Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση προχώρησε ο Αιμίλιος Χειλάκης αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά ότι διαγνώστηκε με όγκο στο κρανίο.
Ο γνωστός ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Τα Νέα” άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για την περίοδο που διαγνώστηκε με όγκο στη βάση του κρανίου αλλά και το δύσκολο χειρουργείο στο οποίο υπεβλήθη.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αύξηση σε αξία και όγκο λιανικού εμπορίου τον Νοέμβριο
Διαβάστε απόσπασμα της συνέντευξης:
Θέλετε να μου πείτε γι’ αυτό;
AdvertisementΣτα 41 μου χρόνια έκανε μια πάρα πολύ σοβαρή εγχείρηση. Είχα έναν όγκο στη βάση του κρανίου. Την παραμονή της Πρωτογρανιάς του 2012, παθαίνω διπλωπία. Ο οφθαλμίατρος μου είπε «τρέξε τώρα στον νευροχειρούργο», ο οποίος με τη σειρά του μου είπε για τον όγκο. Ετοιμαζόμουν να κάνω «Οιδίποδα» το καλοκαίρι. Εκείνη τη στιγμή ο εαυτός σου ζητάει, για να επιζήσει, έναν απολογισμό. Γίνεται αυτόματα, χωρίς να το θες. Μέσα σε 35 ημέρες έκανα την εγχείρηση αφού έστειλα τις εξετάσεις σε Γερμανία, Καναδά, Ιαπωνία και Ολλανδία για να δω τι ακριβώς είναι. Ήταν μια σωτήρια κίνηση.
Γιατί;
AdvertisementΕκεί βρήκα τον Χρήστο Γεωργαλά -ένα μαγικό παιδί- στο οποίο χρωστάω τη ζωή μου. Είναι καθηγητής Ενδοσκοπικής Χειρουργικής Βάσης Κρανίου στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Για την εγχείρηση όλοι οι νευροχειρούργοι μου έλεγαν ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολη, πολύ επίπονη και πανάκριβη. Σχεδόν 200.000 ευρώ μου έλεγαν ότι θα κόστιζε. Ο Χρήστος μου είπε ότι ήταν πολύ εύκολη εγχείρηση, πολύ απλή και ότι θα μπορούσα να φύγω σε δύο ημέρες από το νοσοκομείο. Επίσης, υπολόγιζε δύο μήνες χρόνο ανάρρωσης, ενώ οι άλλοι μου έλεγαν ότι θα συνέλθω έπειτα από έναν χρόνο. Σε αυτές τις 35 ημέρες που άκουγα τις διάφορες γνώμες από παντού και πριν φτάσει η άποψη του Χρήστου, άρχισα να σκέφτομαι διάφορα.
Πείτε μου μια σκέψη.
Όταν μπήκα στο χειρουργείο και ενώ με προετοίμαζαν, του λέω: «Θέλω να σου πω ότι μέχρι τώρα έχω ζήσει μια πλήρη ζωή. Τα περισσότερα πράγματα από αυτά που ήθελα να κάνω τα προσπάθησα. Άλλα έγιναν, άλλα δεν έγιναν. Μην έχεις κανένα άγχος». Βλέπω τα μάτια του να γυαλίζουν. Ύστερα από δύο ημέρες και αφού πήγαν όλα καλά, μου λέει: “Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα ασθενή να ηρεμεί τον χειρουργό». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ”
