS και προπονητική

Φεύγοντας για δεύτερη φορά από την αγαπημένη του Έβερτον, ο Ρούνι αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο MLS. Για τους Ευρωπαίους, το πρωτάθλημα των ΗΠΑ (αλλά και των αραβικών χωρών) ενδείκνυται για… σύνταξη. Ο Άγγλος, ωστόσο, δεν το είδε ποτέ καθ’ αυτό τον τρόπο. Στον ένα χρόνο που αγωνίστηκε στην Ουάσινγκτον για τη DC Γιουνάιτεντ ήταν 100% επαγγελματίας. Οι αριθμόι, άλλωστε τα λένε όλα: 23 γκολ και 15 ασίστ σε 48 συμμετοχές στη regular season του MLS. Καθόλου άσχημα για έναν παίκτη που -υποτίθεται ότι- πήγε για τα τελευταία ένσημα.

Στην Αμερική, ωστόσο, δεν άντεξε και πολύ. Τον Ιανουάριο του 2020 επέστρεψε στην Αγγλία σε έναν πρωτόγνωρο γι’ αυτόν ρόλο: του παίκτη-προπονητή. Αυτό έγινε μέχρι το τέλος της σεζόν, με τον Φιλίπ Κοκού να αναλαμβάνει στη συνέχεια την τεχνική ηγεσία των «κριαριών». Όμως, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο ο Ολλανδός απολύθηκε και ο Ρούνι ανέλαβε προσωρινά. Μέχρι που μονιμοποιήθηκε, κρεμώντας παράλληλα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Ο Άγγλος πολλές φορές έκανε τα media να ασχοληθούν μαζί του, όχι όμως για καλούς λόγους. Αρκετές φορές συνελήφθη μεθυσμένος (κάποιες φορές οδηγώντας), ενώ απασχόλησε και τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά, καθώς κατηγορήθηκε ότι απάτησε τη σύζυγό του, όταν αυτή ήταν πέντε μηνών έγκυος.

Όπως και να έχει, η παρουσία του Ρούνι θα μας λείψει από τα γήπεδα. Πλέον, θα τον απολαμβάνουμε στην άκρη του πάγκου μιας ιστορικής ομάδας όπως η Ντάρμπι. Και η αλήθεια είναι ότι του… πάει η φόρμα του προπονητή.