Πρεμιέρα έκανε χθες στους κινηματογράφους η τανία “Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής” του Κύπριου σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Πανίκκου Χρυσάνθου. Μια προσωπική ιστορία με φόντο το οδόφραγμα ανάμεσα στο παρελθόν και το σήμερα. Είναι μια ταινία που εκτυλίσσεται το 1977 στα πλαίσια της νεκρής ζωής και αντιπαραβάλλει στιγμές ενός Ελληνοκύπριου και Τούρκου στρατιώτη που τους χωρίζουν πολλά αλλά λίγα χρόνια πριν τους ένωναν ακόμα περισσότερα.

Ένας κόσμος που μοιράστηκε στα δυό, ένας κρυφός έρωτας, ένας ξεριζωμός που στοίχισε πολλά και μια λέξη προσφυγιά που αιωρείται από την ταινία είναι λίγες μόνο από τις αισθήσεις που σου αφήνει στην πρώτη θέαση της. Μια ταινία που αξίζει να την δείτε όχι μόνο λόγω του κυπριακού ενδιαφέροντος  και προβλήματος αλλά γιατί έχει πολλά να σου θυμίσει ή να σου μάθει με έμμεσο τρόπο και κυρίως γιατί είναι μια άρτια και καλοδουλεμένη κινηματογραφική δουλειά ελληνοκυπριακής παραγωγής με αξιόλογους ηθοποιούς.  Στον πρωταγωνιστικό ρόλο άξιος επαίνου ο ηθοποιός Μιχάλης Σοφοκλέους.

 

Η βασική υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον Κύπρο, έναν Ελληνοκύπριο στρατιώτη που στέλλεται στην «πράσινη γραμμή», στη θέση ενός συναδέλφου του, που σκοτώθηκε, γιατί μπήκε μέσα στη νεκρή ζώνη. Πολύ γρήγορα ανακαλύπτει ότι ένας από τους απέναντι στρατιώτες, ο Μουράτ, μένει στο πρώτο του σπίτι. ‘Οπως και ο Κύπρος είναι και αυτός πρόσφυγας όπου ο πόλεμος τους ανάγκασε να μετακινηθούναπό το βόρειο στο νότιο κομμάτι και τούμπαλιν. Μέσα σε μια στιγμή όμως αυτή η τυπική συνάντηση αλλάζει, όταν ο Μουράτ φέρνει στον Κύπρο μια οικογενειακή φωτογραφία από το σπίτι του. Αυτή η φωτογραφία αναστατώνει τον Κύπρο ενώ ο Μουράτ μαθαίνει το μυστικό του, την αγάπη του για μια Τουρκοκύπρια γειτόνισσά του, με την οποία τον χώρισε ο πόλεμος. Η ιστορία ξεκινά καθώς αυτό το γεγονός τo χρησιμοποιεί σαν δόλωμα για να τον πείσει να κάνουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά».

Η συνέχεια επί της μεγάλης οθόνης…