Το κλείσιμο λογαριασμών διέπεται καθαρά από την κατ΄ ιδίαν σύμβαση που έχουν οι πελάτες μαζί με τις τράπεζες τους, δήλωσε στο ΚΥΠΕ, ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου Χρίστος Κληρίδης, σε σχέση με τις αμερικανικές και βρετανικές κυρώσεις σε Κύπριους πάροχους υπηρεσιών σε Ρώσους.

Απαντώντας σε ερώτηση του ΚΥΠΕ για το θέμα ο κ. Κληρίδης ανέφερε ότι «υπάρχουν δύο πτυχές. Η μια είναι η παγοποίηση των λογαριασμών κι όχι το κλείσιμο τους, που αφορά τα πρόσωπα νομικά ή φυσικά τα οποία έχουν μπει στον κατάλογο των προσώπων εναντίον των οποίων στρέφονται οι κυρώσεις».

Όσον αφορά την παγοποίηση των λογαριασμών, σημείωσε, παρόλο ότι οι τράπεζες δεν είναι δεσμευμένες να πράξουν αυτό δεδομένου ότι τα μέτρα αυτά έχουν ισχύ στο εξωτερικό μόνο, δηλαδή σε Αγγλία και Αμερική, και δεν έχουν υιοθετηθεί από την Ευρώπη προχώρησαν σε αυτή την κίνηση για τους λόγους που εξήγησαν οι ίδιες.

«Η νομική βάση για το πάγωμα αυτών των λογαριασμών έχει να κάνει με την σύμβαση μεταξύ των ενδιαφερομένων και των τραπεζών. Πολλές φορές μέσα στην σύμβαση μπαίνει όρος ότι η τράπεζα επιφυλάττει το δικαίωμα και συμφωνεί προς τούτο και ο πελάτης εάν κρίνει ότι συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις να παγοποιήσει τους λογαριασμούς», πρόσθεσε.

Στην βάση αυτής της συμβατικής αμοιβαίας δέσμευσης, συνέχισε, προφανώς η τράπεζα προχωρεί στην παγοποίηση των λογαριασμών. «Αν δεν υπάρχει αυτή η ρήτρα στην κατ΄ ιδίαν σύμβαση μεταξύ του πελάτη και του τραπεζίτη και προχωρήσει η τράπεζα, το πιθανό να διαπράττει παράβαση συμβατική των αμοιβαίων υποχρεώσεων και πιθανό να συντρέχει επίσης, αστικό αδίκημα της παράνομης κατακράτησης περιουσιακών στοιχείων αν αρνηθεί εφόσον το ζητήσει ο πελάτης να επιστρέψει τα λεφτά σε αυτόν», συμπλήρωσε.

Όσον αφορά το κλείσιμο των λογαριασμών, είπε ο κ. Κληρίδης, «μέσα στην σύμβαση και πάλι του πελάτη-τραπεζίτη υπάρχει πρόνοια που δίδει το δικαίωμα στις τράπεζες, λόγους που οι ίδιες κρίνουν ότι συντρέχουν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους, να κλείσουν τους λογαριασμούς αυτούς δίνοντας τους μια προθεσμία».

Συνεπώς, ανέφερε, «εφόσον υπάρχουν αυτές οι ρήτρες στις συμβάσεις, στην συγκεκριμένη περίπτωση γνωρίζουμε Ρώσων πελατών και τραπεζών, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία θα μπορούσαν οι πελάτες να πράξουν. Απλώς θα πρέπει να μετακινήσουν τα λεφτά τους και να βρουν άλλες τράπεζες πιθανόν στο εξωτερικό που θα μπορούσαν να τους εξυπηρετήσουν».

Το κλείσιμο των λογαριασμών, κατέληξε ο κ. Κληρίδης, διέπεται καθαρά από την κατ΄ ιδίαν σύμβαση που έχουν οι πελάτες μαζί με τις τράπεζες τους.