Στο συνέδριο “The Economist: Demographic Challenges & Gender Equality Policies” μίλησε η Εριέττα Κούρκουλου, η οποία αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να καταφέρει να κυοφορήσει, ενώ παράλληλα δήλωσε ότι θα βρίσκεται στο πλευρό των γυναικών που έχουν αντίστοιχες περιπτώσεις.
«Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα αντιμετώπιζα δυσκολίες στην απόκτηση ενός παιδιού. Ούσα 26 ετών, όταν ξεκινήσαμε τις προσπάθειες, ήξερα ότι οι πιθανότητες ήταν με το μέρος μας. Δυστυχώς, όμως, ένα χρόνο μετά, λόγω σοβαρής διαταραχής του κύκλου μου, δεν είχαμε συλλάβει. Δοκιμάσαμε αρκετούς γιατρούς και θεραπείες μέχρι να βρούμε αυτό που μας ταιριάζει. Και σε αυτό το διάστημα όλοι μας η ζωή γυρνούσε γύρω από την προσπάθεια να γίνουμε γονείς. Όσο περνούσαν οι μήνες και αυξάνονταν οι απογοητεύσεις, η ψυχολογική επιρροή της όλης διαδικασίας μεγάλωνε», είπε αρχικά κατά την ομιλία της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Παράλληλα, αναφέρθηκε στον σύζυγό της Βύρωνα Βασιλειάδη, αλλά και στις στιγμές που βίωσε ψυχική δυσφορία λόγω των αποτυχημένων προσπαθειών: «Έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο βράχο, οποίος κάθε μέρα έβαζε τις ανησυχίες του στην άκρη και μου έδινε κουράγιο και αγάπη. Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα πιο μόνη από ποτέ, γιατί στο τέλος της ημέρας οι αποφάσεις ήταν δικές μου, μιας και αφορούσαν το δικό μου σώμα. Ένιωθα μόνη γιατί κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τα σκαμπανεβάσματα της ψυχολογίας μου, τον πανικό με τον οποίο ξυπνούσα τα βράδια μη μπορώντας να πάρω ανάσα, ή τον αφόρητο πόνο που με κατέκλυζε σε κάθε αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης».
Τέλος, η Εριέττα Κούρκουλου υπογράμμισε ότι είναι καλό να σταματήσουν να υπάρχουν ταμπού όσον αφορά στην υποβοηθούμενη εγκυμοσύνη, και τόνισε ότι θα βρίσκεται δίπλα στις γυναίκες που χρειάζονται την υποστήριξη: «Διανύοντας πια τον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης μου, στέκομαι εδώ για να πω σε όσες γυναίκες αισθάνονται ακόμα μόνες τους, ότι δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Στέκομαι εδώ, για να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στο να σβήσουν τα ταμπού γύρω από την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Στέκομαι εδώ, γιατί οι γυναίκες που δίνουν τον αγώνα τους, χρειάζονται υποστήριξη και όχι συμβουλές. Δεν χρειάζονται μόνο οικονομική υποστήριξη. Χρειάζονται εργασιακή, κοινωνική και κρατική υποστήριξη. Θα συνεχίσω να στέκομαι εδώ λοιπόν, μέχρι να την αποκτήσουν».
