Ο νόμος της δράσης και αντίδρασης βρίσκει απόλυτη εφαρμογή και στην πολιτική. Ως εκ τούτου, η κάθε ιδέα ή ενέργεια που συνιστά δράση, θα πρέπει, πριν εκδηλωθεί, να μετρά και την αντίδραση που θα προκαλέσει. Μόνο εάν το ισοζύγιο αυτό είναι θετικό προχωρά κανείς στην πολιτική του, εάν φυσικά αυτή είναι πραγματική και δεν κινείται μόνο στη σφαίρα των διακηρύξεων προκειμένου να ικανοποιήσει το ακροατήριο.

Η «νέα στρατηγική» του υποψήφιου Νικόλα Παπαδόπουλου μπορεί να κριθεί, επί της ουσίας της, σε πάρα πολλά σημεία. Κάποιες πρώτες αξιολογήσεις ως προς τη χρησιμοποίηση πολιτικών που απέτυχαν, έχουν γίνει. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση η οποία θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Που θα οδηγήσουν τα διάφορα μέτρα που εισηγείται ο υποψήφιος Πρόεδρος;

Μερικά μόνο παραδείγματα:

– «Ενίσχυση και τροποποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας ώστε να εφαρμόζεται στην πράξη η απαγόρευση της χρήσης του κατεχόμενου αεροδρομίου της Τύμπου». Επιχειρήθηκε στο παρελθόν και απέτυχε καθώς τα δικά μας δικαστήρια επέτρεψαν ουσιαστικά τη χρήση του αεροδρομίου και από τους Ε/Κ. Εάν στόχος της τροποποίησης θα είναι μόνο οι Ε/Κ, θα προκύψει εκ νέου θέμα δυσμενούς διάκρισης ευρωπαίων πολιτών. Εάν θα αποκλείσουμε και τους ευρωπαίους, το μόνο που θα επιτύχουμε είναι να φέρουμε ένα βήμα πιο κοντά τη νομιμοποίηση του αεροδρομίου της Τύμπου.

– Για να αντιληφθεί ο καθένας που οδηγούν αυτού του είδους οι λογικές, είναι αρκετό να θυμηθεί την εκστρατεία που έκανε η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου για τη μαζική προσφυγή Ε/Κ προσφύγων στο ΕΔΑΔ, προκειμένου να προκληθεί «οικονομικό κόστος» στην Τουρκία. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η νομιμοποίηση της επιτροπής αποζημιώσεων των κατεχομένων και η αποστολή από το ΕΔΑΔ σε αυτή όλων των ελληνοκυπριακών προσφυγών.

– «Ποινικοποίηση της δραστηριότητας ξένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στις κατεχόμενες περιοχές και δεν κατέχουν τις προβλεπόμενες από την κυπριακή νομοθεσία άδειες λειτουργίας». Η ποινικοποίηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ενεργοποιεί εθνικά αντανακλαστικά και δημιουργεί τις προϋποθέσεις αναζήτησης τρόπων νομιμοποίησης τους.

– Να σημειώσουμε ότι, όταν πρόσφατα το υπουργείο Εξωτερικών είχε τη φαεινή ιδέα να στείλει πίσω στη χώρα τους τουρίστες που δήλωσαν τόπο διαμονής τα κατεχόμενα, το μήνυμα που πήρε η Κυπριακή Δημοκρατία από φίλες χώρες ήταν ένα: Ή αλλάζετε τη συγκεκριμένη οδηγία, ή αρχίζουμε απ’ ευθείας πτήσεις στο βορρά!

– «Λήψη μέτρων εναντίον ξένων ταξιδιωτικών οργανισμών που δραστηριοποιούνται στην κατεχόμενη Κύπρο». Μήπως οι οργανισμοί αυτοί δραστηριοποιούνται και στις ελεύθερες περιοχές; Και μήπως η λήψη μέτρων εναντίον τους θα σημαίνει άμεσο πλήγμα στο δικό μας τουρισμό που κατάφερε να στηρίξει την οικονομία μας τις δύσκολες ώρες της κρίσης;

Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Και ο Τάσσος Παπαδόπουλος έλεγε ότι θα ασκήσει το μεγάλο βέτο στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Όταν αντιλήφθηκε όμως το κόστος μιας τέτοιας ενέργειας, ανέκρουσε πρύμνα. Άλλο λοιπόν να λέμε και άλλο να έχουμε συνυπολογίσει τις επιπτώσεις μιας απόφασης ή ενέργειάς μας. Αν δεν έχει συνυπολογίσει τις συνέπειες, ο όποιος πολιτικός -ελαφρά τη καρδία- προχωρά σε εξαλλοσύνες, είναι απλά επικίνδυνος…