Το Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας…που δεν τελειώνει, παρουσιάζει τον Κύπριο μουσικό και ενορχηστρωτή Αβραάμ Κοντό και την παγκύπρια πρώτη της νέας του δισκογραφικής δουλειάς «Ψυχογραφία» σε στίχους του Κουμέττου Κατσιολούδη, από την ομώνυμη ποιητική συλλογή του.
Με αφορμή τις Αλκυονίδες μέρες του χειμώνα, ο συνθέτης λειτουργεί ενδοσκοπικά απέναντι στην ανθρώπινη φύση και καταγράφει τα ψυχικά χαρακτηριστικά της, με τραγούδια με τίτλο «Ψυχή» και «Ουτοπία».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 Ιανουαρίου, στις 21:00, στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας.
Κύριε Κοντέ, πρώτη δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ψυχογραφία», σε στίχους Κουμέττου Κατσιολούδη. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Η συνεργασία με τον Κουμέττο ξεκίνησε από μια «τολμηρή» κίνηση που έκανα πίσω στο 2020. Είχα διαβάσει το ποίημα «Ψυχή» όπου είχε ανεβάσει τότε στα μέσα δικτύωσής του και είχε χαραχτεί μέσα μου. Δεν μπορούσα να το βγάλω από μέσα στο κεφάλι μου αφού μόλις το διάβασα ένιωσα πως είχα την ευθύνη να το ντύσω με την ανάλογη μουσική. Μια μέρα μετά λοιπόν, νύχτα για την ακρίβεια, ξύπνησα επειδή στριφογυρνούσε στο μυαλό μου. Άνοιξα τον υπολογιστή μου, κάθισα στο πιάνο και χωρίς να το καταλάβω είχα τελειώσει μέσα σε λίγες ώρες. Το ηχογράφησα πολύ βιαστικά και το έστειλα στον Κουμέττο ο οποίος ενθουσιάστηκε. Έτσι λοιπόν, πήρα το θάρρος να τον ρωτήσω εάν είχε και άλλα τέτοια ποιήματα, με την ίδια θεματολογία, με σκοπό ένα πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι. Να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη δισκογραφική δουλειά. Πρώτη ήταν η «Ποιητική Νοσταλγία.
Τι περιλαμβάνει ο νέος δίσκος; Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε;
Η «Ψυχογραφία», περιλαμβάνει μια συλλογή από 7 Ποιήματα – Τραγούδια – στα οποία γίνεται ένας εσωτερικός διάλογος. Όπως σημείωσε και ο ίδιος ο στιχουργός:
«Οι στίχοι τού δίσκου “Ψυχογραφία” διαπραγματεύονται τον άνθρωπο μέσα του, προσπαθώντας να τον εξωθήσουν σε μια ουσιαστική ενδοσκόπηση στα τρίσβαθα τής ίδιας του της ταυτότητας, ούτως ώστε να συνειδητοποιήσει την αδιαπραγμάτευτη αναγκαιότητα να λειτουργεί θεραπευτικά κι εξευγενιστικά, εκφραζόμενος με ειλικρίνεια στις σχέσεις του με τους γύρω του, αλλά κυρίως με τον ίδιο του τον εαυτό.
Στα στιχουργήματα αυτά προσπαθώ να φτάσω το νυστέρι στο κόκκαλο, χρησιμοποιώντας λέξεις κι εκφράσεις άφοβα κι απροκάλυπτα, διότι θέλω να ταυτίζεται κι ο λόγος μου με τον σκοπό μου. Επικεντρώνομαι στην ειλικρίνεια και στην αλήθεια τού κάθε ανθρώπου, αυτήν που βρίσκεται πίσω από την υποκρισία και τα προσωπεία, δίνω έμφαση στον σεβασμό τής μοναδικότητας και της διαφορετικότητας κι οραματίζομαι μια ανθρωπότητα, που ν’ απαρτίζεται από καθάριους και ντόμπρους ανθρώπους, που να οδεύουν, ο καθείς τους, έναν πανανθρώπινο κι αλληλέγγυο δρόμο καλοσύνης.
Η αλλαγή αυτή, όμως, αρχινά από εμάς τους ίδιους κι εκεί οφείλουμε να στραφούμε, πρώτιστα.»
Κουμέττος Κατσιολούδης
Αυτό που προσωπικά με ενέπνευσε ήταν πως οι στίχοι αυτοί πρώτα μίλησαν στην δικιά μου Ψυχή. Όλα αυτά τα ερωτήματα και οι διάλογοι του πρωταγωνιστή με τη ψυχή του, άγγιξαν μέσα μου πτυχές, που κάποτε νόμιζα πως δεν θα μπορέσω ποτέ τις εκφράσω και να τις βγάλω προς τα έξω. Με τη ψυχογραφία όμως αυτές οι πτυχές μου, βγήκαν στο προσκήνιο με τον πιο όμορφο τρόπο.
Παρουσιάζετε επίσης, μελοποιημένες συνθέσεις εμπνευσμένες από το βιβλίο «Ποιητική Νοσταλγία» του Ντίνου Κοντού, του πατέρα σας, όπου πρωταγωνιστούν τα κατεχόμενα χωριά της Κοινότητας των Μαρωνιτών της Κύπρου. Τι θέλετε να δείξετε μέσα από αυτό;
Όπως γράψατε πιο πάνω, «του Πατέρα μου». Η σημαντικότητα να γνωρίζουμε το παρελθόν μας, είναι αδιαμφισβήτητη, για να μπορούμε να ζούμε στο παρόν και να προχωράμε στο μέλλον. Οι ρίζες μας είναι αυτές που μας διαμορφώνουν ως ανθρώπους του σήμερα και δεν θα μπορούσα να το ζήσω καλύτερα αυτό. Ο γονέας είναι η απόλυτη σύνδεση των ριζών με τα παιδιά του. Έτσι κι εγώ έμαθα πολλά για τις δικές μου ρίζες μέσα από την διαδικασία σύνθεσης αυτής της ποιητικής συλλογής, αφού έπρεπε να ρωτήσω και να διαβάσω αρκετά πριν το κάνω.
Συνθέτης, στιχουργός, ενορχηστρωτής, ερμηνευτής: Τι σας εκφράζει καλύτερα;
Δεν νομίζω πως υπάρχει η κατάλληλη απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Για μένα το κάθε τι που έρχεται είναι μια ευκαιρία για να μάθω και να εξελιχτώ μέσα από ατομική ή ομαδική δουλειά. Εάν πρέπει να διαλέξω κάτι θα έλεγα πως είμαι ένας μουσικός, που επιλέγει να βάζει όση αγάπη μπορεί σε κάθε τι που κάνει.
Τι θέλετε να αφήσετε στον κόσμο μέσα από τον δίσκο σας αυτό και τη συναυλία που θα δοθεί στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας;
Εδώ θα ήθελα να απαντήσω όσο πιο απλά γίνεται.
Μέσα από αυτή τη «Ψυχογραφία» αλλά και την Παράσταση «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ» θα ήθελα να αφήσω την ευθύνη της σωστής αυτοκριτικής αλλά και της ευθύνης να γίνουμε σωστοί και αληθινοί, δεκτικοί και καλοσυνάτοι, όχι μόνο προς τους άλλους αλλά κυρίως προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Με ποιους ερμηνευτές έχετε συνεργαστεί μέχρι σήμερα και με ποιος θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Είχα την τύχη να συνεργαστώ με αρκετούς καλλιτέχνες και ερμηνευτές, όπως την Μιρέλα Πάχου, την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Θοδωρή Τσάτσος, τον Θοδωρή Βουτσικάκη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη κ.α.
Γενικά από που βρίσκετε την έμπνευση;
Η έμπνευση για μένα πηγάζει από το την ίδια τη ζωή και ότι αυτή περιλαμβάνει. Όπως στον κόσμο της φωτογραφίας λένε πως κάθε βήμα ισοδυναμεί με χίλιες φωτογραφίες, έτσι και εγώ σε κάθε βήμα μου στη ζωή προσπαθώ να αντλώ ό,τι αυτή έχει να μου προσφέρει. Κάποιες φορές μπορεί να είναι μία εξόρμηση στο βουνό και κάποιες άλλες όμως μια τυχαία στιγμή.
Η μουσική σήμερα τι φοβάται να «αγγίξει»; Εσείς, τι φοβάστε να αγγίξετε;
Η μουσική ποτέ δεν φοβόταν να αγγίξει το οτιδήποτε. Πιστεύω πως αυτό που μας κάνει να το νομίζουμε, είναι ο δικός μας φόβος. Ο φόβος της επίκρισης από τους άλλους. «Τί θα πουν οι άλλοι…;»
Σε μια πιο μικρή ηλικία σίγουρα φοβόμουν να αγγίξω όλα αυτά που έφτανε η μουσική, αλλά τώρα παρατηρώντας πιο ώριμα και πιο ταπεινά, θα έλεγα πως πλέον αφήνω την Μουσική να με πάρει στα ταξίδια της, χωρίς να βάζω λουριά και χωρίς να υπάρχει κενή θέση για το φόβο σε αυτά τα ταξίδια.
