Καλεσμένος στην χθεσινή εκπομπή “Ενώπιος Ενωπίω” του Νίκου Χατζηνικολάου, ήταν ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος μετά από χρόνια αποφάσισε να “σπάσει” τη σιωπή του και να μιλήσει για πρώτη φορά ανοιχτά για τη μακροχρόνια “κόντρα” που είχε με τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Ο ίδιος προέβη σε πολλές αποκαλύψεις, αφού εκμυστηρεύτηκε ότι δεχόταν μια απρεπή συμπεριφορά από τον αείμνηστο τραγουδιστή και πως αυτός ήταν ο λόγος που ψυχράθηκαν. Μάλιστα, εξομολογήθηκε πως όταν ο ίδιος ήταν στα τελευταία του, ζήτησε να τον δει για τελευταία φορά, όμως ο Νικολόπουλος αρνήθηκε να τον επισκεφτεί, πράγμα που μετανιώνει μέχρι σήμερα όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Εγώ αγαπούσα υπερβολικά τον πατέρα μου. Ο Καζαντζίδης ήταν μια ιδιόμορφη περίπτωση, είχε τις καλές του στιγμές, στην παρέα ήταν πολύ καλός, με χιούμορ… Αλλά είχε και κάποια προβλήματα ψυχολογικά, κάποιες ανθρωποφοβίες, κάποιες έντονες υποψίες για πάρα πολλούς ανθρώπους και κάποιες φορές και εναντίον μου, υποψίες, ότι είμαι άνθρωπος του Μάτσα, τότε που είχε την κόντρα με την εταιρεία.
Εγώ, αντιθέτως, κάποια στιγμή του είχα πει “κάνε μου πληρεξούσιο να κάνω εγώ μήνυση στον κύριο Μάτσα για να απελευθερωθείς”. Μέχρι σε αυτό το σημείο τον αγαπούσα, να χαλάσω εγώ τη σχέση μου με την εταιρεία.
AdvertisementΚαι κάποια στιγμή, κάποιοι δημοσιογράφοι τον τσίγκλησαν και άρχισε να λέει λόγια για μένα και αυτό που με πείραξε ήταν ότι έλεγε άσχημα λόγια για τον πατέρα μου, προσέβαλε τον πατέρα μου. Κάποια στιγμή, άνθρωπος είμαι κι εγώ, είπα κι εγώ κάτι, μετά πήρε φόρα αυτός και άρχισε να λέει χειρότερα.
Αυτό που έκανα εγώ και δεν το γνωρίζει ο κόσμος είναι ότι έκανα ασφαλιστικά μέτρα να σταματήσει να με βρίζει. Γιατί μετά έβριζε και την οικογένειά μου και μένα προσωπικά. Δικαιώθηκα δικαστικά και δεν το χρησιμοποίησα καν. Έχω δύο συμβολαιογραφικές πράξεις του Καζαντζίδη που μου ζητάει συγγνώμη. Φαντάζομαι ότι ο περίγυρός του δημιούργησε αυτό το πρόβλημα.
AdvertisementΜετά δεν ξαναμιλήσαμε. Λίγο πριν πεθάνει, είχε ζητήσει να με δει, αλλά δεν πήγα. Πιστεύω ότι έκανα λάθος τότε και δεν πήγα, έπρεπε να πάω”
