Για την περιπέτεια με την υγεία του και τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο μίλησε πρώτη φορά τηλεοπτικά ο Αλντίνοος Αλμπάνης. Ο γνωστός ηθοποιός βρέθηκε στο πλατό της εκπομπής «Μεσάνυχτα» καλεσμένος της Ελεονώρας Μελέτη και προχώρησε σε μια εξομολόγηση από καρδιάς και ανάμεσα σε άλλα μίλησε για το πως έμαθε ότι έχει λέμφωμα, τις επίπονες χημειοθεραπείες, τα αρνητικά μηνύματα που έλαβε για το ξυρισμένο κεφάλι. Ο ίδιος δήλωσε:
Advertisement
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Για το πως έμαθε ότι έχει λέμφωμα: Πήγα έκανα κάποιες εξετάσεις, οι οποίες οδήγησαν σε κάποιες άλλες εξετάσεις και εκείνες σε κάποιες άλλες εξετάσεις από τις οποίες διαγνώστηκα με λέμφωμα…. Πάντα με το μυαλό μου βάζω το κακό, οπότε το ένιωθα. Κάτι θα ακούσω πoυ δεν θα ‘ναι πολύ βολικό. Όταν πήρα τα αποτελέσματα ήμουν μόνος. Το πρώτο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν πως πρέπει να δω τι θα κάνω. Σαφώς υπήρχε πολύς φόβος, γιατί είναι ένα άγνωστο πεδίο πολύ. Είναι αλλιώς να το σκέφτεσαι και αλλιώς να είσαι άρρωστος.Οι επίπονες χημειοθεραπείες: Έκανα προσπάθεια να κατεβάσω τον φόβο, την αγωνία και να γίνω πιο πραγματιστής. Είχα να διαχειριστώ τους πόνους μου. Πόνους που δεν έχεις φανταστεί ποτέ ότι υπάρχουν, τέτοιου είδους πόνοι. Να θες να ξαπλώσεις και να πονάει το κεφάλι στο μαξιλάρι. Αναθεώρησα πολλά πράγματα , τότε. Θύμωσα με τον εαυτό μου που μέχρι τότε με απασχολούσαν ανούσια πράγματα και όχι σημαντικά θέματα της ζωής. Είχα παραμελήσει πολύ τον εαυτό μου. Στους γονείς μου είπα για τον καρκίνο πριν την τελευταία χημειοθεραπεία . Μέχρι τότε είχα βρει μια πολύ ωραία δικαιολογία , ότι ξύρισα το κεφάλι μου για κάποιο ρόλο στο θέατρο και όχι για τις χημειοθεραπείες
AdvertisementΓια τα αρνητικά μηνύματα για το ξυρισμένο κεφάλι: Δέχθηκα και αρνητικά μηνύματα για το ξυρισμένο κεφάλι μου από ανθρώπους που δεν ήξεραν. Αυτή η απόφασή μου να μην αποσυρθώ γενικότερα , έπρεπε να περιφέρω μια καινούργια εικόνα στον κόσμο η οποία εικόνα δεν ήταν απαραίτητα αρεστή. Δέχθηκα χλευαστικά μηνύματα για το ξυρισμένο μου κεφάλι. Ένιωσα συμπόνοια για την κοπέλα που μου ευχήθηκε να πεθάνω. Υπήρχαν, όμως άνθρωποι που όταν δημοσιοποίησα την ασθένειά μου κάποιοι ταυτίστηκαν μαζί μου. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό για μένα
