νας χρόνος πέρασε από την ημέρα που η Άλκηστις Παυλίδου “έφυγε” από τη ζωή.

Η αγαπημένη ηθοποιός, έχασε τη μαχή για τη ζωή, νικημένη από τον καρκίνο, ανήμερα των γενεθλίων της, σε ηλικία 74 ετών.

Η είδηση του θανάτου της, βύθισε στο πένθος, οικείους, φίλους, τον χώρο του θεάτρου και ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία.

Με αφορμή τον έναν χρόνο χωρίς τη λατρεμένη της μητέρα, η Χριστίνα Παυλίδου ανέβασε στα social media το συγκινητικό βίντεο που τράβηξε πέρυσι λίγες μέρες πριν το θάνατό της, μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου, να της τραγουδά το «Μη μου ξαναφύγεις πια», με την Άλκηστις Παυλίδου να απολαμβάνει το τραγούδι της.

Το βίντεο συνόδευε αυτά τα λόγια:

Ένας χρόνος που πέταξες για άλλες πολιτείες μαμα μου,χορεύοντας και τραγουδώντας όπως μας είχες συνηθίσει ακόμα και στα δύσκολα…

Σαν σήμερα θα γιορτάζαμε τα γενέθλια σου…Εφυγες νωρίς αλλά άφησες πίσω σου τεράστιο έργο..Μας λείπει η παρουσία σου, η φωνή σου, τα λόγια σου,η αγκαλιά σου ,η μυρωδιά σου ,το χιούμορ , η αθωότητα σου,η καλοσύνη σου μα κυρίως η ατσαλένια δύναμη της ψυχής σου και η ακλόνητη πίστη σου!

Σαν μάγκας,όπως λέει και το τραγουδι που αγαπούσες,αντιμετώπισες την πιο δύσκολη μαχη της ζωης σου απο την πρώτη στιγμή,χωρίς να λιποψυχήσεις ποτέ,χωρίς ποτέ ένα παράπονο,ένα γιατί…

Αλλά τι λέω,πάντα μάγκας υπήρξες στη ζωη σου μαμα μου και ας εξέπεμψες πάντα τόση γλυκύτητα και αθωότητα μικρού παιδιού..Μαγκας,όταν σε ηλικία 25 χρονων,πήρες το μωρό σου αγκαλιά και ταξίδεψες στην Αθηνα για να κυνηγήσεις το όνειρο σου,χωρίς να υπολογίσεις τα πρέπει και τα μη,τις δυσκολίες,το ρίσκο να διαταράξεις την ισορροπία της οικογένειας ,το γάμο σου,την μόνιμη θέση στο κρατικό χημειο,σε μια δουλειά που δεν αγαπούσες,που σε έκανε να πνίγεσαι…

Μαγκας,να μην πτοείσαι ποτε με καμιά δυσκολία στη δουλειά σου,σε μια δουλειά που όσες χαρές σου δίνει,σου δίνει και άλλες τόσες πίκρες…να είσαι πάντα πρώτη επι των επάλξεων,πάντα ακούραστη και μάχιμη ,ακόμα και όταν η αρρώστια σου αφαιρούσε χωρίς λύπηση,ένα ένα τα εφόδια που ήσουν προικισμένη..

Μάγκας, όταν ενώ κουβαλούσες μέσα στα κυταρα σου τον καρκίνο, δεν σταμάτησες να τρέχεις,να στηρίξεις άλλους καρκινοπαθείς,να τους κρατάς το χέρι,να τους εμψυχώνεις,να τους πείθεις με το πάθος που πάντα σε διακατείχε,ότι όλα θα πάνε καλά…

Θα μπορούσα να γράφω ατέλειωτες ώρες για το τι μάγκας υπήρξες μαμα μου…

Είμαι σίγουρη όμως οτι δεν σου αρέσει που μιλάμε έτσι για σένα,για την προσφορά σου,για τις θυσίες σου γιατί οτι έκανες,το έκανες κρυφά,αθόρυβα γιατί δεναποζητούσες τα μπράβο,ούτε καν το ευχαριστώ… Για αυτό κλείνω αυτό το μικρό αφιέρωμα τραγουδώντας σου…

ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣΚΑΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ ΣΚΛΗΡΟΣΜΗΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΦΥΓΕΙΣ ΠΙΑ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥΜΕΙΝΕ ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ…Αιώνια σου η μνήμη μανούλα!